Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 87.483):

Schimmelruiter

In antwoord op Kamervragen over het wel en wee van de deus ex machina uit zuidelijke oorden

op zijn schreden kerend vanuit Santiago de Compostella via de camino naar het hoger gelegen noorden

waar de golfstroom zich steeds meer laat gelden, weiden onderlopen en elf friese steden dreigen te verdwijnen in de anonimiteit der historie

waar zelfs miljoenen kinderen het aap noot mies niet meer machtig zijn, richt ik mij namens mijn nachtzusters tot hem, wier naam zij geheiligd:

O Schimmelruiter, ziet u míj niet staan?
Ik waak over het mensdom in de nacht
Had u mij 5 december niet verwacht?
Ik ben het licht dat schijnt als
Volle Maan

Ach, laat ik er geen doekjes meer om winden
In 't donker weet men mij prima
te vinden!