Alle inzendingen

Ik was getrouwd, maar mijn ex-echtgenote Bleek achteraf toch liever man te zijn, Als vrouw verken ik onbekend terrein, Mijn partner wordt een man, heeft zij besloten. Ook zoon en dochter, zijn straks dochter, zoon. Bijzonder? Nee, dat is toch heel gewoon?…

wie een halve eeuw toegeschreeuwd krijgt' zat wijf, kruip in uwe nest want je kan nu echt niets dat deugt ' neemt dit uiteindelijk voor waarheid en gaat lang voor bedtijd bed in vluchten, verstarren , bevriezen ... monddood en vleugellam, weg van de minste weerstand; laf het middel hanterend. brein en lichaam kregen kracht naar kruis zo bleek,…

Ik denk: zo zal het later misschien zijn: Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen, En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen, En deze eenzaamheid is als een wijn Die men aan zieken schenkt om te versterken. En nu en dan zul jij mij troosten komen En mild je kracht in mij doen overstromen En dagenlang zal ik de krachtstroom merken. En als…

VAARWEL BOEKET BLOEMEN Kopt het Algemeen Dagblad van woensdag 23 oktober 2024 want het fleurig ruikertje moet gifvrij worden geteeld Dat is terecht en dan goed voor het composteren, meer dan goed En dan ook vandaag hetzelfde onderwerp in het Christelijk Nederlands Dagblad 'Ook het boeket in de kerk staat onder vuur want een bloemengroet…

Gisteravond naar Beckett geweest. Dat gaf te denken.. Als je uren tot aan je oren in een moeilijke materie zit, is een pauze geen luxe. Om kwart voor elf stonden we weer op straat. Tot vier uur doorgezakt en met een taxi naar huis. ------------------------------- uit: 'Totale poëzie', 1981.…

Als ted talk spreker ben ik begenadigd men zegt mijn reviews zijn bovengemiddeld maar 't is de content waar 'k voor word bemiddeld - als alles meezit in mijn bovenkamer ik vecht als medicus een jaar of twee al tegen chronische degeneratie van hersenschorsdoorbloedingcirculatie zo'n wonderpil helpt maar een uur of twee... soms gaat…

hoofd nek schouders, ook zij hunkeren naar rust, derhalve zijn mijn mat gekleurde gedachten als glazen zo breekbaar dat mijn twijfel zich heeft bekeerd tot een leugenachtige berusting botox, benzo’s, fysio balsem, kou, warmte, liefde, acceptatie, baclofen, levopa, allen werden geopperd doch het galopperen van het hoofd negeert stoïcijns…

"GOEDE PREEK, GOEDE DOMINEE JAN, DIE MOET JE EENS HOREN!" Waar ik verder naar toe wil groeien is maximaal een lichte verontwaardiging verbazing in haar zachtste vorm Zondag 20 oktober 2024 Westerkerk, Amsterdam Onze WesterCantorij zingt, de dominee preekt De kerk is goed gevuld en heel stil, aandachtig Ik, Jan Jacob vond het een goede…

Neem nou gewoon aan dat Hij bestaat. Al een onafzienbaar poosje... Hij zorgt dat, nu Jij bestaat, je luidkeels roept: 'Grandioos voor elkaar gemaakt!' Ontegenzeglijk is jou geopenbaard wat je met je leven uit moet leggen. 'Tegendraadse inzichten' zou Bileam zeggen.…

"In welke houding voel jij je senang?" vroeg zij me, mijn levenskunstenlerares van haar krijg ik al bijna zeven jaar les in 't perfectioneren van de muzegang "Het leven als kunstwerk? Mijn hemel, poëet daar vraag je me wat dat zoek ik nog uit Homerus en Sappho en Orfeus z'n luit in netgedicht, snelsonnet of hartenkreet?…

Zij zoekt mij steeds op om met me te praten, want -- ik ken haar leven.…

de kleine lieve zachte dekentjes in donskleur al warmend zij hebben onze coronadagen met hun intiemheid gekoesterd juist daar waar tocht het heeft gewonnen van isolatiedwang waait kou de bloemen al vriezend van het behang het wit van winters helderheid met franjes dagelijks leven siert het landschap met zijn gekleurde aanwezigheid…

Er komt voorlopig nog geen einde aan Een strijd die al oneindig leek te duren En nu gaat Noord-Korea troepen sturen Om Rusland in het strijdperk bij te staan Je zal maar voor het eerst je land uit mogen En een ontploffing sluit opnieuw je ogen…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht – Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen…

De violette lucht omsluit een jongen die roerloos in het heden hurkt. Af en toe gaat zijn arm omhoog alsof hij zwaait. Naar niemand. Nooit weggeweest, geen schoenen nodig. Hij hurkt bij zonsondergang in een portiek, neergelaten op aarde als een spin aan een draad. Ik zou een requiem willen inzetten. Er zijn nooit uitspraken over hem gedaan…

