Alle inzendingen

van opzij, zie ik haar aldoor opdat de schaduw ver van mij blijft oh, het is ook wel zo dat ik haar hart niet verstoor als de pose maar niet wegdrijft ik nog tot haar uitzicht behoor woorden drijven dan vooruit beheersen de intensiteit van een luit ja, de schoonheid van liefde kent grenzen binnen dat verzicht heb ik ze zwijgend geuit met…

Hij pakte haar hand ze wilde iets zeggen maar woorden kwamen niet wist ze nog, kon ze nog? ze hoefde niets uit te leggen Ze voelden, en dat was genoeg ze pakte zijn hand zielsverbonden keek ze hem aan weet je nog, kun je nog? Is wat ze vroeg ze wisten twee zielen in volle betekenis van lijfelijke eindigheid door warme handen verstrengeld…

het verleden als een rugzak met 't gewicht van vergankelijkheid al het geluk van weleer de vreugde pijn verdriet en oude tranen die ik bewaarde voor later leggen beslag op mijn gemoed doch met iets van zelfkastijding draag ik het als boetedoening op mijn rug en troost mezelf met de diepere gedachten dat schuldgevoel ook een gevoel is…

Hoe snel schrijdt de tijd Een foto van vroeger Verjaardag was thuis Daarna nog de kroeg in Arm om mijn nek Vriend liep te brallen Met gesloten ogen vierde ik mijn rijbewijs…

In de regen Door de sneeuw In de kou Het geeft niet Want ik ben op weg Naar jou…

Van ik naar WIJ Dat is waar de wereld op wacht; WEDERZIJDSE LIEFDE Jij als deel van Mij…

Vrolijk zal ik wandelen tot de horizon luid en goed gemutst zingend mijn ochtendlied helaas is de lucht bewokt en grauw zonder zon maar de natuur is schoon dus dat hindert niet. Luid klinkt mijn zang door veld en woud de wereld rond een stralende zon zal vast wel weer gaan schijnen al dolend loop ik langs die plek waar jij toen stond zie in…

een man een vrouw aan zee alleen hij ziet de zee kijkt naar de zon die er niet is zij ziet de storm die aantrekt in het westen hij kijkt naar haar zij kijkt naar hem een vrouw een man op een bank aan zee…

in haar voorgevormde lijf, strak gehuld in een vluchtig bollend avondjapon met haar huid als zwoel soepel aangevuld om een theatraal karakter met in het aangezicht een glimlachende zon om haar rijkgevulde lippen . schreed ze de trap af, tree voor tree geen pauw kon aan haar wijze van gaan maar enigszins tippen en ontving zichzelf in een brede…

Pas op met mannen, want ze willen maar één ding: je volle aandacht.…

Vonk in het duister een fluistering leidt mijn pen woorden vinden vuur Soms is het een fluistering in stilte van de ochtend, een gedachte die zweeft als stof in een gouden lichtstraal, een woord dat zich vastklampt aan de rand van het bewustzijn, wachtend om geboren te worden in inkt en adem. Soms is het een golf die breekt en zwelt…

zij zongen het lied van lang geleden in de goudgeel brandende zon onder het voegen van de muur die met grote natte doeken goed werd afgeschermd tegen de te snel drogende wind en intense hitte aan de trillende horizon lijnden andere huizen en koepels zelfs een kleine minaret verhief zich in oase frisgroen daar donkerden…

Ook na een groot glas port en een lauwwarm bubbelbad kan Mevrouw de slaap niet vatten, ze is dat gepieker zat, Meneer zegt "Jij hoeft jouw problemen niet constant naar bed mee te nemen !" waarop zij vraagt "Oké, en waar ga jij dan slapen, schat ?!"…

De heer Marc Rutte zal altijd 'n groentje blijven en bevestigt dat met zijn Groenland-strategie Marcie, het kereltje, de maagd van Holland speelt de generaal op oorlogspad maar dient het liefst als secretaris-soldaatje die machtige meneer Donald Trump Soms stoer doet ie wat loslippigs: "no, no, no" maar volgt toch volgzaam als het loopjongetje…

