Alle inzendingen over natuur

Ik zat in 't hoge gras; Het was een warme zomerdag, En uit de donkre schaduw zag Ik naar de lichte plas. En onbeschut voor 't zonnevuur Lag 't slaperige land Te domlen in het middaguur, Door moeheid overmand. Het was zó stil, zó stil.... De vogels droomden op hun tak, Het windje sliep op 't watervlak, En rustte koel en stil. Een…

We kunnen het natuurlijk hebben over de natuur In al haar explosiviteit in aarde lucht en water Wat glanst krioelt en kroelt en almaar sparringpaart voor later Wat mij betreft, pas de problème het kost mij rust noch duur Van blauwborst rode groene specht tot dudeljo het hoogste lied Het ruist en bruist en kwinkeleert en pronkt met een…

het water in het meer schittert licht alsof sterretjes sprankelend dansen het is de vroege zon, nog niet warm die zoekt naar druppels voor een gedicht een eend stijgt plots op zo van nabij gestoord door geritsel in het riet klappend geluid maken haar veren ze zoekt een plek in het verschiet de ringen dwingen het water tot rimpels aangezet…

Neem voor contrast met een schutting of vlonder Een aarddonkerkleurige pot antraciet of van rubber gevulkaniseerd eboniet Zolang het maar harmoniseert met de kleur van de schutting en die van het vlonder Met een weelderig plantengeheel Een steppegelijke pampa savanne een fata morgana juweel Een palmenoase met struiken van bamboe…

Op welke wijze fracties blauw en witte tinten in hemelgewelf uit hun winterslaap komen, opklaren tot zij samensmelten tot een uniek geheel van openheid en uitgestrekt- heid die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme schakering van groen die een steentje zal bijdragen aan dynamische…

het zijn de vogels die zingen de bloemen die volop gaan bloeien de koeien en het jongvee die dartelen in de wei bomen die al bloesem bloeiend ontwaken uit hun dromen het ongeschoren gras toont nog even z’n bloementapijt het licht dat steeds meer tijd weet te winnen de vogel die z’n kroost de toekomst in begeleidt en de vele…

We leven volgens wetten der natuur, En komen op voor dieren en gewassen, De rugstreeppad, de wolven en de dassen, Zo maken wij onszelf het leven zuur. Maar gaan we lang op deze route voort, Dan worden wíj ‘bedreigde mensensoort’.…

Zo stond ie laatst daar in een wei, De snavel vol, een flinke vis. Maar kon die ooit zijn keel voorbij? Ik twijfelde, maar had het mis! De reiger schrokte, hapte, beet. De vis, die moest en zou naar binnen! Maar voordat ie de keel ingleed, was reiger bijna buiten zinnen! Het eerst naar binnen moest die kop, dan vormden stekels geen gevaar…

O solemio zonnesolar heliofidelio Hoe fris en helder klaarwatert de parelvisserhoen O breidelloze zonaanbidster daar op gindse twijg Hoe zonneorgiastisch slaakt zij zuchtinduivelstoon Triolentriomfator sonatinestimulator Polyfone sacre du printemps commotivator Tomeloze hogetonenzang vocalisator Torenhoge korenopdemolen…

Aan knoprijke tak zingt een merelman over een nieuwe lente Wanneer in alle vroegte een fraai lied ten gehore wordt gebracht vanaf een hoge plek voor een bezoeker of toevallige voorbijganger van waar de melodie aangeeft dat een prille dag wordt geboren, het verlangen van een vreugdevol hart. Verder aankondigt deze levensgenieter dat het…

boerenland weideland het thuis van vele vogels ieder voorjaar weer maar de vogels de vogels zingen niet meer* het leven is uit het weideland kapot gemaakt door gif en kunst- en de vele andere mest waardoor de vogels zijn weggepest al wat het land hen ooit aan levensvreugde bood helaas zo pijnlijk zo zeer – is niet meer is verdwenen levenloos…

Het Cantonpark toont weer zijn lentetooi Als ik een zakdoek in de boom ga leggen Weet ik al wat u denkt en wilt gaan zeggen Het lijkt wel feest in 't Gooi en 't rijmt op mooi Of had u soms gedacht aan apenkooi Gorilla in de Wintertuin - bokito - Reïncarnatie van schurk Hirohito - Maar dat is van een gans ander allooi Geschiedenis…

Een boom waarnemen van kroon naar wortelstelsel in schoonheid verstild Hoe onafhankelijk vrij je door het leven gaat waarin je elke keer weer in een nieuw jasje wordt gestoken Het begint allemaal in lente met knoppen van waaruit gevarieerde bladeren ontspruiten terwijl dagen worden gevuld met baden onder de (ont)wakende lucht en zon. Tijdens…

Nu rust ik uit - nu rust ik uit In bloemen en in geurig kruid; En nu ik u ben ingegleden, o Donzen bed, satijnen peul*, Nu voelen eerst mijn kranke leden, Hoe gij mij zijt tot baat en heul. Trouw hondje! - gij, gij wist het wel! - Het scheen mij enkel dartel spel, Als gij uw neusje…

