Netgedichten

netgedicht (nr. 84.151):

herfstblad

trots in het najaarslicht
bladeren aan de boomtrots
het eens lentegroene pracht
is nu een bont palet kleuren

de herfst roept zacht
het is tijd voor vertrek
ieder blad verkleurt
elke op eigen manier

de wind komt fluisterend
met stormkracht soms
ze dansen en zweven
hun kleuren strooiend

als lotgenoten vallen ze
soms samen één voor één
elkaar vluchtig ontmoetend
op hun allerlaatste reis

in veelkleurige tapijt slapend
verliezen zij hun levenskracht
met de bron zich vermengend
die ooit hun knoppen voedde

een laatste zucht als afscheid
wetend dat het klaar is
dat in de lente ergens ooit
zij nieuw leven bloeien laten