Alle inzendingen over stuifmeel

Nectar zuigen en stuifmeel verspreiden sterken het oord van rust na 't aardse leven; honing voor zich mogen werksters bereiden. Teer vliesvleugelrijk zal immer streven de hof 'Slaap der Opstanding" te verblijden met kleurig, lieflijk geurend beleven.…

waarin hij dansend gaat als in formatie verbonden met ogen in het facet vliegt spiedend de libel van nergens naar ergens in paringsrad tandemend onderwijl de wind stormend balts hij vliesvleugelend van zijn liefde de legboor tezamen zo tevreden en voldaan smikkelen zij het nectar van de liefde terwijl van bloem naar bloem zij met stuifmeel…

diversiteit zoals die op aarde altijd had bestaan oceanen gingen overstag oerwoud baarden woestijnen zonder vegetatie en oases zelfs de dood bleef stil liggen in windkrachten die ons begrip sterk te boven gingen in verdwenen seizoenen schoonheid kwijnde weg oogsten mislukten omdat insecten geen bloemen konden bevruchten omdat honing en stuifmeel…

Een maagdenpalm met een diep verscholen nectar Staat in een kuip op het balkon Enkel bijen met een lange tong zuigen de beloning: het stuifmeel Wie mislukt valt dood Een bloem met roze lippen op lange stelen Buigt naar de lotusvijver Wordt vaalgeel in volle zon Het blad lijkt vlijmscherp Glanzend als opgeblonken leer Hij bloeit in de vroegste…

Uitbundig mengt zich stuifmeel met snippers plakkend geel en vluchtig zweeft de lente door de lucht.…

Plotseling voel ik je sterke vleugels trillen in de holte van mijn geopende handen, ik huiver en ril, terwijl als koele vlokjes sneeuw je stuifmeel neerdwarrelt op mijn gebarsten huid…

Zijderupsen vinden met intuïtie en een vast geloof de juiste tint van voorgeschreven kleuren, ter verlichting van hun muze, in de troost van wat stuifmeel dat op stampers samensmelt, waaruit de voorkeuren zich in een vast timbre raden laat, het kroost tot brokaat te weven uit de gouddraden van de evolutie.…

en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel; in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd open ogen het versneld vallen volgens de voorspelde ballistische baan, van niet herkende vogels uit, nog te zien daarvan resten in hun vleugelslag, te hoog gebouwde nesten, sta ik ook vandaag oog in oog met zonvergeelde…

Ieder voorjaar bloei ik op, gedragen door mijn vlassige steel, en aanvankelijk nog in de knop, bewaar ik mijn kostbaar stuifmeel. Van heel het wilde veldboeket, prijk ik er hoog boven uit. In mijn natuur voel ik me op m'n best tussen menig woekerend kruid.…

Hij vertrok als optimist in het stuifmeel van z’n rusteloze gedachtegoed, op de rode loper zover de zijn wereld reikt maar nog nergens leek te kiemen, in het oude spoor waarmee hij de horizon bestreek hij vertrouwde de boodschap en de richting niet, alleen de liefde en de zon bleken onafhankelijk en echt, al werden hun velden kort…

In het vale licht van een weerbarstig leven, kind van zon en aardse boom,met de vingers naar de hemel geheven tot stuifmeel vermalen, de tredmolen van een herhaalde droom.…

Geel bruin koren wuift blaast de wind stuifmeel stuift zee in verte duin en dal weidelanden koe met stal bloemen bomen vogel meeuw tijd staat stil voor jaar en eeuw boeren-huisje akker ploeg kindje speelt plaats genoeg ouwe ezel hinnik lacht vrolijk rustig dag en nacht boer boerin beide buiten lapjeskat vogels fluiten blauw…

Geschikte plek voor insecten en kriebelbeestjes waar ze gezellig naar de open bloemenkroeg gaan om enige nectar en stuifmeel te nuttigen Stuk voor stuk bijzondere unieke momenten die men niet zomaar voorbij laat gaan.…

"Ik die bij sterren sliep en 't haar der ruimten droeg als zilveren gewei, en 't stuifmeel der planeten over de melkweg blies en in de maan gezeten langs 't grondeloze blauw der zomernachten voer, ik ben beroofd en leeg, mijn schepen zijn verbrand, mijn stem verloor haar gloed en vindt geen weerklank meer in 't dode firmament, niets dan…

de zomer naderde nu rap, je zwarte blouse met kant veroverde de ratelaar het stuifmeel van de zeggen verdoofde ‘n tijdloos samenzijn tegen het dijklichaam onze dialogen rafelden poëzie en kunst uit elkaar, een moment van rust sliep in jouw armen, je lippen spraken loos konden we maar regels uit elkaar schrijven ik bewonderde je hemelse lach…