Het regent al de hele dag, terwijl de bloesems wenken. Ze vrezen vocht en kunnen ons niet schenken wat ons doet juichen om het licht en om de klaterlach van ‘t kind dat buiten speelt en droomt. Maar lente komt, ze kan niet blijven wachten maar is geduldig en getrouw met onze aarde die kreunt onder ‘t gewicht van ons getreuzel en ons traag beminnen…

Kom want ik wil je de zon laten zien zoals ze hier haar laatste licht laat vallen tussen de bergen, zoals ze druiven rijp maakt en nevel uit de nacht perst. Kom want ik wil je wil je in mijn eigen taal zeggen je in mijn herinnering naast me neerleggen om naar de zon van het zuiden te kijken zoals ze haar laatste warmte afstaat zonder terughoudendheid…

Het hele landschap heeft de zon vertaald: 'T aardappelveld in niet hoog artistiek, Maar deg'lijk proza; kleurige lyriek Geef 't koornland in een stijl, die vlamt en straalt; Episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt De eik van zijn zonneheros in epiek; De populieren zoeken 't in tragiek, Hoe op 't geen hoogstreeft, 't noodlot bliksemstraalt…

Het waait- en niet een beetje ‘t stormt, wind giert om ‘t huis ‘t gaat tekeer dat ‘t een lust is onbuigzaam zit ik liever thuis! ‘t Waait narcissen knakken niet opgewassen tegen zoveel geweld nog voor je ze goed en wel kon zien, zijn ze door de wind geveld! ‘t Giert onophoudelijk met een kracht die je niet evenaart de wind is nietsontziend…

Bevroren ven, onvergelijkbaar ver, ijzige vlakte, een krakende ster. Eens was hier bos , de mangrove begint echter te verliezen, bomen laten langzaam los. Treinen jagen voorbij, leeg met haastige reizigers. Het veen heeft geen haast, het wacht geduldig, maar niet op mij. Pijpestrootje en mos, groeizaam in het water, hier en daar…

De dag verdween in tranen: regen gutst Langs rots en ruigte, en klettert op de paden - Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst, En breekt door 't woud, met rots en woud beladen? De stroom zwelt aan, en bruist en schuurt ontrust De boord, die valt, om straks het hoofd te baden In 't vochtig, vratig graf, dat Judas kust, En zwelgt de…

je ogen lachen licht als jouw handen liefdevol en uiterst vaardig bezig zijn met verbanden om de schrik van de schaafwond met gepaste pleisters te veranderen van afgrijzen naar kijken zonder lijden het leed is al geleden in de onmacht beneden op de grond met starende mensen en een woest blaffende hond de kleine heeft…

EVOLUTIE Onder zijn borstschild zit een zakje zaad Het is bestemd voor juffrouw Watersnuffel En tijdens een gecompliceerde knuffel Neemt zij dat van hem over, zeer kordaat Als zij zichzelf bevrucht heeft is het klaar Zij zet haar eitjes af en kijkt ernaar Wees welkom hier, er is plek genoeg Voor jou zeg ik vertederd tot een wicht Ik…

De herfst maakt plaats voor een koude winterse omhelzing, voor de naderende stormen sluit ik het venster. Bezorgd kijk ik naar het verlaten nest direct naast mijn raam, al jaren bewoond door hetzelfde zwaluwpaar. Hoezeer verlang ik naar de volgende lente, en als die eindelijk haar intrede doet, gooi ik mijn raam open. Een tuimelende zwaluw…

Als nieuw geboren leven in het ochtendlicht Begint met stralend glanzen aan d’ horizon Terwijl in bomen vogelzang gedempt begon Ontwaakt in mij een ware drang tot nieuw gedicht De wereld opent traag de ogen na de nacht En kleed in vele kleuren bloemen, bos en veld Verblind door schoonheid staat ieder mens versteld Bewondert heel de aarde om…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt. Zij zijn de onverwachten die de wind niet kan ontbloten, die zich niet ontdoen en snakken leeg te ruisen, kaal, niet eeuwig groen. --------------------------------------------- uit: 'Vluchtige verhuizing', 1976.…

De bomen waren stil, de lucht was grijs, de heuvelen zonder wil lagen op vreemde wijs. De mannen werkten wat rondom in de aard, als groeven ze een schat, maar kalm en bedaard. Over de aarde was waarschijnlijk alles zo, de wereld, en 't mensgewas ze leven nauw. Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên…

Een eenzame laan Tussen vele bomen Een gedachte slechts En stil verder dromen Geen sterveling Die mij hier ziet Ik wil slechts wezen De eenzame wandelaar Die natuur bewondert En in stilte geniet Een stille laan Tussen vele bomen En niemand te zien Ik loop hier eenzaam Met mijn illusies In die stille laan In de verte fluit een…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

Het ruisen van de regen hoor ik niet Door het ruisen van de Zee. Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

wolken drijven doeken voor het bloeden van de zon zegt mijn naamgenoot, de dichter onverschillig onder herinneringen valt sneeuw uit de vogels fluit bos je ruikt alleen kleur er balkt een ezel hij weet het niet ze hangt haar was te drogen over een rol prikkeldraad -------------------------------------- uit: Sommige gedichten…