We zijn op weg naar grenzen en tarieven, Want volgens deze nieuwe president Bestaat de wereld zoals hij die kent Vooral uit terroristen en uit dieven. Opmerkelijk hoe hij met ‘grenzen dicht’, En met een handelsoorlog ‘vrede sticht’.…

Wij weigeren geen bitterheid wij zijn niet bang voor schande en nijd. Als Gij ons hart maar aan wilt nemen, O God, die wijs en heilig zijt! -------------------------------- uit: Kwatrijnen (1923)…

Zo'n eerste dag dat water geen water meer is maar meer. Het kind met beide voeten gestrand vraagt naar ijs - glad - ijs. Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover…

jij aardigste waardigste, wat loop ik te zweven ja nou! jij olijkste vrolijkste, mijn ik is doorweven met wow! jij snoezigste poezigste, hoe kon dat gebeuren zo gauw! jij geurigste fleurigste, ik zie roze kleuren rond jou!…

wat is dat toch dat eeuwige erbij willen horen zowel jong als ook oud wil blijkbaar op die manier scoren de een heeft er een van een of andere stam een ander draagt de naam van een geliefde of z’n mam weer een ander van z’n favoriete voetbalclub of een Jezus hangend aan het kruis of een leeuwenkop op de rug iets is ergens dan…

Achter de bocht Ligt een brug Waarom gaat hij Hier dan het water in? Spaar je adem Het heeft geen zin Bij kopje onder Keert hij wel weer Een brug te ver Ook deze keer…

Dank alle leuningen om je aan vast om je omhoog te helpen Dank jou ook dat ik altijd iemand denk te hebben aan wie ik me vastklampen, al is dat alleen maar in gedachten alleen maar om dit heel even te laten lezen Misschien is het ook veel meer Want alles glipt zo snel weg…

In de monding van het IJ zijn eieren gelegd en wel op grote schaal de kip Nederland vond 't mooi plekkie en heeft ze uitgekakeld dag voor dag stap voor stap schep voor schep 'LAND DOOR ZAND' en ze worden gekookt op een eigen warmtenet en ze smaken opperbest een goed begin van iedere dag op Amsterdam-IJburg om te leven, te genieten…

Is er hier iemand die mij kan vertellen wat ik hier aan het doen ben terwijl de tijd verstrijkt speelt het zoete leven theater zonder winstoogmerk met armoede en stilte na een flinke regenbui openbaart zich fragiel de zon de dag breekt eindelijk open heldere lichtvlekken dansen met schaduwen door de wind ik lees steeds nieuwe gedichten…

Zie, daar gaat in de hortusgaard een engelvrouw of engelman zijn of haar naam is generlei adonis nimf noch lorelei zij dan wel hij is ambigu hun eden is de hof van nu Zij roept hem tot het bruiloftsmaal andante, piano, stil van heil haar stem die sotto voce klinkt zingt 't lijf is vrij, een fiere vaas een hinde opgaand in de gloed van…

Iets als uitdaging bestempelen is een deugd -- maken van een nood.…

Jeanne d' Arc gaat trots na overwinning op Engelse krijgslui, Frankrijks vijanden, noordwaarts om in de stad Reims te landen. De kroonprins is haar trouwe volgeling. Luid galmend feest schittert bij de kroning van koning Karel, gesteund door handen ener leidsvrouw, die in zich voelt branden de voltooiing van nog komende zending. Kon de vorst…

Om hier te gaan. Het veld op. Zonder broer. Onder die lege, blauwe hemel die alles zichtbaar maakt dat gezien wil worden.…

Tranen in de nacht de maan roept naar de sterren jouw adem blijft hier Tijdens de nacht zie ik de zachte gloed van Selene en voel hoe mijn hart langzaam uit elkaar valt, genesteld in rouw die zich verweeft met de hemel, waar de rode maan zacht jouw ziel meenam. Vandaag verliest mijn blik zijn helderheid onder een grauwe mist die zwaar…

Regels zwart op wit Geven een uitzondering De kleur die mij boeit…

Grimmig snellen rondgerolde wolken, Eindeloos grote kluwens, aan door ’t blauw. Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw, Scherp weerspiegeld in de molenkolken. Schelle fonkling van miljoenen dolken; Dan de donder; en, van regen lauw, Schudt de wind de hechte molenbouw, Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken. Zuiver, als geslepen edelstenen…