184 resultaten.
Liefdesuur
poëzie
4.0 met 4 stemmen 396 Schuitje, dobber zachtjes voort,
Voer mij naar dit eenzaam oord,
Waar in groene frisse dreven,
Door de zomergeur omgeven,
Niets de kalme ruste stoort.
Schuitje, dobber, dobber zacht;
Weldra zendt de koele nacht
Zijne frisse schaduw neder,
En de nachtegaal zingt teder
Zijne zoete minneklacht.…
Hoosbui
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 128 zoveelste keer
erin gelopen
De valkuil die kwetsbaarheid
heet
Zolang hun woede en angsten
nog welig tieren
is veiligheid onder het tapijt
verstopt
Uitgedrukt in regendruppels
storten zij zich uit
Hoosbuien waartegen geen
paraplu bescherming biedt
Pas wanneer de luchtbel
zo sterk en helder
Pas dan is verdrinken
niet meer mogelijk
En dobber…
HERFSTTUIN
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 352 de bomen kaal,
de tuin gehuld in mist
de vissen dobberen lui en loom
op het trage ritme van hun kieuwen
de tuin verteert het dode blad
en gaat zichzelf vernieuwen
ik vertrappel onachtzaam
in het gras een late dwergbovist
zo tikt de klok gestaag
de seizoenen genadeloos vooruit
ik oogst de laatste vruchten,
ik wied het laatste…
Ontsnapt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 Zomaar ontstaat een gedachte
die ontsnapt
uit een rusteloos denken door
verwarrende gesprekken
met jezelf
Eerst nestelt zij zich in het hoofd
als een wrak
in het meer van impressies
en zij sluimert
dobberend in het bewustzijn
Dan daalt zij neer langs de nek
en in een getergde romp
als lood op de borst is
zij niet in staat
te bewegen…
Vergeef me
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 480 dobber ik niet genoeg
in uw wassend water
niet genoeg
in uw zilver meer
vlinder ik veel te veel
tussen nu en later
veel te veel
tussen nooit en weer
laaf ik me niet genoeg
aan uw dikke druiven
niet genoeg
aan uw droge wijn
tortel ik veel te veel
tussen grijze duiven
veel te veel
tussen echt en schijn
open ik niet genoeg
de deur…
met kleine gezichten
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 540 opnieuw
raakt mijn stem
de dagen van dobberende bootjes
op vuurduinen te traag
tussen vreemde mensen
ik ben getuige van mijn mond
waarin iedereen verdwijnt en de zee
hetzelfde begint te zijn
kinderen lopen naakt hun lijfjes voorbij
met licht en schelpjes
aan het oor
in en uit het water, hun adem
langs de barensweeën
alsof…
Paviljoen aan zee
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 461 langs zonnig venster
scheert gracieus
de meeuw omhoog naar
Lokkende lonkende luchten
uitgestrekt en eindeloos
ontsluit zich een zee
dobberend blauw
wiegt zij wattige hemel
en in 't brandpunt van het deelbare
vallen zij heel even samen
het kind in de vrouw
en het kind in de man
pannenkoek met appel
en rozijntjes zegt de man…
autisme versus wereld
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 587 Stukje aarde
drijvend op hoop
dobberend op water
zoekend, tastend
naar de juiste richting
zorgzaam gehuld
in wazige slierten
zon en dauw
klein sprietje gras
komt voorzichtig
tevoorschijn
plots
overwoekerd door de
schaduw van
vluchtig onbegrip
zonder mededogen,
in één oogwenk
verwoest
de aarde
nu
dor en korrelig
vertrappeld…
stroomversnelling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 149 een stroomversnelling
lijkt soms een waterval
waarbij je de oevers
niet meer onderscheidt
alleen maar meegaat
met de wervelende stroom
uiteindelijk beland je
ooit in kalmer vaarwater
kijk je al dobberend
weer rustig om je heen
niet voortdurend angstig
achterwaarts of voorwaarts
dit is toch uiteindelijk gelukt
hoogste tijd om nu…
uit het zicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 zoals de taal van de
waaier het spectrum
van de liefde bestrijkt
de zwarte vogel het
onheil aankondigt
de zee telkens beetjes
zand wegspoelen zal
de in twijfels gedoopte
pen in drijfzand verdwijnt
de verbinding wordt verbroken
iemand zijn naam schrijft met
tegenstribbelende hand en we
tussen de tederheid en het
onaantastbare dobberen…
Ravian
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 2.957 Ik dobber verder op de stroom,
ik ben nog heerlijk naakt.…
Nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.045 Doelloos dobber ik tot de dag
uitdooft. Donker doemt de nacht
waarin ik mij verbergen mag
en eindeloze slaap betracht.
