Alle inzendingen

ik wist dat als ik zou loslaten mijn vlucht de aarde zou verbazen geen geschreven of angstig open gesprek maar meer verlamming aan de grond genageld in het zien gebeuren het besef dat je niets kunt doen dat is het volle leven in actie waar iedereen zijn focus op heeft zo gefixeerd dat men het echte leven totaal…

de bijen gaan zoemen de tuin gaat weer bloemen en Bello die kwispelt dolblij de zon door de ruiten de was hangt weer buiten Minou spint voldaan op de sprei en Tweety gaat kwelen zijn vreugd wil hij delen en Lorre die zegt weer 'joechei' en ik... Famke Franssen ik sta maar te dansen wanneer je weer terugkomt bij…

Ik denk weleens: ‘Zo’n fatbike, die verban je, het risico wordt danig onderschat.’ Minister Barry kiest een ander pad: gedragsverandering door een campagne. Geen twijfel dat zijn aanpak aan zal slaan: ‘Voorzichtig, kinders, want het kan hard gaan.’…

Kijk hoe stil ze worden bij de luier die het kleine carcas omvat, zoals de scherf van een eierschaal het beetje leven dat de avond niet zal halen. De telefoon eruit, gordijnen dicht, zo groot en zo onwerkelijk hun huis vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu, niet ontwaken uit hun boze droom. Erheen, steeds maar weer erheen; in kijken schuilt…

Langs het eenzame spoor de telefoonpaal. Hij gonst. Er is geen ander geluid langs het eindeloos spoor. Een wolk drijft over hem en is onverschillig. Het landschap "gaat zijn gang"... Toch gonst de telefoon-paal dag en nacht, onder de hemel. Het is een verlaten pijn, een onophoudelijke klacht... Als wij hem horen: ons hart breekt, in zelfpijn…

Straks komt de herfst weer aan, 't seizoen dat mij met mooie kleuren lessen leert van los te laten, vrij te zijn en toch te dromen van wat komen zal. De wind schrijft zonder woorden dat er straks nieuw leven komt maar dat ook nu nog eerst heel veel moet vallen. En ieder mens is eenzaam op zijn eigen wijze al is er vriendschap en verbondenheid…

Evenals in de natuur nadert ook in menslijk leven het eind van lente en zomer kleur verandert maar wordt niet somber of grauw. Bladeren dwarrelen uit kruinen als vergeten van minder goede tijden daarentegen kleurt nog de hemel van horizon tot horizon in het fraai pruisisch blauw. Treur niet om gevallen bladeren of wind die fluit door…

zou ik met jou mogen willen dansen en als ik dat zou mogen met jou willen dansen zou ik je dan mogen vragen ten dans en als ik dat zou mogen jou vragen of jij met mij wil dansen en ik zou je vragen om met mij te dansen zou je dan met mij willen dansen zou je dan met mij willen dansen in de druilerige regen jij met mij dansen in de druilerige…

Onder dankzegging aan de ware muze op dit podium verwijs ik graag naar Inges snelsonnet van vandaag...over de fascinatie van Martin voor diens naamgenoot Martinus, voor J.C., voor Bloem, voor Nijhoff en wat verder na diens vragenuurtje zoal ter tafel komt... __________________________________ Een praeses is van alle markten thuis Ook eentje die…

Onder gefladder loop ik op een dik tapijt -- van gedroogde mest.…

Ze vliegt heel zacht langs het licht en naar de maan laat wereld achter…

God Gordon, dit ben ik of te wel dit is mijn lijf, pik, dit is mijn kick kreeg sterk tegenvallende kijkcijfers 't SBS 6 publiek kent hem nu wel niets vernieuwend, dikke lul stuitende eigen reflectie op z'n (p)ik hijzelf houdt het nu voorgezien geen Dubai, geen Blaricum, maar... op z'n levensblaren in Laren in het Rosa Spierhuis als…

ik heb je gemist de resolute stap in het doelbewuste gaan van het neusje uit de laan je karakteristieken zijn voor intimi herkenbaar het bewegingsbeeld heeft een joyeuze cadans zodat het lijkt of jij danst wind en wolken zijn voor jou gemaakt omdat zon voor het juiste comfort zorgt die met licht en schaduw het spel contrasteert…

Een voorzitter met een apart geluid Want Bosma laat de Kamer dichtkunst horen! Denkt hij met Nijhoff, Vroman, Bloem te scoren? Wat gaat de politiek hierop vooruit? Al kraaide hij het mooiste minnelied: Nóóit klinkt een PVV-stem erudiet…

mijn as zal de aarde bevruchten mijn rook zal zorgen voor een regenbui mijn resten zullen ooit nieuw leven bekoren zoals oud wordt vervangen door nieuw beschaven een nieuwe morgen zal dagen na mijn onvermijdelijk sterven echt we zullen zeker eens tot het verleden behoren maar sterven – echt sterven dat doen we dus nooit we vervagen…

