Netgedichten

netgedicht (nr. 83.655):

Erosie

ik zag
de stenen
liggen in
zacht
kabbelend
water en
kende hun
afkomst uit
mijn gesprek
met de rivier

die in rustige
klanken zijn
verhaal aan
de oever
murmelde
en verder
stroomde
met een
opgedane
ervaring rijker

in de bedding
had de kracht
van de stroom
zijn sporen van
duizenden jaren
nagelaten van
groot naar klein
rots naar steen
en zand voor
de recreant

in hitte en
kou is erosie
de sluipende
dood die
overgaat
voordat
hij gelouterd
door zon en
wind zichzelf
begraven vindt