Alle inzendingen over slinks

Bot frontaal of, Anders slinks, Omtrekkende bewegingen proberen Agerend tegen ‘n vijand veraf Schot op het hart gemikt Bars en onbewogen Bevelen geblaft Digitaal, zonder mededogen Tegen- en medestanders afgestraft In een poging te overwinnen Jezelf, tegen wie je vocht Finale terugtocht Naar binnen, Opnieuw een stukje leger.…

De zon die mij aan het Retiro bindt, weet slinks het mooie weer op te rekken en even de illusie op te wekken dat de tijd echt stilstaat, mij niet verslindt. De triestheid van een valse saxofoon verbreekt de harmonie van de natuur en voor me zie ik in een clair obscuur wat ik zonder vreugde met me mee troon.…

weggestoken in valse vormen van schijnheiligheid worden de ijskoude tonen verborgen een arglistig zomers gezicht dient warme, bekorende beelden op façades vol venijn hemels toneelspel chanson zonder zuiverheid afgestorven handen strekken zich hulploos naar het voorgespiegelde seizoen een hunkering naar herleven onwetend van het slinkse…

langzaam slinken witte bergen langs de bermen van de wegen wanneer het geglazuurde dons onder gestrooid zout krimpend tergend traagzaam er vergrijst mistig wollige nevelen nu luchten over verkeer dat treuzelig rijdend bruingrijs met pekelregen sproeit naar de schuifelende wandelaars op het spiegelgladde wandelpad waar koning winter…

Haar dagen slijt ze oevers met wallen bruin van d`r gezemel in purper schijn van zonnehemel haar dorre klauwen in gebed De brandewijn is al verdampt toch blijft vergane glorie wenken ze prevelt zonder na te denken geheest accent, bekroond en stram Ze dompelt polsslag in het blauw laat daar haar slinken verder rijpen zonder het helder te…

Één kusje bij jou op links en het volgende op rechts Ik steel ze allemaal slinks ik stal er pas zeven slechts Één kus op je rode wang en de tweede op je mond Zo bied ik jou levenslang smullen van ’t volle pond Één kus op je zachte plek en ‘t tweede er juist naast Vervolgens één in je nek ik verover jou zo gehaast Één kusje op je lipjes…

en Pieter is een uiterst lastig joch Het liefst wordt hen voorgoed de mond gesnoerd Ze zwijgen niet, ze wijken niet die twee: ‘ ’t Moet uit zijn met dat slinks gesodemieter!’ Typerend voor een vrouw van de SP Kenmerkend voor een Kamerlid als Pieter De troep wordt eeuwig bij elkaar geveegd: De doofpot in, want die wordt nooit geleegd……

Het vlakke land en vele poldersloten zijn slinks door slimmeriken opgekocht die in hun niet te stuiten hongertocht naar 't grote geld totaal zijn doorgeschoten. Hun luchtverkoper zal zich nu gaan roeren. Belegt u in een pand! Op minischaal met woonmodel en schijnbaar goed verhaal bewerkt en overtuigt hij rap de boeren.…

het is feest de schikgodinnen dansen op de zinnen van de arme dichterman die diep van binnen weet dat hij de poëzie aan kan maar zij onthaarden en gaven zich op slinkse wijze bloot ontaardden in een hels kritieken geven, sloegen alle zinnen in hem dood ze schaterden hun lachjes klaterden in de ruimte die hij koos ze vlogen zonder…

waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam en slinks en sluw tot koning werd gekroond waar was ik toen emotie werd gehoond materie in de plaats van mededogen kwam waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald in naam des konings dood en verderf ging zaaien moraal hoog in het vaandel ging verdraaien en liefde grondig door het slijk gehaald…

Mijn drank zag ik snel slinken, zij bleven vrolijk en stevig drinken, riepen, ’t wordt mij eventjes te veel, daarna namen zij weer dorstig deel. En ’s avonds als wij, vermoeid maar voldaan, afscheid nemen, zij huiswaarts gaan, wij opgewekt in de keuken staan, straalt ons blijmoedig een enorme afwas aan.…

Je bent hopeloos verouderd Je mechaniek is van jaren terug Je rammelt, stottert aan alle kanten En je bent niet meer zo vlug Je rimpelt, krimpt en bent aan het slinken Ergens lek je in je vel Je bent weliswaar nog niet aan het stinken Maar dat komt vast ook nog wel Je stompt al af, dreigt te verzaken Kan niet wennen aan de nieuwe tijd Hebt…

bestuurders Waterschap De club van bijziende boeren en baantjesjagers, rechts in de leer Om niet helemáál af te gaan sluit Waterschap bij Provincie aan De opkomst is ook dáár miniem Vijftig min houdt het voor gezien U mág kiezen maar wees bewust van geborgde zetels in de trust Boer en baas winnen altijd in deze ongelijke strijd Het slinks…

ik kende de passen maar mijn dansen won nooit een prijs ooit probeerde ik jou te leiden maar jij verdween al op de eerste reis als stel was er tolerantie in bewegen wij kwamen elkaar vaak onverhoeds tegen ik week terwijl jij dan langs mij gleed de slinkse tussenpas maakte ritme compleet in jou heb ik mezelf nooit kunnen…

je zag jezelf en sprak: ‘genoeg, tot hier ik houd nu op mijn lichaam te verminken de vetreserves zullen drastisch slinken ik stort mij in de strijd en ... zegevier ik rook niet meer en stop meteen met drinken (behalve af en toe een glaasje bier) ik eet gezonde granen, ziltig wier de loftrompet zal ooit weer kunnen klinken’ al snakte je…

