Alle inzendingen over naar de wildernis

Hier in de wildernis van de stad is er niemand die rijk wordt door de muziek van jouw hart gecomponeerd in nachten zo duister als het zwarte goud.…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

ik onteigen mijn verleden waar alles begon verdwaal in de wildernis van mijn bloed ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing klinken naden van de rails als het hart met vluchtige tikken, een gedempte siddering kloppend in vleesgeworden, zachte smart…

Des wereld wildernis wil ik verzoenen, lippen drenkende kameel vol bulten zijn, wonden en builen dragend van de reis door brem en kuilen. Reikt het tot zwerk, dit zachte oog dat sap weent van dorst? Rijst er een horizon als ik u mijzelf reik, versmachtend?…

Wc-pot waar ik Niets aan vernielen kan, Zelfs mezelf niet - Nog nooit heb ik Me zo geïsoleerd Gevoeld, mens in Een betonnen kooi Opgejaagd door Zijn eigen wanen - Ik moet iets bedenken Om deze hel te overleven, En in mijn gepijnigde Hersenen ontstaat opeens Een prachtig visioen, Dat ik op vakantie ben In een waanzinnige wildernis…

Liefde had geen positie was bewegingloos stil in serene kalmte gelegen toen ik je vroeg om een antwoord in de nacht hield jij jouw adem in om niet te voelen hoeveel ik van je hield vroeg je me of ik alles om wilde keren wildernis en beschaving vertrouwen en lust omdat het donker was wat je me vroeg deed ik uit gewoonte het licht aan…

Behoedzaam baan ik mij een weg door de wildernis waar ieder moment een slang kan toeslaan. Zoals een hyena dit kan doen bij een hert. De felle zon doet zeer aan mijn ogen en brandt op mijn huid. Onbehagelijk vervolg ik mijn weg, weet heg noch steg. Niet ver van mij vandaan brult een leeuw heel luid en trillen mijn ledematen.…

Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie. Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord.…

liefste je bent liever als je lacht je bent veel mooier dan ik dacht en ik, zit hier maar foto te staren zo ben je dichterbij en dwaalt er weer een uur voorbij liefste er zijn nachten van duisternis met een hoofd vol wildernis waarin de tijd in traagheid fluistert zie de sterren urenlang glinsterend op je wang liefste er zwemmen…

In ons park daar fantaseerden we, dat daar achter bij de bomen de wildernis begon. Wij hoefden niet ver weg. Ik bleef daar zitten, daar waar wij zaten en verroerde me niet. Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…

Ooit vloog jij zo hoog bezag jij werelden en wonderen bomen groeiend tot de hemel en je viel niet, je viel nooit over mijn woorden moest je denken de vraag was als een ontwerp voor de droomtuin van de toekomst en je at niets, je had niets gegeten op de bodem was de grond te nat er groeide geen wildernis op het beton van de stad…

Ooit vloog jij zo hoog bezag jij werelden en wonderen bomen groeiend tot de hemel en je viel niet, je viel nooit over mijn woorden moest je denken de vraag was als een ontwerp voor de droomtuin van de toekomst en je at niets, je had niets gegeten op de bodem was de grond te nat er groeide geen wildernis op het beton van de stad je pakte…

In romantische sferen Samen het leven adoreren In romantiek met nostalgie Hij bracht haar een liefdeslied Hij zag haar op het bruggetje staan Roeide naar haar spontaan De glimlach in haar ogen Romantische sferen maakte zo bewogen Varend over de lieflijke rivier Langs rododendrons, wilgen en populieren Waar de wildernis welig tierde En…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

waar geen koeien zullen grazen vergankelijkheid heeft niets met poëzie van doen poëzie vertelt niets over de martelgang naar jouw liefdesdood een laatste regenworm neemt afscheid van jouw verhaal der dode lijven alles is bij jou vol dagen, verhalen en boeken, zinnen, woorden de wildernis is grijs nu ik heradem in de nacht het…

Echo van stille schaduw van de zomerdag nu in de luwte jouw stem weer herinnert aan de heimwee van jaren in de wildernis toen ik je zag, schaars gekleed in lendendoek bij de boom, die treurde aan de waterkant waar de dode vis lag vol met vliegenlarven probeer ik in dit schrijven niets te weerleggen omdat ik een zwaan zie landen op het water…

Schone wildernis, sterk en tegelijk kwetsbaar; ondergrondse weg voor scherpe fabrieksvoeding eerbiedigen elkaar hier.…

In mij brandt 't beeld van 'n stinkende sloot, baby in de moederschoot overleden en in ongewijde wildernis begraven.…

Herkende het dodenlied niet aan het vallen van de bladeren was voor mij iets tijdloos verbonden een gevoel zonder heen gaan van dromen ik dacht ook niet aan jouw stem toen ik iets hoorde in de wildernis was er heel ver weg liefde een echo van stilte in een droom herinnerde mij geen enkele noot of muzikaal verlangen toen je nog naast me…

de wildernis van het Wad leek vanmorgen even op een getemd beest , de stilte was breekbaar op het moment dat de heilige zijn woord verbrak en sprak met de schittering in zijn ogen zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog liep de koestering naar hoop dat het leven voor het gerecht…

Misschien, vriend, is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en dragelijk in het heden daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten met alles wat in mij leeft over wildernis en groen in wat de natuur ons geeft door nalatigheid van doen Waarschijnlijk…

Dingo, die wolf zonder schaapskleren; In de wildernis is hij lang niet altijd een Mensenvriend. Het kan de noodlot zoeker Slecht bekomen, tenzij je zijn aandacht Niet verdient.…

Lezen kon ik dat jij in die bedrieglijke wildernis chaos van zinloze feiten jouw gedichten opdroeg aan de zee van springende vissen blauwe luchten boven het strand en dat je mijn gedichten las met de glimlach van een dolfijn duikvlucht van een dronken meeuw eindelijk vrij en onafhankelijk in de oceaan van dromen kwam je uit het…

Nooit met natuur in het reine gekomen bluf ik mij telkens haar wildernis in, om er als hedendaagse nomade rechtschapen te dwalen, ontvankelijk, maar ver van de gratuite lariekoek in het kaartenhuis.…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.”…

Weet je je hart niet te vinden bij de schaduwen over zonverlichte wegen, dwaalt het rond in alles wat donkerder is dan het einde van een gesloten wildernis. Niet alle daken zijn van steen, druppelt er verdwaalde regen doorheen. Je zult moeten vluchten naderhand, wat ons redt is onze vijand.…

Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht. Als wateren mijn weg versperren baant Uzelf voor mij een pad door de nacht bij licht der sterren houd U stevig mijn hand gevat.…

Daar sta je dan blootsvoets met zware voeten in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van…

Hij wou om verwanten te zoeken een reis naar de wildernis boeken. 'Bush-bush', zei de vent, 'klinkt bijzonder bekend', maar ze kon z'n vertrek wel vervloeken. Ook hém heeft het danig gespeten. Ze waren aan tafel gezeten, doch tijdens het maal zei de hoofdkannibaal: 'Deze vent is gewoon niet te vreten.'…

Ik zwengel mijn pomp met eigen hand en laaf mijn barre wildernis. Ik guts en giet het roestig water over mijn stekjes en mijn weideland vang regen op in een ton voor later en meng mijn klei met schelpenzand.…