Hey, maat, ik heb de koffie klaar Het licht schuift blauwe luchten open Een heli, hoor de motor maar Word wakker joh, lukt het te lopen? Word wakker, vriend, en stop die gein Verdikkeme sla op je ogen Alsof is leuk maar niet echt fijn Zij zullen dit niet lang gedogen Ontwaak mijn vriend we moeten gaan Van niet schudden de knappe koppen…

Bedankt voor je glimlach, Bedankt dat jij er was. Die kleine aanraking op mijn schouder, Die spontane, blije lach. Even vergat ik zorgen, Voelde ik verbondenheid, Kon mijn hart weer helen, Kreeg mijn hoofd weer ademtijd. Dus gewoon bedankt Omdat jij simpelweg jij bent Om bij jou me goed te kunnen voelen En dat je mij ok vindt zoals je…

Herfst in Hamburg kille stenen en koude gezichten in een warre wilde wind zwarte snelle jassen bruisende bladeren vliegend op de vlucht striemend snijdt gure regen & goude golven dansen met stille, zilte mist…

een vrouw stapte in het schilderij aan de muur blootsvoets verdween ze als sneeuw voor de zon in het verlaten landschap haar rode hoge hakken een verloren paar bleef buiten het landschap staan niemand vroeg ernaar…

De sterke, steeds jeugdig blijvende vrouw wandelt vol lust en blijde gedachten, stapt flink voort, geniet soms van stil wachten, onder de hemel, zwaar grauw of helder blauw. Haar zwerfdrift, opgewekt door polderdauw, is doordrongen van verkenningskrachten, die bij verre tocht doen overnachten in berghut, speuren door kloven, diep en nauw.…

Mijn geest blijft hangen bij het woordje snaaien een werkwoord inderdaad infinitief zelfstandig ook nog ja definitief maar wat betekent het, anders dan graaien? Een greep op goed geluk, een tombola deed jij jouw hand per ongeluk expres net iets te veel naar links in plaats van rechts of denk je daar nou nooit een keer bij na Of is…

Het bezoek helpt haar graag met zoeken, maar wie vindt -- haar zoals ze was?…

Ik maak straks weer een tocht in andere tijden met mijn vergeten lieveling van toen wat kostte het een moeite voor ons beiden hem eerste te zien worden - kampioen zij wil dat wij langs ieder water rijden Ik zei mij best, maar niet voor dag en dauw dat heeft in 't holst der nacht geen enkele zin nooit zal het hier nog vriezen van de kou nooit…

de stukjes nacht die de dag ons gaf in verkorten hadden net een andere sfeer dan de avond die gewoonte gewijs begon met een verrassing zo had de afsluiting altijd iets in petto dat anderen niet wisten waar zij met een lach naar gisten nonchalant maar ozo nieuwsgierig het donker worden buiten en de verlichting binnen gaven…

De Derdewereldhulpminister Klever was op bezoek bij Ugandese leiders als een van onze exportwegbereiders. Haar boodschap: ‘Weet u dat ik mensen lever? De handel is bij uitstek ons terrein. Wat gaan we doen: per gros of per dozijn?’…

'k Liet door de schouwburg onbestemd mijn blikken waren terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert'. Bewustloos scheen mijn geest en 't bleef koud om 't hert. Dan kwaamt ge - een lichtglans - voor mijn dolend oog gevaren. En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren, een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert, muziek,…

Zo al deze wegen naar een centrum leiden een mijnenveld van gerechtigheid vinden wij onze route achteruitwaarts. Het blikveld mag breed zijn, de geur zwaar van warm gehouden planten en het geluid dat ons omringt knerpend en schril, nog zullen we verlangen naar een schuilplaats een scheefgezakt monument, een landgoed waar onze klamme handen…

Steevast geboren als rasechte alcoholiste, al bij al nog erg draaglijke ziekte. Me boordevol schaamte in duizenden bochten gewrongen, excuses gezocht zo hopeloos tevergeefs. Momenteel aanvaard ik mijn talrijke teleurstellingen mits ikzelf erg foute kronkels ook falen compleet op persoonlijk passief plaatste/ plaats. Met de billen bloot gaan vereist…

Kat duwt zijn poot tegen de poort van de eenentwintigste eeuw geeft hem een dauw met een ijzeren klauw bloedsamples liggen op de vloer door elkaar vanachter prikkeldraad schreeuwt een neurochirurg wanhopig om meer van het paranoidgif van de schizoïd millennial man Onschuldigen worden met napalm verkracht door brandstapelvuur…

Dwars door dorre stoffige vlakte door een woestijn van gloeiend zand zoek ik naar verkoelende oase hopeloos bijna beroofd van verstand. Vind geen schaduw om te rusten slechts een fatamorgana aan 't verschiet spiegelbeeld van waan en zelfbedroog zelfs enig voedsel vind ik niet. Uiteindelijk valt mijn oog op rijke oase met palmbomen en spuitende…