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

nachtelijk ruim dat geen slaap kent Je dekt mij toe met sprookjes en open einden waarin de draak zowel vriend als vijand is In mijn slaap is de droom een list om aan de dag te ontsnappen III De wereld draait haar ronde naar het punt van ontwaken waar onze hoop weer samenstroomt De koude legt zijn mantel af als de wind het stuifmeel…

Geschikte plek voor insecten en kriebelbeestjes waar ze gezellig naar de open bloemenkroeg gaan om enige nectar en stuifmeel te nuttigen Stuk voor stuk bijzondere unieke momenten die men niet zomaar voorbij laat gaan.…

Als echte en ware beminnaars verkennen allerlei insecten alweer het prachtige buitenleven waar zij bloemen tegenkomen om nectar en stuifmeel te verzamelen op hetzelfde moment nestelen enige vlinders zich in mijn lichaam zodat nieuwe liefde wordt aangestoken.…

Als echte en ware beminnaars verkennen allerlei insecten intens het prachtige buitenleven waar ze bloemen tegenkomen om genoeg nectar en stuifmeel te verzamelen op hetzelfde moment nestelen vlinders zich in lichaam zodat nieuwe liefde wordt aangestoken.…

De verwachting wordt bruisende ochtend, drijvend in stuifmeel en feromonen. Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen huppelt het lam in een wollige mantel. In het woud zwijgen de dieren verraderlijk. Binnen de grenzen van haar rijpe woede schat ik de verdoken snauw.…

salamanders zetten pakjes sperma uit op de grond zomaar open en bloot waarop het wijfje in haar schoot een explosie kan laten ontstaan in haar voortplantingsorgaan Een zee-egel denkt bij seks aan het loslaten van eicellen en van spermatozoa in de zee beide hopen op een treffen bij een golf in wel en wee Een roos geeft aan de wind het mannelijke stuifmeel…

gevuld drijvend in stromen en getijden van de Amazone heeft in de Hollandse hitte haar kans genomen de oude Lady Lelie vijftig jaren oud zit te Utrecht voor het eerst in de knop met ananasgeur bloeit zij twee nachten toverend in kleuren van helder wit via licht roze naar diep paars roze vangt zij overdag met gesloten bladen kevers om met stuifmeel…

Als echte en ware beminnaars verkennen allerlei insecten intens het prachtige buitenleven waar ze bloemen tegenkomen om genoeg nectar en stuifmeel te verzamelen op hetzelfde moment nestelen vlinders zich in lichaam zodat nieuwe liefde wordt aangestoken.…

Als porseleinen honden speelden wij te lang het stugge spel van talmen: steriele dialoog: stuifmeel op plastieken bloemen. Want woorden zijn slechts wrakhout dat strandt op de klippen van een verlaten eiland. Duwen opent een schuifdeur niet. Ik wil niet langer schreeuwen in de wind: vanavond zwijg ik liever, en toch niet.…

Het stilistisch vormgegeven vervolg op volleerde verveling lijkt logisch wanneer ik ontwaak in wintertijd Het liefst lig ik roerloos te wachten tot de mist optrekt en de geur van stuifmeel zich door mijn grot verspreidt We wachten zonder de behoefte eens na te bespreken Het schrift is voor denkers het rijk van de leken Slapend droom ik iedere…

Geen hoger honing, in het florilegium licht van goudaders ingebed tussen idioom en mening, juweel dat verborgen blijve, zingeving consistent een cadavre exquis, er daalt stuifmeel van goudstof op beschreven bloemen, hier speelt de dichter lyrisch op de mestvaalt schatplichtig aan…

Je kunt aanbidden, een sik en snor dragen van stuifmeel onder je huid leren houden in het zweet des aanschijn stamelvelden ontginnen. Je kunt gaan leven een hele stapel stripalbums gaan sparen stoelen weggeven vechten en schoon schip maken. Leven is en blijft een quilt lapjes van vele stoffen velen.…

Hun stuifmeel doet me plots'ling niezen. Ik heb het wel gezien, het kleine vogelnestje. Twee eitjes als van porselein. Ik zal maar heel voorzichtig zijn. Zouden er al bramen zijn? Voorzichtig ga ik kijken. En ga dan lachend op de loop, ik stapte bijna in een mierenhoop.…

warme ligusterblad wiegende vuurvliegjes elkeen pinkend wachtend op de eerste maten dansmuziek ingeluid door ademtochtjes lauwe zomeravondwind traan na traan, druppel na druppel, als spaarzame oases nemen overgauw rijkelijk begoten bloemenmondjes vochtig afscheid van 't schaarse schijnsel dat in het laatste schemerlicht verdrinkt bedekt met stuifmeel…