120 resultaten.
Arenzano
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 Uitgepraat, uitgeteld, uitgerekend nu
Aangespoeld aan de Ligurische kust.
Gestrand, over de delende bergen aanbeland
Net niet aan zee, een te dunne strook strand.
Golven rollen, dollen en duwen u meteen terug
Geen sporen meer nadien op de hoge heuvelrug.…
Souvenir
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.786 Als zo velen was je aangespoeld.
op het strand, vlakbij paal zeven.
Ik wilde je een plekje geven,
voor zo lang het was bedoeld.
Briesje deed melancho dansen,
na het laatste zonnebad.
Pas, had ik nog lief gehad,
slechts een tel zag ik je glanzen.
Verzonken stal ik je van het zand,
wilde je de zee weer schenken.…
Tussen twee regenvlagen in
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 het is even rustig nu
zand stuift niet op
onder mijn voeten
de zee geurt sterk en zuiver
de wind ruikt naar regen
hier en daar ligt aangespoelde rommel
ik raad naar de geheimen
van het grijze water
de wolken rollen open
tot zilveren gedachten
waar ze zich al die tijd schuilhielden
een koestering van verbeelding
een verwijzing naar…
De Veerman
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.051 boot
ik voel me opgetogen
al ben ik kennelijk dood
er is het wiegende
bewegen op het water
de besliste haal waarmee
hij aan de riemen trekt
de zachte schok een tijdje later
waarmee de eindreis zich voltrekt
een zwijgend wachten tot ik opsta
een knik – als groet bedoeld
terwijl ik moeizaam uit de boot ga
zie ik me zelf daar liggen
aangespoeld…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 54 naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange
messen en
aangespoeld…
Whiskey
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 145 Het is misschien in werkelijkheid
vijftig dwaze dromen verderop
een volle fles whiskey
aangespoeld op het strand
hij weet het waarschijnlijk al
het is een gevoel diep in zichzelf
de oude tekenaar wordt langzaam dronken
terwijl de wereld aan zijn voeten ligt
hij struikelt over zijn eigen benen
totdat hij de laatste droom vergeten is…
Isla Negra
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 622 Oh Pablo,
op dit strand
reed je een levensgroot paard uit papier-mâché
en streelde je aangespoelde boegbeelden.
Oh Pablo,
hoeveel scheepjes en berichten
zond jij in flessen naar de hopelozen?
Hoeveel postkaarten kreeg je terug uit exotische landen?…
verleidingsaanzoek
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 281 gevel en comfort riepen :
rep je voor het elan,
want met koele, korte golfslag
komt de dagzijde in flessenpost
aangespoeld met een nachtpauwoog.…
Een blakerende kust
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 waaier wit
golft de groenblauwe zee
het verre schip zweeft mee
caleidoscopisch krioelt
leven zonder rust
op een blakerende kust
flaneerders
bang voor plakkend zand
kiezen charmant de boulevard
pas avonds laat
verdringt de wind met zilt
de stank van frites en bitterbal
zakt de zon in zee
keert stilte terug met op
het strand een aangespoelde…
Happy
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 154 -----
Het is de bedoeling dat de onlangs aangespoelde pinguin Happy Feet
2600 km terugzwemt naar Antarctica. Met de eerste dagen een gemiddelde snelheid van 300 meter, schiet het nog niet lekker op.…
Onderweg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 Achter het stervend licht
- hinkend tussen losse sporen -
dwaalt een levensloop van
aangespoelde eenzaamheid.
Onuitgesproken woorden
waaien langs de einder
mee met golven, meeuwen
en een eeuwigheid in gedachten.…
Strand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Uitgestrekt
tussen schelpen en
aangespoeld zeewier,
drijfhout
beweegt zich mee
met de zee.
Zon vraagt:
‘Zou je vlees zich hechten
aan je beenderen,
als je ‘nee’ zei
tegen mijn zomer?’…
dodemansduim
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 485 het ziet er niet uit
stel je ziet hem
of haar in aquaria
je schrikt je een ongeluk
vraagt wie ligt te sneven
zie dit laatste teken van leven
die vishouder ging zeker stuk
drukkend op zijn duimdiploma
neem een bundel zakken
ieder met acht kamers
die het allemaal apart doen
in en uit één eigen zakgaatje
omringd door acht tentakels
om…
Vuur
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.666 Dromend aan zee
ziet zij het vuur
dat nooit zal doven
brandend in de branding
razend in de kolken
van de woeste zee
dan weer kalm aangespoeld
wachtend op het tij
dat zich keert
in het licht van de maan
danst het vuur
speelt met de golven
brandend van verlangen
voert zij een strijd
tussen vriendschap en peilloze dieptes
tussen…
Een laatste sterven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies…
Viool
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 176 Meisje met de frivole viool
gevoelige snaren stemmen late avond
muzikaal als in echte waarheden geboren
heldere gedachten gaan mee in de droom
fragiele bloemen op de warme aarde
ze dwaalt langs aangespoelde droefheid
wij zijn onze stemmingen
lichtgevende sterrenstelsels
diepe dromen in de oude stad
dit land wil een lied vol romantiek…
mist
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 Aangespoeld door stapels leugens.
Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard tekeer in mijn lijf.
De realiteit van de waarheid zijn
beklemmende, vochtige oorden.…
Lage streken*
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.156 Ineengekrompen op de tweezitsbank:
een zeemeermin in nood, daar aangespoeld,
te zwaar beladen met ballast, die stoelt
op lucht, gebakken lucht, op stank voor dank.
