6251 resultaten.
Energie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
160 In de bonte berm
wuiven bloemen vrolijk naar
een grauwe passant
Hoe heerlijk het is om weer te
proeven van de heerlijke buitenlucht waar ik
zal genieten van het hemelsblauw en een onbekende berm
in tinten groen die mij heeft uitgenodigd om haar van dichtbij waar te nemen.
Geschikte plek voor insecten en
kriebelbeestjes waar ze gezellig…
DE zon. De wereld is goud en geel
poëzie
3.0 met 23 stemmen
4.122 DE zon. De wereld is goud en geel
en alle zonnestralen komen heel
de stille lucht door als engelen.
Haar voetjes hangen te bengelen,
meisjesmondjes blazen gouden fluitjes,
gelipte mondjes lachen goudgeluidjes,
lachmuntjes kletterend op dit marmer,
ik zit en warm m' er.
Kijk ze nu lopen wendend om me heen,
't lijkt wel een herfst…
De sjieke rij
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
280 Sjieke rij chicorei
Nog een grapje erbij.
Langsheen de landerij
Verscholen tussen ’t gras
Tierde ’n ander gewas
Die ‘k wel in ’n slaatje pas.…
De zee
netgedicht
4.0 met 9 stemmen
204 De zee is mijn beste vriend
Zijn deur staat altijd open
Ik mag op zijn strand lopen
Voetje baden in de golven
Zwemmen bij mooi weer
Hij is er voor me, keer op keer
Luistert naar mijn verhalen
Vertelt verhalen terug
Hij antwoordt raak en vlug
Geen flauwe grapjes
Geen omhaal
Hij weet waarom ik kom
Hij laadt mij op
Met…
Niemandsland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
200 Ergens
buiten de bebouwde kom
buiten de bewoonde wereld
buiten de begane wegen
In stede
van de buitenplaatsen
plaatst het zich in volle steden
plasma dichtgegroeide vaten
Kringloop
tussen slib en ader
snelweg tussen de organen
chaos voor een buitenstaander
Ergens
in de koele luchtstroom
myriaden moleculen
ruisend langs het geitenpad…
In de duinen
poëzie
4.0 met 3 stemmen
1.849 Daar is het blanke zonlicht overal
en vult de dag zijn beker tot de rand.
Hij spiedt de kleuren, die in 't fijn kristal
spelen, als in een kelk van diamant.
Lichtdruppen storten in een parelval ;
hij ziet niet, hoe zijn achteloze hand
de blanke lichtdauw spilt, een zilverval
van zon op witgrijs zilvermos en zand.
Stil ligt hij in de diepe duinendel…
KUST
gedicht
3.0 met 4 stemmen
1.733 Zand leeft van waaien
De bomen tonen van binnen de aarde
het groen
Aan zee drinkt land
los schuim, een witte egel,
hunkerend, stekelig.…
De bolle winden blazen blauwe kuilen
poëzie
4.8 met 4 stemmen
906 De bolle winden blazen blauwe kuilen
In 't asgrauw fulp der zware wolkenlagen.
Een brede bundel zilverlicht komt vagen
De rug van 't grijze paard, dat sleept de zuilen
Van 't woud, gevelde stammen, op een wagen,
Door 't blanke heizand. Matte zon bleef schuilen.
De wegen-eiken staan als ijle tuilen,
Maar de einder-berken, schimmenbleek, vervagen…
Een traditioneel gedicht
gedicht
4.0 met 352 stemmen
11.001 Het braakland in de verte. Een woord oud als de weg naar Rome,
we hebben de verleiding niet weerstaan. Lijnen en plannen maken
dit uitdijende weiland. We zijn aangekondigd - houd je mond toch,
je ziet ons spoken, zoek een betrouwbare bron, huiverig voor iets
dat maar voorbij blijft gaan. Dan sta je recht en grijpt me beet. Nee,
het was…
Natuurbeleving
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
166 Even opladen
ver weg van drukte en stress
een met de natuur
Hoe ik jouw licht van dagen en
zachtheid van dingen bewonder en verwonder
die je altijd weer verspreidt over stad en land tezelfdertijd
glinstert het water en schittert aarde van waaruit een nieuw leven ontspruit.
