Alle inzendingen over Liefde sterft twee k

liefde vormt zich langzaam tot een open riool waarbij de ergernissen en eigenaardigheden vrij spel hebben en over het opgebloeide landschap stromen het landschap dient zich aan te passen, te beschermen en te begrijpen anders sterft al het levende in de liefde en rest een leeg oppervlak: donker, winters, een ervaring rijker…

Als eens mijn lief, verveeld en boos, mijn liefde buitensluit, dan sterft mijn liefde, zo gewond, stil, als dat zonlicht, op die mond, zonder één voos geluid. 2. 'k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid.…

Zacht oranje sterft de dag glanzend in je haren glinsteren de eerste sterren als reflectie in je troebel geworden ogen vensters van je liefde. Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

‘Ja- ‘k ben half gek naar huis gegaan, En ‘k zette naast mijn vrouw mij neer, Die heel meewarig, lief en teer, Mij zachtjes streelde langs de wang, En ‘k zat, ja, wel twee uren lang, Met mijn gezicht aan haar gezicht: En ‘k voelde heus mijn pijn verlicht.’ ‘Dus is er hoop nog bij dit kruis!- Zeg, is misschien je vrouw nu thuis?’…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

Twee voor de prijs van één, een mooi kado Twee K's van Karel en twee J's van Jet Wel 52, 't hele alfabet! Alleen die chocola vond ik zozo De B van Bis smaakt echter dubbel fijn: Banket van bakkerszaad met marsepein…

Ik wacht, zittend voor twee kooitjes waarin twee beeldjes gevangen zitten. Terwijl ik voorbijgangers bekijk.…

Temmink vs Goliath Het gevecht van de eeuw Elkaar doodschoppend Zonder zucht Zonder schreeuw Goliath vs Temmink De winnaar onbepaald Twee wilde gladiatoren Niemand treurt Niemand maalt Temmink vs Goliath Straffe Goliath wint Doch Temmink sterft niet Het publiek stemt Het publiek bemint…

Kleinkind brabbelt Opa brabbelt driftig mee wat die twee bespreken, ‘k werkelijk geen idee Ze vormen een front die oudere man en dat lieve kind en wie kan ’t schelen wat iemand daarvan vindt?…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

of kwijlt mijn mond die scheef getrokken door ’t infarct de lekkernijen niet weerstaan en sterft mijn lichaam in ’t proces van de chemie waaruit ik ben ontstaan…

Ooit komt die ene dag, die ene waarop haar ochtend niet meer aanbreekt, de dag waarop men wellicht niet schrijft waar jij of zij op dat moment verblijft. Laat de hemel dan alstublieft staalblauw kleuren, de lavendel en de seringen die dag extra geuren. Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren. Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels…

Wij gooien alle twee onze schaduw voor ons uit 'k word alsmaar kleiner zeg je en je kijkt eens naar mij op ja zeg ik maar dat deert toch niet de zon…

Daarom mijn vraag, denk met mij mee, hoe deel ik al die liefde nu door TWEE ?…

nu de nacht zich ontvouwt zal ik je ondergaan als een vlinder in zijn liefde liefde van een dromenvanger en de lange zoektocht naar nieuwe letters nu je mijn huid verlaat valt het witte doek sterft het applaus raak ik je zonder spiegels kwijt huidhunker een killer winter verlangt naar lente hoe vermijd ik deze meligheid ik wil…

Mijn lever, mijn milt hebben zich volgezogen met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren wie uiteind'lijk de tango met mij zal dansen Tot die tijd pluk ik de jaren die mij resten samen met mijn lief 'k Laat mij pas kennen als mijn lach écht gaat huilen 't Noodlot nabij…

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…

Daar 'k liefde en lauwren lachende mag paren, En mijn Felice u zegenend belijd, Met wie 'k ter hoogste glorie op zal varen! Felice, ik juich uw blijden lichtnaam uit, Waaraan de reinste zaligheid ontspruit, Als 'k hem in eerbiedvol geloof zal noemen!…

In Artis wou ik aan twee beren Onlangs eens een kunstje gaan leren Zo'n truc met een brood Maar 'k was als de dood Dat zij hem meteen zouden smeren…

'k Leef in een wereld Niet de mijne 'k Leef in een wereld Zonder jou 'k Lever een strijd Wel de mijne 'k Lever een slag Zonder jou Onze strijd die Is gestreden Die van mij gaat Eeuwig door Onze liefde in 't Verleden Raakt mij en Ga ik voor 'k Wil jou spreken Ook herinneren Met jou lachen Net als toen 'k Wil je zien 'k…

Dit leven een wonder, vanbinnen en buiten; de liefde een kracht die de dood zal trotseren, een hoop die niet sterft voor al wie wil horen: alles wordt weder geboren.…

Gedachten spelen Door mijn hoofd Woorden vloeien Uit mijn pen 'k Hou van haar! Houdt zij van mij? 'k Wil haar, maar Wil zij ook mij? Mijn liefde meandert Voort, op weg naar Haar mooie landschap---…

Liefde is een vruchtbaar verbinden van twee handen in een menselijke solidariteit. Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, led're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol was en…

de tijd is haast geworden alle zorgen voor later vinden nu de ingang naar het piekerhart dat bloedt uit elke wonde van een warm gemist moment dag en tot ziens het meest gehoord in de korte conversatie tussen twee mensen, de boodschap opzij gedrukt in het gedrang dat er nog zoveel vandaag het enige dat nog sterft is het ogenblik niet…

'k Ben alleen hier aan het water, alleen aan d'oevers, de waterkant. 'k Wil mijn ziel wat laten varen niet mijn lijf of mijn verstand. 'k Wil zo voelen de zachte kracht van dragende liefde, wiegend op de golven van het leven, eb en vloed overleven.…

.' — 'Och moeder, ’k lig zo lief in ’t zachte dons gedoken, En ’k was daar in mijn droom zo machtig in mijn schik.…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

Oh, wonderschone liefde je hebt me in jouw greep Oh, wonderlijke liefde, ik wou dat 'k je begreep...…