Alle inzendingen over die brak.

om voor eeuwig te drijven op de golven van dromen die zich verbergen in elke ster en misschien had je moeten wachten was je droom reeds dichtbij maar je wou naar de schommel om te zweven door de hemel vrij om te gaan tot voorbij de regenboog je liep met glazen passen breekbaar als de papieren vleugels van je vlinder-zijn tot je brak…

Danzeke sjanzeke, kom hermelijn pak dan je kanzeke, lief hertemijn wie brak het lanzeke, o here mijn voor Moeder het Ganzeke, Heer Halewijn Jans Pommeranzeke, zuiver en rein, van Nieuweschanzeke kon het niet zijn met melk meer manzeke, goed voor de lijn, brak zij het lanzeke, Pleegzuster Wijn, of het moest Bontekoe…

werden oud Rode blossen - zij verdwenen toen de laatste takken braken en wij wisten in ontwaken kleine laarsjes zijn van goud…

gelukkig braken mijn glazen gordijnen het zonnige licht zijn schijnen kleurde het zwart van de nacht in met wit zonder schemering en hint van mijn liefste grijze tint…

Hij rijdt op zijn rails in 't rond,tot groot vermaak van de bourgeoise rede, een speelgoedtrein uit de volkse mond naar het " dichtershart" gemeten, de smart verweten aan zijn brandende liefde, een levensveer die brak en hem verslond. “ Vertolkt en vertaald uit de volksmond van Lissabon”…

verloor als een broos nest waarvan de takjes braken alsof de dood reeds zachtjes tikte hoe ik voor eeuwig misvormd door hunkering niet anders kan dan lijdzaam wachten op de vrede in mijn ziel op vergeving en vrijspraak van mijn wezen…

beneden denderden daar brak de menselijke bebouwing als fragiele dozen in de chaos van een onvindbaar en naamloos massagraf met wanhoop en dood als jammerklacht…

Ik braak na elke brief die ik verzend.…

Dat racen, meende Jason, dat kan sneller En dus accelereerde zijn machien Van negentig naar tweehonderd en tien En hoger op de kilometerteller En inderdaad brak hij toen vliegensvlug Het baanrecord. En trouwens ook zijn rug...…

Hij brak onlangs zijn rechter elleboog. Dat maakt de armslag die hij heeft beperkt, juist waar men veel met ellebogen werkt.…

ik stemde af op jouw frequentie bracht je in je kaart en je brak door in totalitair schrijven het waren niet de minste woorden die je schreef je raakte de draad niet meer kwijt je oogt nu als een gedicht…

verschenen dook de maan hoewel geen wolken de lijsterbes onaangeroerd boog takken strak geen levend wezen dat de stilte brak geen leger hart dan dat die nacht was zij de wolf…

Toen het ijs brak was de voet koud nat en doorweekt. Hoe dom van me! Maar een fractie van dat moment was ik weer even een kinderlijk ondeugend. Dat voelde goed! Niemand die het zag.…

toen brak de hel los, Everybody ging zich ermee bemoeien en Nobody zweeg!…

tussen spiegel en evenbeeld brak deze nacht het hart in dwarsverbanden die er wel zijn maar elkaar niet kennen als het deel dat nog niet bloedt en de rest zonder hoop op dromen tegen het licht van zilverwolken…

waar eerder grijze klei gebarsten door brak water drooggelegd woont het ritueel van komen en gaan zijn zijarmen in donkere contouren dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt de delta versteend, verstild, verlaten maar niet de branding die straks zijn zilte water zonder voorbehoud over de gebroken aarde laat vloeien.…

en de haan die drie keer zal gaan kraaien het donkerde op golgotha drie kruizen tegen zwart de lans die brak en water liep uit zijn gestorven hart…

oogde meer facetten je ving de zon, brak licht tot kleurige rozetten jij werd de bron die zand en stenen scheidde jij bent de laatste die ik stapel tussen keien omdat ik bij je kom…

De zon brak door de barre voorjaarslucht. Plotseling kantelde er een vogelvlucht. Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw. Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

Wie voorzitter wordt van de Eerste Kamer Als opvolger van CDA'er Braks Dat moet natuurlijk iemand zijn die straks Vakkundig overweg kan met een hamer Dus komt bij wijze van doortimmerd plan Het CDA met ene Timmerman…

Zoals een blad verkleurt in de herfst zo kleurden de dagen mee in een tijd die wegslipte uit een gescheurde zandloper die vermoeid was van wentelingen, die brak op een dag daar waar wij nu spelen…

Genadeloos heb ik je weggezuiverd van mijn lichaam en uit mijn hart Rillend nagehuiverd mijn ziel die jij hier brak Huilend in tranen gevoelloos en zoveel woede Zo hopeloos dat falen voortaan wat meer op mijn hoede.…

Dit is een drama, zuivere parels, geen beschilderde glimstenen, brak water lekt niet uit ogen, vormt zij die wenen, omringt de gevallen speler, een tragedie, bloed, gelogen doch gemeend.…

pijnlijk de messen van vroeger die gedateerde littekens openrijten ooit getracht ze te verwijderen maar het leed is er niet minder om daar het lemmet brak gelijk mijn hart 't werd nooit meer de oude…

in het grijze licht braken ganzen door de stilte heen de zee hield me vast knagend aan de grenzen van het land twee wilde hazen een verborgen droomboom het andere licht…

toen de noordpool nog bedekt was zure regen slechts een optie heksen paarden in het maanlicht vloekten wij en dronken bloed uit kleine cupjes maar eerst braken wij brood…

omlijst De eerste nacht, samen op die bank toen wij elkander hebben opgeëist In mijn hart brak toen de lente aan toen ik in haar stralende ogen keek Mijn liefde kon haar nooit ontgaan Ik dacht te dromen, die eerste week…

In liefdetranen, hoe brak ook, Te smoren, is honingzoet.…

Die eerste keer dat ik jou zag, jij brak iets in mij, je stal mijn hart, in mijn gedachten ben je nu overal, in mijn dromen mijn prins, en was je nu ook maar bij mij, zodat ik je kon zeggen wat ik in mijn dromen zei: ik hou van jou, jij ook van mij?…

bewegende wind verklaarde dat wat brak verdonkert lag liet me achterhalen hoe het land in zijn diepe sporen leven heeft bewaard het ontbindend doodse stilaan het gelaat van verwachting vertoonde…