De zwarte wolken waarvan het krioelt,
verdrijven zicht. Onaanhoorbaar de klank
van mijn coryfee, die zo rank en blank
de zee met tranen van onschuld doorwoelt.…
Vleugellam en bevlogen...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 111 Murw gebeukt door
De golven van de
Oceaan die leven
Heet, overspoeld door
Golven van een te
Zware storm op zee
Een mens - vleugellam
Als wrakhout aangespoeld
Op het verlaten
Strand van mijn jeugd -
Bij 't uitblazen
Van welhaast de laatste aam
Tot leven gewekt
Door het luide krassen
Van meeuw en stern - zij
Zweven schitterend…
Winter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Een stille deken
Bedekt mijn gezicht
Koud tot op het been
Het laatste gericht
Is aangebroken
Dit lege landschap
Heeft geen erbarmen
Ik ben een wrak
Aangespoeld op een helse kust
Verlaten van een ieder
Bitterkou doortrekt mijn lijf
Maar, zie de bespieder
Scherpt mij aan
Zoals ijzer met ijzer
Knerpend en sinterend
Het land kleurt grijzer…
Mist
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 214 Aangespoeld door stapels leugens.
Waar mist hangt
Is het gevaarlijk beangstigend.
De droom van helder licht
is weggekwijnd door hartenpijn.
De tranen zijn als regendruppels,
maar de onzichtbaarheid blijft.
De mist streelt mijn weemoed,
gaat hard tekeer in mijn lijf.
De realiteit van de waarheid zijn
beklemmende, vochtige oorden.…
Een ijdele hoop
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 87 ik heb altijd
wrakhout gezocht
op mijn tocht langs
exotische stranden
verdwaald en
aangespoeld
gebroken uit
sociale verbanden
samen stoken we
vuur dat rookt
en brandt als de hel
vonken knetteren fel
vlammen dansen
verhalen in alle talen
het bizar en grotesk
streven naar overleven
later smeult pijn
als venijn gloeit
en haat…
Meeuwen.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.175 boven de zee in de zilte lucht
meeuwen in hun zijlende vlucht
duikend met veel geschreeuw
brullend als een zeeleeuw
de zandplaat is droog gevallen
met vele aangespoelde kwallen
zeehonden aan het zonnebaden
op de nieuwe wadden kade
strand in grillig wadden water
tijdelijk eiland met veel gesnater
de natte vloedlijn vol voedsel
voor…
uitgesloten
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 421 Alle jongetjes, alle meisjes, alle mannen, alle vrouwen
in alle kleuren en maten, in eindeloze golven aangespoeld.
Menselijk wrakhout.
Je wordt misselijk en kijkt weg!…
Stilte
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.087 zwijg maar, woorden zeggen toch niks meer
leg je pen neer, het blad blijft onbeschreven
als op een verlaten eiland aangespoeld, blijf ik
zonder jou, alleen, kleuren vervagen, alles stil
in een toekomst ongewis, is het bovenal deze
allesoverheersende stilte die de leegte opvult
met verlangen, passie, hoop en mij steeds laat
hunkeren naar het…
Waar adem leeft
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 221 een zilte zeebries
kwam mij tegemoet
vastgenageld bleef ik staan
waar ik stond
aangespoeld drijfhout
ligt her en der op het strand
meegevoerd door wind en golven
rollen en bruisen
frisse golven in de branding
van de zee over elkaar heen
waar adem leeft
daar waait de wind
van Gods geest in vrijheid
ongrijpbaar
waait waarheen hij wil…
Nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 190 Niet betreden,
te zacht, te glad, te gaaf,
laat nog dit zand
laat nog zijn dit onbelopen stuk
zand zijn voor ’t zand,
voor de rommel, de keitjes, ’t aangespoelde,
voor vogelspoortjes,
geen harde voetstap,
zelfs geen blote voet,
nu niet,
laat de heuvels heuvelen,
de glooisels glooien en plooien door de wind,
het helm wuiven
en laat het stuiven…
Rode Tongen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 Scouts die hiken door fantasyland
In de troep die er aangespoeld bleef
Rekwisieten op wad en wat dreef
Naar de boorden van Vlie Ameland
Rode tongen in blauw uniform
Animeermeisjes avant la lettre
Tamboerijntjes met een tambour maître
Bij Madame Tussaud liep het
niet storm
Wat mijn oren en ogen soms schaadt
Zijn the Stones, maar niet…
Boodschap van de nooit aangespoelde fles
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 Op de eerste kust stond de man met de fles
hier waren de verlangens, de wensen
de boodschap, de zoektocht naar de mensen
vaartuig van de ziel, een diep snijdend mes
Gevat in groen glas bereid voor de reis
naar zeeën waar de zon nooit ondergaat
langs tropische vissen, bergen van ijs
tot het land waar water haar achterlaat
Op de tweede kust…
Na ijswit
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 942 terwijl in het wegvluchtende winterlicht
de nacht struikelt over blote zomerkleren
Hemelwarmte wenkt ons in het ontpopte land
steeds frivoler wuift het geel van voorjaar
ik ontkoppel jouw handen los van verstand
We dartelen rond als het vroegste vee
sneeuwblind met zomerkolder en zonnesteek
duiken en spartelen we in een groene zee
Aangespoeld…