“Saudade” ( Heimwee van de ziel)

De dichter wendt het slechts voor,
hij veinst zichzelf door en door
dat hij voorwendt zelf de pijn te
zijn, een gewortelde gevoelde pijn.

En zij die lazen wat hij bedoelde,
zich invoelt in de gelezen pijn niet
de twee waarvoor hij geleden had
daarin ook de hare niet kon zijn.

Hij rijdt op zijn rails in 't rond,tot
groot vermaak van de bourgeoise rede,
een speelgoedtrein uit de volkse mond
naar het " dichtershart" gemeten, de
smart verweten aan zijn brandende liefde,
een levensveer die brak en hem verslond.


“ Vertolkt en vertaald uit de
volksmond van Lissabon”

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 25 maart 2011

pebmartenskpnmail.nl

Zijn levensveer die brak.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 464