Dwalend in dit belegen bed
waar wij elkaar hebben bemind
Bang dat ik het ditmaal niet red
Bevreesd dat ik geen rust meer vind.…
PAAR
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.719 Ze zijn een paar
hij, de man
zij, de vrouw
Je herkent hem
aan z'n groenblauwe kop
zij heet verre van 'n schoonheid
Ze zijn elkaar
al jaar en dagen
trouw
Ze wonen
aan de veste Grave
met zicht op de rivier
Ze kennen
er stroming en verval
ommuring,het zand van loswal
Ze dobberen
bij avondlicht
wieken op bij gul strooien…
Slapen in het blauw
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.915 Dobberend op zilveren rust
bergdekens die heerlijk vaag
opduiken langs de zwoele kust
het is de mooiste dag vandaag
De zee blauwer dan blauw
net als die twee ogen aan boord
die twee ogen zijn van jou
we staren…zeggen geen woord
Op het dek onder een deken
kabbelend water aan onze zij
genoeg naar de sterren gekeken
welterusten, lieve schat…
Kroost
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 299 Zo dobber ik rond en kijk naar ze.
Vanachter beslagen brillenglazen
zijn ze nog mooier dan in het echt,
mijn kinderen.
Kunnen we iets vertellen over ons?
Kunnen we iets verzwijgen?
Weten we wie we zullen zijn
in hun ogen?…
de dingen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 veel dingen
bestaan zonder
naam ze zijn te
erg voor woorden
sommige dingen
zijn verzinsels
ze zijn gewoon
niet waar andere
dingen worden
zozeer verbogen
dat je ze bijna
niet herkent er
zijn dingen die
ongezien voorbij
dobberen terwijl
andere roerloos
liggen en weer
andere die almaar
voorbij vliegen
dingen vervangen
soms…
De dood deed je even blozen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.818 Het leven op de zee
altijd aan het varen
met de kapitein aan boord
hij was de anker in je leven
wat nu wreed werd verstoord
Nu dobber je maar rond
niet weten wat te voelen
tranen dansen op je wangen, in je hart
het is nog niet daadwerkelijk realiteit
alles gaat zo snel en lijkt verward
Straks zal de zee betijen
en stuurt je bootje weer…
Mijn weg
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 465 je trok strepen door mijn lucht
ik zag het met ogen dicht
heerlijk dobberend in vogelvlucht
herkende ik jouw gezicht
wanneer de tijd rijp is
laat mij dan uit drijven gaan
geleid door water gelijk een vis
op eigen wijze deze weg inslaan
zodat ik jouw gelaat weer vinden kan
mij mag voegen bij al degenen
die in mijn hart wonen maar allang…
Gedreven herfstblad
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 Ik wil dobberen op de stroom
drijven in de wind
getrokken als een magneet
naar de plaats
waar ik jou vind
gaan we dan samen die weg
van liefde en gelukzaligheid
als twee herfstbladeren
die kringelend gaan
met opgewonden blos
vleien aan het einde van ‘t pad
teder tezamen naast elkaar
moe van zwieren in het mos
daar in gedempte zonneschijn…
Uitvissen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 170 ik zal het uit moeten vissen
een lijn in het diepe gooien
de dobber op het golfgeklots
in mijn oogopslag de baat
zou ik verder dan ver kunnen zien
vroeg of laat……
Jongensspel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 443 De zon
beschijnt hun spel
drie jongens
aan het vissen
Ze zitten
lekker in hun vel
drie jongens
aan de waterkant
Geen vis
groot of klein
willen ze
op deze middag missen
Hun dromerige blikken
gericht op
