Alle inzendingen over de botten

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

net als een boom in het voorjaar bot ik naar alle kanten uit groen en slank van binnen mollig in de etalageruit…

vrijen dat het een lieve lust is met heimwee in de botten naar woestijnen waar gejaagde herten lafenis vinden…

luister naar de rustige regen het gesuis van de horizontrein en de boten die Gijsbertha heten ------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1958…

ik hoor niets ben tot op mijn botten verdoofd kan geen geluid meer waarnemen geen zinsdeel meer ontleden er is geen toekomst voor mensen die verdrinken in woede…

hoe de kou me bij de lurven grijpt tot op het bot onderkoelt mij ondubbelzinnig naar warmte -jouw warmte verlangen doet…

liever sta ik aan het roer van deze gedachtenboot die hotst en klotst tegen klippen dobbert maar wat rond over tomeloze rivieren met bochten en stroomversnellingen zonder ooit vaart te minderen liever sta ik aan het roer ziel stuurt boot langs beemden rietkragen onder zacht zonlicht nu pas, lichaam, nu pas ontdek ik jouw ware rang…

Als het zomerblauw spuit uit de sluizen, hoor je mijn boot over de golven ruizen. Op mijn boot gaat 'Dertien' niet loos. Zij vaart met mij mee als lichtmatroos. Het dozijn zal mij voor gek verklaren. Maar 'Dertien' zal mij loodsen door alle gevaren.…

Het is stralend weer boten varen op het meer reflecteren in het water, komt de wind even later gaan de zeilen flink tekeer. Als ze voor anker gaan de boten verlicht door 't schijnsel van de maan blijven we nog even staan. Iemand speelt gitaar treurige klanken weliswaar toch heerst 'n uitgelaten sfeer in de haven van 't IJsselmeer.…

Mijn leven vloot als ijle mist, In onvervuld verlangen; Die naar tonijnen heeft gevist Vermocht slechts bot te vangen. --------------------------------------------------- uit: Heer, bewaar de kattenmepper (1983)…

Mijn boot heeft al twee keer een flinke aanvaring gekregen. Toch vaar ik iedere dag vrolijk naar zee en blijf daar even voor anker. Gisteren kreeg ik weer een waarschuwing voor een aanvaring, maar ik kon het roer tijdig keren. Terwijl ik nu vaar, hoor ik rustig het kabbelen van het water.…

ik moeizaam uit de boot ga zie ik me zelf daar liggen aangespoeld…

Links ligt de boot die straks naar Schier zal gaan, rechts de verlichte havenpanden, achter het glas twee visetende mannen. Wind buldert vlaggen strak, het wijde water golft. Achter beslagen ramen ademt serene rust die langzaam wordt gewekt als links van ons de boot vertrekt.…

dus ietwat gesard en compleet verward viel ik onrechtvaardig uit zijn boot doch, de Armada was... een brede vloot en dit... dit moest toch even van mijn hart!…

naast mijn huis groeit kaarsrecht een scheepsmast ten hemel die lariks tilt al tegels op wie neemt ons in de boot?…

geladen met teveel hoop die de boot laat zinken omdat die langzaam in onbereikbaar vol loopt…

Mijn leven: een boot meeuwen schuimende golven ruime sop tijd voor iets Jij dook op uit het niets maar wél aan boord geen land mee te bezeilen ... Toen werd ik door jou gekust.…

Hij werkt waar het water laag staat Een dagelijkse inloop van honger en dorst In zijn boot, staat het water hoog Al zijn paarden heb ik bereden: De vurige, de snelle, de krachtige Er staat water in de boot En terwijl híj zorgt voor water en brood Stap ik in de jol met overtollig nat Schep schep voor schep Een bodem in het vaartuig Het…

» je moeder is al dood een hele tijd ook de boer op de akker is niet meer : het veld ligt braak kilte en koude dringen door dringen door de dunne huid dunne huid tot de botten alles is grijs de botten de kou de gieren grijnzen…

in de mars der lijken voert grauwheid de toon het dof gekletter der botten kent geen verschil tussen armen en rijken op muziek van de stilte waggelt men voort door de donkere steeg van de ijzige kilte her en der sluiten kornuiten zich aan om het peloton te versterken met wezenloze botten zo gaat men voort donkere gaten tegemoet…

Ik kijk tv op mijn pc een documentaire over een boot die naar een eiland vaart en terug: Idjwi zoete aardappels, maniok- door het bos vervoeren vrouwen hun oogst op het hoofd ze bewerken hun grond met handwerktuigen et voilà op de boot kleurige kleding de kapitein en zijn stuurman in smetteloos wit overhemd met gouden strepen…

Een gebedsgenezer uit Heerenveen Bad dagelijks veel zweren heen Eens vroeg hij God Om een nieuw bot Maar dat was tegen ’t zere been…

Neerbuigend behandeld Door Jan en Alleman Van begin tot eind Door hen gekrenkt Tot op het bot - Opgehemeld ben ik maar Door Eén en dat is De Zoon van God…

Loopt het hier in een AZC of zwemt het gevallen uit een boot in de zee, ze hebben een ding gemeen, het zijn allemaal vluchtelingen, sommige hebben geluk de andere zijn zielig.…

het zwarte oog. het gelig wit van levend bot zwaait heen en weer van zeldzaamheid zich niet bewust en slechts zichzelf terwijl het lobbert door mist en dras drukt natte, malse snoet in gras. waar het ook tast daar vind het kruiden, groene scheuten. richt zich op verrast tot aan de punten van het jong gewei het gelig wit van levend bot zwaait…

Met jouw boot, hoe we probeerden het land te bezeilen, de zee te bestraten, hoe we soms vergaten waar ons hart te laten.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…

Je zit in mijn hart en gevoel en botten, zelfs kan ik jouw levensstroom in mijn bloed, in mijn aderen niet beknotten.…

Ook bij het huwelijk Bingo, ik stapte opnieuw In de boot Antwoordde luid voor mijn Sologamieakte: Ja, ik bemin nu mijzelf Tot de dood…