Alle inzendingen over natuur

Het waait- en niet een beetje ‘t stormt, wind giert om ‘t huis ‘t gaat tekeer dat ‘t een lust is onbuigzaam zit ik liever thuis! ‘t Waait narcissen knakken niet opgewassen tegen zoveel geweld nog voor je ze goed en wel kon zien, zijn ze door de wind geveld! ‘t Giert onophoudelijk met een kracht die je niet evenaart de wind is nietsontziend…

Bevroren ven, onvergelijkbaar ver, ijzige vlakte, een krakende ster. Eens was hier bos , de mangrove begint echter te verliezen, bomen laten langzaam los. Treinen jagen voorbij, leeg met haastige reizigers. Het veen heeft geen haast, het wacht geduldig, maar niet op mij. Pijpestrootje en mos, groeizaam in het water, hier en daar…

De dag verdween in tranen: regen gutst Langs rots en ruigte, en klettert op de paden - Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst, En breekt door 't woud, met rots en woud beladen? De stroom zwelt aan, en bruist en schuurt ontrust De boord, die valt, om straks het hoofd te baden In 't vochtig, vratig graf, dat Judas kust, En zwelgt de…

je ogen lachen licht als jouw handen liefdevol en uiterst vaardig bezig zijn met verbanden om de schrik van de schaafwond met gepaste pleisters te veranderen van afgrijzen naar kijken zonder lijden het leed is al geleden in de onmacht beneden op de grond met starende mensen en een woest blaffende hond de kleine heeft…

EVOLUTIE Onder zijn borstschild zit een zakje zaad Het is bestemd voor juffrouw Watersnuffel En tijdens een gecompliceerde knuffel Neemt zij dat van hem over, zeer kordaat Als zij zichzelf bevrucht heeft is het klaar Zij zet haar eitjes af en kijkt ernaar Wees welkom hier, er is plek genoeg Voor jou zeg ik vertederd tot een wicht Ik…

De herfst maakt plaats voor een koude winterse omhelzing, voor de naderende stormen sluit ik het venster. Bezorgd kijk ik naar het verlaten nest direct naast mijn raam, al jaren bewoond door hetzelfde zwaluwpaar. Hoezeer verlang ik naar de volgende lente, en als die eindelijk haar intrede doet, gooi ik mijn raam open. Een tuimelende zwaluw…

Als nieuw geboren leven in het ochtendlicht Begint met stralend glanzen aan d’ horizon Terwijl in bomen vogelzang gedempt begon Ontwaakt in mij een ware drang tot nieuw gedicht De wereld opent traag de ogen na de nacht En kleed in vele kleuren bloemen, bos en veld Verblind door schoonheid staat ieder mens versteld Bewondert heel de aarde om…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt. Zij zijn de onverwachten die de wind niet kan ontbloten, die zich niet ontdoen en snakken leeg te ruisen, kaal, niet eeuwig groen. --------------------------------------------- uit: 'Vluchtige verhuizing', 1976.…

De bomen waren stil, de lucht was grijs, de heuvelen zonder wil lagen op vreemde wijs. De mannen werkten wat rondom in de aard, als groeven ze een schat, maar kalm en bedaard. Over de aarde was waarschijnlijk alles zo, de wereld, en 't mensgewas ze leven nauw. Ik liep het aan te zien bang en tevreden, mijn voeten als goede liên…

Een eenzame laan Tussen vele bomen Een gedachte slechts En stil verder dromen Geen sterveling Die mij hier ziet Ik wil slechts wezen De eenzame wandelaar Die natuur bewondert En in stilte geniet Een stille laan Tussen vele bomen En niemand te zien Ik loop hier eenzaam Met mijn illusies In die stille laan In de verte fluit een…

geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval van de daken glijdend druipende steen met hun zoute tongen verwoest o geen stem onder het afdak geen oog en geen beeld en geen godheid buiten het raam wuivende takken en de echo van een licht over de grond kruipend nee een stroom wild rode robijn een wilde stroom en het daglicht…

Het ruisen van de regen hoor ik niet Door het ruisen van de Zee. Ademloos luistert mijn Lied. Soms ruist de zeewind mee.…

wolken drijven doeken voor het bloeden van de zon zegt mijn naamgenoot, de dichter onverschillig onder herinneringen valt sneeuw uit de vogels fluit bos je ruikt alleen kleur er balkt een ezel hij weet het niet ze hangt haar was te drogen over een rol prikkeldraad -------------------------------------- uit: Sommige gedichten…

neem me mee naar de ruimte van de zee en hun zilte luchten waarin wind en water in golvend samengaan hun bestaan uitrollen jouw helder verenwit geeft een schitterend tegenlicht als jij scheert over opspattend schuim en ik verborgen zit wij raken aan water en duinenrand waar stukjes strand met riet en groene helm zijn beplant…

Voorjaarsontwaken elk nieuw leven warm onthaald de aarde vergroent Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin dagen blauw verlicht worden door het strogeel van de zon terwijl mijn stromend bloed kleur van de groene bladeren aanneemt Ik raak van de weg en beland in het eerste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken. Hangend aan een tak…