dobber en lijn
hengelen in stilte
De zon
weeft
schaduw van wolken
in deze waterplas
Het is
een jongensspel
waarin vader…
Bed
gedicht
2.0 met 147 stemmen 32.874 oprollend zich de slaap gevat met
opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd
gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld
in donkere vachten, geen gedachte
die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee
ken ik mij pas, warm gevouwen deinend
deint alles dubbel, ik lig er
bijna ongeboren bij, dobber in eigen sop tot
de dag er op volgt: 'goeiemorgen…
Wandelaar
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 914 regendruppels dansen
op mijn zomerjas
bemodderde voeten
stappen in een plas
fietser kijkt chagrijnig
naar man op zijn pad
hond blaft naar eend
kater zoekt kat
visser ziet alleen zijn dobber
jongen roept meisje na:
trut, fiets maar gauw verder!…
De visser
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 236 Hij laat zijn dobber dansen,
werpt alle schroom van zich af
want hij is een echte liefhebber.
Dromen doet hij zijn vissersleven lang,
diffuus nog de contouren in scharlaken
van de vooruitgeworpen schaduw
langs zijn vermetele recordvangst..…
De golven van het leven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.392 Op de golven van het leven
dobberen we allemaal rond
vanuit het licht naar schemering
rustig of wild naar de morgenstond
De golven van het leven
niet iedereen houdt ze in bedwang
niet voor iedereen altijd bruisend
soms een onzekere samenhang
De golven van het leven
ze bezorgen eb en vloed
dat wil zeggen veel verdriet
of juist heel veel…
zoëven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 zo dobber ik dan stuurloos rond
daarvan doe ik u steevast kond
in verzen nauw verweven
tijd verschimmeld op den duur
zei ik verschrikt zoëven
amechtig klampt de mensheid aan
omdat men tóch vooraan wil staan
zo gaat dat in het leven…
Energietekort
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 36 Bijzetten moet hij alle zeilen
Om in het doodgewone leven -
- Dat is na tegenslag het streven -
Een lange tijd nog te verwijlen
Bij theetje drinken, schuitje varen
Geen cruises meer naar tropenoorden
Enkel wat dobberen op woorden.…
de visser en de schollevaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 392 Scherp tekent de schollevaar zich af
tegen de strakke lucht
De visser in het bootje kijkt omhoog
en zucht
Voor zijn neus zal het zich ontvouwen:
Hoe de scholver vol vertrouwen in het
diepe water tast en
weer opduikt met een snoekbaars aan de
maat, de visser met zijn
lege net en nutteloze dobber onverrichter
zake laat
Het lijkt hem dat…
Tussen Het Hoge Riet
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 451 Kijk even naar de dobber
er zwemt een eend voorbij
ze snatert luid, pas op
ik heb jonkies achter mij.
Als 'n standbeeld staat 'n reiger
dromend aan de overkant
óf hij staat te wachten
op zijn lief...heel elegant.
Water, vogels, riet en rust
heb genoten, heel bewust.…
Oude Maas
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.077 lijkt vaker, misschien wel
liever terug te willen schrijven dan
vooruit
vloeit vandaag naar een luie bocht
in de Oude Maas waar een kleine
jongen met zijn vader zit te vissen
terwijl de tijd rond de vertrouwde
stek tussen de koeien in het gras
weer net zo traag als toen verloopt
ja, waar het simpel geluk van ooit
nog rimpelloos dobberend…