Alle inzendingen over afscheid

Er is geen mooi einde De zon gaat onder zonder de hemel te kleuren Geen vogels, geen muziek Ik huil niet eens zeg alleen maar: nou, dag dan Het klinkt zo gemakkelijk maar ik kijk weg en wacht tot het voorbij is Wanneer ben je me ontglipt? Wanneer zijn we gestopt met te willen praten over wat we niet begrijpen en stilaan niet meer…

een straffe storm of bedreigende waterval ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval al wat tijdelijk is raakt uit het zicht men hoede zich, derhalve, voor het vergaan van wat achter een verscholen diepte ligt het is de tijd, die dwingt tot inzicht ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek dagen dragen…

In de herhaling van klankloze dagen de woorden verwezen verweesd blijft slechts het haperen van de stem echo's van verwarring erosie van het zwijgen. Pogend je afwezigheid te bezweren zal ik vergeten klanken op het spoor komen verlaten woorden opnemen met mijn mond ze helen met mijn hand voor hun kleine gestalten een pleegouder…

Wat je doet of voelt ben ik er altijd voor jou levend in ons hart. Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd door mensen…

In de stilte die de dood brengt leven frivole geesten om te dansen en te zoenen voor altijd zal ik je lieven er is geen einde voor dit droombestaan onze liefde is niet aan tijd gebonden : Hoor ik je weer aan mijn deur kloppen het zou de vitale deur van mijn hart kunnen zijn wat je nodig hebt is energieke liefde veel verder van…

noem me bij mijn naam zeg me dat ik besta vertel me alles wat ik niet wil vergeten vertel me niets als ik het niet meer wil weten noem me bij mijn naam ik zal je zeggen waar ik ben laat me vertellen over mijn nieuwe wereld laat me vertellen hoe fijn het daar is laat me vertellen dat ik mijn oude wereld niet meer mis…

De begraafplaats Vroeger liep ik daar met een grote boog om heen. Ik had daar niets te zoeken. Maar nu, nu kom ik er elke dag Om mijn overleden zoon Te bezoeken.…

een jonge Cruijf in de dop speelde met anderen in een speeltuin in de buurt nog even balletje trappen afgelopen woensdagavond keerde jij op de afgesproken tijd niet huiswaarts, velen gingen opzoek in de hoop je te vinden verleidt door mooie woorden liep je te goeder trouw de verkeerde kant op slechts negen lentes mocht je worden…

angstvallig dartelen in een brij van obscure onzinnig aaneen gehouwen zienswijzen “””” gedolven ligt het graf te zijn naast hem die haar voorging, de dood obscener dan het stigmatiseren door een neo woke cultuur maar zij in ademloosheid gebleven wacht op de vele dragende handen die haar een eeuwige rust toedienen langzaam zal het houten…

Zoals een vrouw, die overloopt van melk en liefde, haar linkerhand naar een kussen brengt, in die gedachte wil ik afscheid nemen. overschouwend, nog één enkele keer, uitsluitend zachte gewassen. niet het lichaam, de asse. ---------------------------- uit: 'Tirade', 419, 2007.…

Want altijd scheiding. Altijd weer begroeten, Gedreven door verlangen en gemis. Tot aan het uur van 't eindelijk ontmoeten, Waaruit geen scheiden is.…

kom je om me even vast te houden ik wil je nog zoveel zeggen we knuffelen alleen maar we houden zoveel van elkaar je bed staat voor het raam ik ga weg we zwaaien we glimlachen alsof we elkaar morgen weer zien ongelofelijk dat dat kan dat wij dat kunnen het hoort niet het kan niet dat je kind eerder gaat…

Dodende liefde. Iedere nacht komt jouw beeld te boven, in mijn hoofd dreunen de laatste woorden, die ik tegen je zei en waarna je wegliep, terwijl ik je nog had willen zeggen.......... Maar de kans werd me ontnomen, je weggaan leek op een vlucht, niets kon je nog tegenhouden, niemand kan mijn woorden nu nog horen. Twijfel en ongeloof…

er is altijd die ene die alles anders ziet die de wereld nooit leert verdragen die moe gebeukt de ander verjaagt er is altijd die ene die sterven wil er is altijd die andere die wil dat die ene moet blijven altijd die andere die zich verzet er is altijd die ene die bang is om alleen te gaan er is altijd die ene die aan de…

Mijn vriend ik verloor je Ze zijn bedolven de straten waar wij elkaar kenden Verbladerd de bomen waaronder wij spraken Vergeten de woorden waarin wij ons vonden maar eens Komt het verslagene samen Ik zag je vandaag in de ganzen Ik hoorde je stem in de bomen Ergens tussen de lelies Bloeide het licht van je ogen Zag ik jou echt of enkel…