Waar schaduwen zonnestralen temperen voor koelte tegen middagzon wind zacht tot bries doet slinken strelend water tot kalmte maant stromend naar zee van rustige deining denkend aan ochtendkoele oevers waar warm bruisend water eigen ritme slaat.…

Geboren onder zomerzon, wanneer de dagen alweer slinken... Je weet niet meer hoe 't al begon maar leerde langzaam 't leven drinken.…

Hoe adrem was hij geweest, hoe slinks en brutaal alleszeggend en statig en charismatisch! Een enkele weke toeschouwer hield het niet meer droog en liet haar tranen de vrije loop, wendde in stilte haar gezicht af.…

gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk uitdaagt jeugdige dichtersgedachten leiden hun eigenzinnig bestaan: bolbliksems dringen samen tot een woelige kluwen vuur zwellen ras _ slinken…

Tijd verslijt en leert je dragen, leert je steeds beter begrijpen, hoe het spel van het leven is en zie het slinken van de vragen. Begrijp ik nu het spel dat wordt gespeeld, nu ik steeds beter de regels weet al wordt ik af en toe nog pijnlijk verrast maar schrik niet meer, van het ware beeld.…

afwezigheid, En je maakte me toen klein, Na een dag zag ik het, Doorzag 'k het helemaal, Weg met die hoge pet, Doorzichtig werd jouw verhaal Verdomme, weer zo'n misselijkmakende vent, Die inzoemend op mijn gevoel, Met in zijn broek al 'n tent, Precies zegt te weten wat ik bedoel, Het allerergste vind ik nog, Dat zo'n man met zijn slinkse…

Warm weerloos schelpenzand ligt maagdelijk te blinken laat zuigend water slinken op sereen verstild strand Het minnekozend gekabbel vertoeft nog in speelse rust warme korrels nat gekust in teder liefdesgeknabbel Als een plots vlagende bries wolken doet opzwellen de zon straf omknellen in grijs doorschijnend vlies Dan laat traag verdicht…

zijn gedichten die heel netjes lopen dat zijn sonnetjes, dat is sonneklaar ze zijn wel netjes, maar niet altijd waar dus wees alert en kritisch, niet té open Je wilt geen knollen voor citroenen kopen wie in de pas loopt, loopt alras gevaar; wie weet loopt deze rattenvanger naar het drijfzand waar de lezer wordt verzopen De dichter, 'n slinkse…

ik zie wat vage vormen bouwsels zonder naam een hand wenkt me te komen wijst me waar te gaan ik loop de jaren terug de stenen zijn versleten het pad ben ik vergeten voel ogen in mijn rug muren zijn gebroken kleuren zijn verfletst zacht fluisteren de spoken die mijn jeugd hebben verpest slinkse blikken, het steels bewegen om me heen…

Krachtig zwellend ochtendlef Elke dag die onvermoeid Een kreet slaakt die nog sterker groeit Zich aan een schimmig tijdstip schoeit Waar zinnen niet meer slinken Zal zijn roep weerklinken?…

gekrijs van culturen die elkaar de weg versperren, zuigt het bloed uit de levensgrond, en brengt ons verder van het paradijs, vermoeid van het niet meer weten in het spoor van een gebroken voedselketen, de magere kern van ons verbond, geleerd met de feiten te blijven jokken, schrokken we ons door een berg van passiviteit en of deze zal slinken…

Vlo, verre vlo, sinds jij de show verliet zweeg het orkest in het theater stil, mist zonder oorzaak en gevolg de wil de weg de wet van dans en levenslied (ach vlo, ik weet jij schuilt in het gordijn; daar zijn ook harlekijn, pierrot en maan- licht schijnt op rodica en dodica, die treuren om de trekharmonica, daar reikt een slinken dodezwarte…

Maar nu de duisternis zich ’s avonds slinks doch gretig steeds sneller over de dag buigt zoekt men het huis van vertrouwen weer op. Men buigt er schuldbewust voor de waard, en offert hem geld op het altaar, genaamd toog. Minzaam knikken de medegelovigen. Men geeft een rondje, het eerste couplet van een schier eindeloze canon.…

Ik zag de tremor van de zee, zijn zwellen en weer haastig slinken, zoals een grote keel kan drinken. En dag en nacht van korte duur vlammen en doven: flakkrend vuur. - De wanhoop en welsprekendheid in de gebaren van de dingen, die anders star zijn, en hun dringen, hun ademloze, wrede strijd ....…

Door slinkse ogen zie ik je geslopen Dichterbij steeds dichterbij...…