Er ligt een stilte in het landschap bij de grijze tuin bomen aarzelen of knoppen komen bollen schieten uit de grond er zijn kleine momenten die aan de lente doen denken maar dan is er weer de vaatwas de dweil die door de keuken moet een vloer die zal gaan glanzen er zijn wat geluiden gekomen van wandelende vreemdelingen die door…

Leven in de stad tussen daken en gevels eigen aan huismus Heerlijk buiten zitten onder de bladrijke takken waar een jong musje in alle rust neerstrijkt naast mij Bruin zangvogeltje plukt wat aan de veren, houdt het kopje scheef, met haar twee pientere oogjes kijkt zij dwars door mij heen. Met vrolijke danspasjes huppelt en springt ze in…

De kinkajoe helpt bomen met bestuiven Totaal verzot is hij op zoetigheid Hij kan zijn lange tong in bloemen kwijt Die lekker smaken en verlokkend wuiven Zijn snuit zit vol met minuscule zaden De voortplanting van menig balsemboom Heeft hangend in zijn vacht een toekomstdroom Van groei na een zich virtuoos ontladen Het regenwoud heeft onderlinge…

ze komen er weer aan de blaadjes en de knoppen hier in de lange laan zijn druk zich te ontpoppen de vorst vertrok spontaan - zou dat die lijster fluiten? - de ijsbloem liet een traan, de takken staan te spruiten de bloesem komt eraan - zou dat die merel zingen? - ik merk het in de laan de bomen staan op springen!…

Een vroege vogel maakt metamorfose door als voorjaarsbode Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme schakering van…

Zinderende zonnestralen Spranklen sensitiviteit Lentekriebels wandellust Voorjaarszin en tulpfestijn Paars gewaad trompetgeschal der roodgemutste schutterij Kerkuil laat de witte sneeuwklok Galmen over groen tapijt De nacht klinkt anders in de lente Wil een visioen verkonden Schuchtervroege weidevogels Licht seizoen in bloemenbonte…

Hoe mistig is de ochtend, waar is de zon toch heen, waar zijn zijn warme stralen, verscholen achter steen, verborgen in de struiken, bewaakt door dauwnat mos, alsof de wolken vallen op 't zilvergrijze bos. De vogels zoeken warmte, vliegen van boom naar heg, waar is de zon gebleven, waarom is hij nu weg, hij was er elke dag nog, men kon van…

Pril lente geluk vroege vogelgeluiden strelen zacht mijn hart Wanneer uniek lichaam reist in hemelsblauw waar hals uitgestrekt hangende poten krachtige vleugels en zich met borst toeleggend lijnen en figuren tekenen om er even tussenuit te trekken, glijden en zweven boven de mooie, veranderlijke aarde. De landelijke omgeving met glooiende…

De lucht was als een perzik, de maan een diamant, zwellende lentenevels bloeiden aan alle kant. Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde, waar is uw band? In dreven en valleien geklommen…

Blijf af van de vruchten van de walnotenboom, schud niet aan zijn takken en zijn stam, wie zich de vruchten toeëigent, wie beslag legt, liefdeloos, die zal het niet goed gaan. Wie de walnotenboom pijnigt, zal omvallen. Lang leve de walnotenboom, moge hij leven in vreugde. Hij is de eenhuizige rijkdragende. Hem kwaad berokkenen is er niet bij.…

Meeuwen vliegen buiten zinnen zijn onbevangen, weinig zwierig hun voortdurend geschreeuw boven het geraas van golven het uitzicht dat niet verveeld zich met maritieme lucht omgeeft helpt de dag compleet te maken grijze ogen volgen de wolken verliezen hun duurzaamheid uit het oog, echter tevergeefs.. het vooruitzicht gaat beginnen de…

Op zoek naar een gebeurtenis genoeg voor dit gedicht kwam ik een koolmees tegen Ik bukte en bekeek hem van dichtbij wat nader en zag dat hij ging sterven Zijn oog liet mij dat weten Hij beefde in zijn veertjes en kon niet meer bewegen Iets in hem was fel bezig de overhand te nemen Ik heb hem daar gelaten boven de koude steen ---------…

de grond die tot nu toe altijd daar was, waar jij jouw eerste stapjes zette blijkt van elastiek gebouwen storten als kaartenhuizen in rookwolken achtervolgen hen die het vege lijf proberen te redden ogen verstopt in kinderhanden zittend op de puinhopen van waar eens huizen stonden, in de straat waar hij opgroeide niet wetend waar zijn…

Ik ben de zee, de oceaan Die surfers meedraagt op zijn golven Vaak raken zij door mij bedolven Onstuimig laat ik hen weer gaan Ik ben de oceaan, de zee Ik trek soms schepen naar beneden Ben doof voor smekende gebeden Heb macht inzake wel en wee. Mijn golfslag kan verbazing wekken Mijn branding speelsheid en plezier Dat maakt een…

toch heb ik de wereld lief met al haar gulle gaven maar ook haar gekke dagen die menigeen soms plagen de stilte van de nacht het onweer dat ons nog wacht de behaaglijk warmte van de zomer de verkwikkende winterse koude de pracht en praal die je voor ons bouwde je gaf het zoet en zuur was het huis van moeder natuur je gaf een vinger…