Vandaag werd bekend dat een der groten van onze literatuur - met een hoofdletter - na een kort ziekbed is overleden. __________________________________ JEROEN BROUWERS (1940 - 2022) Cliënt E. Busken is nu heengegaan Het aards bestaan verruild voor 't eeuwige Zijn traumatranendal voor 't hemelse Zou Wim al iets met hem hebben gedaan…

KUIKENTIJD Het jong wordt gevoed smekend deerniswekkend kaal en bevlekt Om schoonheid gaat het niet, ouders geconditioneerd op het piepend geluid Zij laten voedsel los gulzig geconsumeerd vogel vliegt uit, het gat is onvervuld…

Ik heb vannacht met u gewandeld in de dove lanen van de slaap, en nu het morgen is geworden is er niets veranderd, dan dat die twee, die in den nacht tesaam volkomen bij elkander waren, mij weer alleen gelaten hebben in den morgen, en samen verder zijn gegaan.…

Ik wil u schoon vergeven Omdat ik wonder-schoon bemin; Vergiffenis in liefde Weet ende nog begin Ik wil u schoon vergeven Omdat ik bij mijzelve weet De zwakheid van m'n herte, De diepte van uw leed. Ik wil u schoon vergeven, Omdat ik in mijn groot gemis, U toch niet meer kan schenken Dan wat vergiffenis --------------------------…

zwemmend in een bloemenzee die eigenlijk voor jou bedoeld was had ik jou liever aan mijn zij om samen te genieten van de schoonheid van Moeder natuur aan wie ik jou te vroeg moest afstaan natuurlijk was het zelf verkozen liever had ik een gezonde moeder die oud had mogen worden in haar eigen cocon…

een droom een beeld een naam plots zag ik je weer helder voor me staan waar zou je zijn gebleven hoe zou het je zijn vergaan zou je nog weten hoe ik heette zou je mij nog weleens dromen voor je zien staan of mij erin tegenkomen of ben je mij totaal vergeten maar wat probeerde je te zeggen wat wilde je mij vertellen had je mij weer willen…

ik huis niet meer daar waar ik eerder vertoefde ik heb me teruggetrokken in de bubbel, waar jij het dichtstbij voelt je verandert van merel in een strelende zonnestraal die mijn zintuigen op scherp zet daar wil ik wonen als een opgerolde varen in jouw liefde, om nooit meer te ontluiken alleen te zijn…

ze wilde het kind bij het afscheid omhelzen hij weerde haar af voelde hij iets aan haar nabije dood misschien de geur van afscheid ze had geen woorden het jonge kind evenmin het beroerde haar het kind keek niet om vergeefs zwaaide ze hem na verdwenen jongen ze ging naar binnen het huis was niet meer van haar een snik ontsnapte…

Zo kwijt als dood mag je niet gaan. Hoe ruim ik op, als ik niet eens kan bellen, vragen of je onze foto nog wel wil? Dan blijft het eeuwig stil in huis en ben je niet eens weg, maar dood. Nee, als ik je verlies, dan hoop ik dat ik op mijn zakken sla, een poosje zoek en dan ineens bedenk dat jij allang gevonden bent door wie je liever…

Rozen zijn niet zo schoon als uwe wangen, Tulpen niet als uw blote voeten teer, En in geen ogen las ik immer meer Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen. Achter ons was de eeuwigheid van de zee, Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht, Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee, Er was geen ander dan het zeegerucht. Laatste dag…

Middernacht, ik wandel naar huis door de 6 km lange velden, eindeloos alleen, zonder werk, zonder wagen, zonder vertrouwen, zonder doel, alleen Van Morrison's "Have I told you lately that I love you", zingend alsof niemand mij horen kan, behalve de in verbijstering starende koeien rondom, en tranen rollen langs mijn wangen, van…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

niet zomaar jou verloren want daar ergens bij jou is een stukje van mij verloren nooit meer vol nooit meer heel dat heb ik bij jou achtergelaten ik kijk in de spiegel en zie een vreemde want dat stukje jij is verdwenen ik wil je terug hier bij mij want enkel jij hebt de kracht mij, mij te laten zijn…

kijk kijk dan Mam de familie pimpelmees is op visite een roodborstje hangt in de lucht om zo van de dennenappel te snoepen, in een decor van aangevlogen sneeuw Mam kijk, ik geloof dat de aarde bedekt is met witte tranen…

Grootvader zaliger, verbleekte foto aan een grafsteen in de rij, trotseert zo nu al twaalf jaar lang om de driehondervijfenzestig, -zesenzestig dagen mijn oprechte poging tot jaarlijks één, twee minuten ingetogen stilte. een blad dat valt een blad dat valt. wind. 't spinnetje dat stilletjes 't moordend web herspint een spinnetje klost…