Het landschap met verscheidene
en verschillende elementen verenigd…
Doodlopend spoor
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
170 Het was vroeg en bladstil
in het schemerende bos,
ik was er alleen
en volgde het spoor.
Het sneeuwde licht,
niets dan witte
zachtheid om mij heen.
De bevroren aarde
protesteerde krakend,
leek, overal waar ik liep
om antwoord te vragen,
maar de in nevel
gehulde bomen zwegen
en zuchtten diep.
Het dwarrelend bewegen
nam snel toe,…
Al ben je je er niet van bewust
gedicht
2.0 met 73 stemmen
8.506 Al ben je je er niet van bewust,
ergens in jou tikt polsslagprik-
kelend een zonnewetensvolle
biologische klok je bestaan aan.
Uit lijfsbehoud beeft al wat leeft
binnenlands met oergrond mee.
Neem nu de Spitsbergse ganzen:
leggen ze hun eieren twee weken
te vroeg, dan bevriezen ze, doch
is het twee weken te laat, dan valt
de winter in vóór…
Aan de waterkant
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
184 Aan de waterkant
een zachte wind omhelst mij
de vogels fluiten
Hoe bijzonder heerlijk het elke
keer weer is om pure zuivere stralen van een
opkomende zon aan te voelen die licht en thermische energie
geeft aan mijn lichaam opdat er een scala aan indrukken en prikkels zal ontstaan.
Met klinkende stem en in wervelend
ritme wuift diverse…
Gronings landschap
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
200 Een landweg, die lineaalrecht akkers doorklieft,
aan weerszijden geflankeerd door hoge bomen,
krom gegroeid door de eeuwige westenwind,
dode bladeren door donkere aarde opgenomen.
In de uitgestrekte verlatenheid verzonken,
gehuld in nevel, door de aarde uitgebraakt,
een enkele boerderij, die het kleinmakend besef
van oneidigheid verhevigt,…
De storm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
134 Wolken worden
opgejaagd
alles wat beweegt
wordt geplaagd
bomen kreunen
struiken steunen
de storm schreeuwt
zijn agressie uit
en overstemt
het zuchtende geluid
van alles wat weerloos is
De storm gaat door
met zijn getier
zwiept alles heen en weer
met een duivels plezier
het is één en al
onrust daarbuiten
De storm beukt
tegen…
Dank je…
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
154 Langzaam voel ik de warmte
Stromen over mijn gezicht
Mijn huidtemperatuur stijgt
De bron draait aan het firmament
Mijn hele lichaam in het felle licht
Zinderende hitte is overal
Ik voel de warmte stijgen, kringelen
Mijn eigen kleine thermiek
Ergens intern
Slaat de koeling aan
Maar ze helpt geen fluit
Mijn poriën openen zich langzaam…
Alles wuift
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
171 Klaproos wuift
Burka wuift
Zeilen klapperen
op 't golvend glinsterend
spetterend water
van het IJsselmeer
Lakens bollen en wuiven aan een waslijn in 't Gooi
De familie wuift
bij het vertrek: dag, dag
Koolzaad en margrieten
staan samen te wuiven
in de berm
Dag meeuw, ik wuif
De meeuw drijft af
De kont van een vliegtuig
komt in zicht…
HELENDE ZUCHT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
160 Smalle Ee en De Veenhoop
spreken op fluistertoon
innig tot elkaar
baren gezamenlijk
een jonge maar sterke zucht
die wijdte en verte zoekt
over bloeiende velden waait
in het dorp Oudega geeft hij
de kerk -reeds vele eeuwen oud
met een ietwat scheve
toch stevige toren-
een opbeurende zoen
vol jeugdige levensmoed
de wind belandt tevreden…
Thuiskomen op Schiermonnikoog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
178 Ik proef het zout weer op de lippen,
de heldere lucht die mij omarmt,
het strand herkent de afdruk van mijn voeten,
de zon, die strelend mij verwarmt.
Schelpen voelen aan als vroeger,
hogerop het hete zand dat stuift,
de vloedlijn nog op dezelfde plaats,
het helmgras dat geestdriftig wuift.
Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen,
de…
Lelietje-der-dalen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
271 het lijkt alsof
geheime klanken klingelen
in het verfijnde fluweel
er is zoveel meer liefde
verborgen in mijn hand
als ik de blaadjes streel
het frisse groen rondom
beklemtoont het tere leven
zoals ik het met de ander deel…
ZOMERDAG
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
303 ===================
wie heeft de wereld gemaakt?
wie maakte de zwaan, de dieren van de nacht?
wie maakte de sprinkhaan?
deze sprinkhaan, bedoel ik.
degene die uit de lucht komt gevallen in mijn schoot.
degene die suiker uit mijn hand eet,
die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer,
die rondstaart met de blik van een veel…
Zo fijn met jou
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
190 Voelend met mijn hart
de kracht en pracht van natuur
steeds weer verbonden
Wat is het heerlijk om te proeven van
een harmonieuze en gezellige sfeer in een ruimte waar
men heerlijk kan ontspannen en tot rust komen maar ook ademen van
verse creativiteit en inspiratie opdat een nieuw stukje poëzie het levenslicht zal zien.
Het is geschikte…
Mei
gedicht
3.0 met 2 stemmen
4.838 Reeds mag het warm en broeiend zijn, het lam
Is onbeschut op 't groene land gelegen
In koele nachten nog. De kersenstam
Is met de teed're bloesem volgeregen,
Die als een kostbaar uitgestrooide zegen
Mèt lam en madelief de leiding nam:
Tezamen zullen zij het weiland vegen,
De bloem, de bloesem en het witte lam!
En in de nacht keert…
Je sprak via bomen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
154 Je sprak met mij via de bomen,
groeiend achter met helmgras bedekte duinen,
sluimerend langs stille verlaten wegen,
bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen.
In het geritsel van bladeren en twijgen
was helder de klank van jouw stem te horen,
maar die werd omgebogen in hortend gefluister,
werd minder vitaal, ging langzaam verloren.
Door…
Boom in de ochtend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
159 Mijn ruwe huid, die kwetsbaarheid verhult,
zegt mij dat het bos nog vrij is van geruchten,
het vredig ritselen van mijn buren,
rust en stilte, doen mij genietend zuchten.
Ach, kon ik maar voorgoed wonen in dit moment,
met bladeren nog vochtig van de ochtenddauw,
wortels, vrij kronkelend in de koele aarde,
en takken, zich strekkend naar het…
Tweede bloei
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
148 het ranke
heeft je
opgebroken
nog wieg je
in de wind
en zonder knak
is het tot heden
goed verlopen
je tulipt uit
een nieuwe bol
met een grote
meerkleurige
bloem bekroond
in fris groen dat
lente je heeft
meegegeven
jouw tweede
bloei is gewonnen
levenstijd voor
een extra generatie
door liefdevolle
verzorging is er
nu deze unieke…
B O M E N
poëzie
3.0 met 12 stemmen
3.922 Hoe eigen zijn de bomen al,
van dracht en groeibaarheid:
de hulst en bloot zijn takken nooit,
hoe fel de buien bersen;
de beukenboom zijn handen naar
de hemel openspreidt;
en, slaande, schijnt de berkenroe
de wilde wind te dersen!
Op wacht, en achter ‘t water, staan,
gekroond met immer vers
gewaai, de dikke koppen…
Verbondenheid
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
170 Pak moment van rust
in deze drukke wereld
contact met natuur
Niets is zo mooi wanneer natuur met
al haar fris en groen ontwaakt uit een winterslaap
Er is nieuwe tijd aangebroken waarin allerlei zaadjes beginnen te
ontkiemen in een heel eigen tempo zodat een jong leven het levenslicht zal zien.
Luister naar de eerste geluiden die om het…
Ochtenddauw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
174 Als de ochtenddauw de nieuwe dag omhelst,
en een deken van parels de aarde kust,
die het zonlicht in duizenden kleuren weerkaatsen,
en de natuur in volle schoonheid ontwaakt.
En ik dan het gezang van vogels hoor,
en de odeur van bloeiende bloemen,
die door een zachte bries worden meegevoerd,
dan raak ik steeds diep van binnen ontroerd.…
Media vita
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
187 Als ik je over god's own country iets zou willen zeggen
Dan zou ik kunnen toespelen op Dante's Paradijs
Met als zijn gids Vergilius en
muze Beatrijs
Maar daarvoor moet ik eerst zijn Media Vita overleggen
Ik weet het is maar tijdelijk
maar hoeveel lentes maak ik mee
Van prille primaveraborsten
nieuw jong leven in de knop
Van…