Nevel. Zeg nu niets. Veel is verzwegen. Weinig is veel. Amper beweegt het woord amper in de wind die nergens is. Zeg nu niets. Veeg niets uit. In hetzelfde vlak van de avond. Waartegen nauwelijks en nergens. -------------------------------------------------- uit: 'Het museum van de zomer' (1974)…

jij bent zo veraf en toch zo dichtbij ik zal je missen maar toch zit jij in en hang je rondom mij voorlopig zal ik je in het echt niet voelen en niet zien maar ik voel je in mijn hart en zie je in mijn geest duidelijker als ooit voordien waar je vooralsnog die blijft die je altijd bent geweest en ik weet bijna zeker dat we elkaar…

Zomerse bloei van fier gekruind planten, Zozeeer heb ik uw gratie liefgehad, Dat ik met U, het aan uw vorm verwante, De straat en 't plein versierd heb van mijn stad. In 't fries der tempels zocht ik u te benaadren Wat van Uw volheid woekerde in mijn droom, Het kapiteel kroonden acanthusblaadren…

't Is nu wel mooi geweest Beau, ja echt waar Je hebt je naam te lang eer aangedaan Je bent allergisch voor imperatieven Met humor handel je steeds naar believen Hou op, laat af, je zwelgt in eigenwaan Dat zijn er tien - dat is toch geen misbaar? * Gun ons de lol, ach laten we het vieren Als was 't een onvoltooide symfonie De negende…

Jullie trotse (schoon)ouders verbloemen niet het geluk dat uitstraalt op de ontvangen fotokaart Het is een genot om naar te kijken zoals naar een prachtig schilderij of kleurplaat Het houden van gaat elke stevigheid te boven Het lachen verraadt geluk en gelukt Voor mij als jullie oom en vader van gehandicapte Giulia vervult zo'n fotokaart…

lichtvoetig kwam jij binnen trippelen je lach legde de loper al meters voor je uit onbevangen keek jij iedereen aan groette op persoonlijke wijze waaide frisse wind langs warme lijven er waren geen regels protocol of gebruiken hier onder vrienden kon ieder zich op eigen wijze gedragen en uiten ik zag ze jou steeds dichter naderen…

Het koele grijs van de hemel daalt zacht op eikenbos neer wil het najaarsgrauw verspreiden over dicht lover dat zich hangend samentrekt de late zomerwarmte binnen zijn takken klemt om haar langt te bewaren.…

In de poelen en de regen van het leven -- springen kikkers rond.…

Wanneer ik, Priesters als eersten het grootste deel van een hostie zie nuttigen... In de begijnhofkerk een kleine jongen de aangeboden beker, de hostie het grootse deel zag nemen, schoot ik in de lach, dat waarop ik wacht…

diep in haar wonen woorden soms zijn ze droevig, soms fijn het zijn er veel, toch zijn er situaties waarvoor geen woorden zijn het komt regelmatig voor dat ze iets zeggen moet waar zijn de juiste woorden geen enkel woord voelt goed ze kan de woorden vaak niet vinden is naar het goede woord op zoek het ligt op het puntje van haar tong…

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet.…

Zie mij cool door de ochtendspits heen scheren Met ware doodsverachting en full speed Mijn medeweggebruikers spaar ik niet Als ik ze op mijn fatbike wil passeren Natuurlijk kan men niet van mij gaan vragen Zo’n burgerlijke fietshelm te gaan dragen…

Het hart, tot brakens toe bezongen, kent ieder onzer, maar wie denkt ooit aan de buurvrouw van de longen, wie, die de lever aandacht schenkt? Rechtsboven in uw buik verborgen, waar zij, omribd, haar werkplaats heeft, moet zij er dag en nacht voor zorgen dat gij uw maaltijd overleeft. Ook met een glas of wat jenever heeft haar basaltblokmozaiek…

Bij de kassa hoorde ik de taal van mijn dorp, keek naar de vrouw die ze uitte: mooi welkom in deze nieuw verbouwde supermarkt en meteen voelde ‘k me thuis Was verbaasd, hoe groot en luxe zocht naar vers geperst sap, vroeg het een medewerker half Amerikaans sprak hij ik kon het toch niet vinden, keek naar ander personeel, die afvulden…

Ik liet mijn leven achteloos door de vingers glijden, tot het een fait accompli werd. er was een berg van lijden in mijn jeugd ik voelde me zo oud toen ik jong was. de wilde ganzen schrijven een woordloze boodschap aan de late hemel: dat voor ieder en alles, de dood de grote vergever is.…