6315 resultaten.
Graspieper
netgedicht
4.9 met 18 stemmen
324 Mijn neef Roland
wist zoveel van vogels
dat het zijn werk werd.
Hij gidste langs blauwborst
graspieper en brandgans.
Eergister is hij in een cracker gestikt.
(en dat is echt waar)
Zijn moeder tante Ans
krijste haar verdriet de kamer rond:
waarom Heer, waarom?
Hij was pas twee- en dertig.…
Dromen vol geur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
238 zij wist
dat de verte
haar wenkte met
onderscheiden
kleurenpracht
alsof er al die
tijd naar haar werd
uitgekeken en gewacht
vorm en compositie
waren steeds
duidelijker te zien
in het naderbij
komen nog spraken
zij niet maar hun
geuren bestreken
het uitnodigingsgebied
jij hebt de schoonheid
van deze bloemenhulde
aangenomen en…
de monotone galm van vergeten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
253 toen het licht veranderde en tijd
bijna onzichtbaar
schreeuwde het verweesde dier
zijn weeklacht naar het onbekende
golven omarmden hoopvol nog zichzelf
ebden weg en verdwenen
in een zee van verlatenheid
waar de angst stierf
en vanuit een onmeetbare leegte
naderde de monotone galm
van vergeten…
RIJP
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
246 vandaag neem ik
een voorschot op
dat wat gaat komen
over het gewilde plaatje
waarvan velen dromen
het land gehuld
in zuiver wit en zilver
zie het niet als een vergrijp
dit gehuld zijn in dun engelenhaar
ben slechts de voorbode
van wat gaat komen
van dat wat verscholen ligt
al lang verwacht en klaar
de winter de kerst met hun…
Treurbeuk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
211 Je gezicht spreekt beukdelen
De dramatiek ten top
Kerven en spleten
Zorgen aan je kop
Oud en verweerd
Deels al verteerd
Takken heb je laten vallen
Een mosttoupetje liet je stallen
Als tranen konden spreken
Door rimpels welhaast bezweken
De tand des tijds voorspelt
En je lijf al een beetje helt
Rimpels als spleten
Plaatselijk opengereten…
Vleugjes wind
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
219 op luwe plekjes
langs muren met ramen
die al decennialang
in vage verten turen
dwarrelen vleugjes geur
mengen zich zonder
kleur tot een database
van alle liefde en leed
dat in de wereld gebeurt
pas als de grote
schoonmaak komt in
het seizoen van stormen
worden de geuren
geüpdatet door het blad
dat in de herfst gevallen is
en meegenomen…
Stukjes natuur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
270 ik heb ze
zien bewegen
de regen en het doek
ook hoe jouw penselen
de donkerzwarte bui
langs het zwerk joeg
als jij dan
even rustte
brak verderop de
zon en glinsterden
frisse druppels op
een oude regenton
jouw beelden
zijn geen plaatjes
maar stukjes natuur
die met hart en ziel
begiftigd zijn in de na-
middagse zonneschijn…
Zon en kou
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
226 Winters ochtendgloren
Een sfeer van rouw
Een nieuwe dag zojuist geboren
Een laagje ijs en soms wat dauw
Een dode boom ligt er te kwijnen
Natuur dirigeert de afbouw
Als het zonnetje gaat schijnen
Walmt het hout al gauw
Zon en kou strijden
In de harmonie van Zen
Walmen die zich vanaf de stam scheiden
Natuur dirigeert en ment…
Herfstzangers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
223 Lief klein vogeltje
jouw stem vult mij met vreugde
op grauwe ochtend.
Wanneer de dag ontwaakt, zullen
vogels uit volle borst vrije geluiden produceren
Het zijn allerlei meesterwerken op maat die voortborduren
op de stijl van afgelopen zomerperiode aangevuld met nieuwe creaties.
Een magische wereld vol klankkleur
waarin hun muziek ook nog…
Partituur van de natuur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
245 jij straalde
als een opkomende
zon op het groene
gazon met in je hand
de partituur
van de natuur
in de geur van
pas gemaaid gras
liep jij lichtvoetig
door de eerst aanzet
van de proloog onder
een dubbele regenboog
later walste jij
in gepaste kledij
de vierkanten in
licht en donkere
kleur afhankelijk
van maaiers vleug
in…
Rode bessen
netgedicht
4.8 met 25 stemmen
297 nog groent
de herfst in
krachtig blad
en rode bessen
omgeven met
prikkels en stekel
wordt leven
maandenlang bewaard
wij winterslapen
niet maar vieren
onze feesten vol
verwachting en hoop
met sneeuw en
ijskoude regens
blijft ons binnen
veel ellende bespaard
toch houdt
de pandemie mensen
kort omdat bij iedereen
er aan de…
Zilveren Maan
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
286 De zilveren maan
Strijkt 's avonds
En 's nachts
Als wachter, magneet
Nooit geheel onverwacht
Over onze planeet
Tussen zonsondergang
En de komst van de hoeder
Der minnaars en maagden
Als aanstaande moeder…
November Natuurdecor
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
297 nootkleurige nukkige novembermaand
najaarsschoon natuurlijk nokvol nevels
nimbuswolken natten nieuwbouwgevels
nagloeiende namiddagzon nuwt neergaand
nachtvorst naakt nu novembernadag
niettemin neuzelen nietsvermoedend
neerfladderende nijlblauwe Nehalennia noegend
nabij natuurgetrouwe natte neerslag…
Bio-logisch
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
352 Het ritme van de dag en van de nacht,
van eb en van vloed.
Tikt als een klok door alle seizoenen.
Net zoals het ritme van de mensheid dat doet.
Wij passen ons aan,
aan het licht, aan het donker.
Actief overdag, passief in de nacht.
Onze biologische klok houdt over ons de wacht.
Soms brengen we hem uit balans,
als we waken tot diep in de…
Dauwparels
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
248 Hoe plots verscheidene schitteringen
aandacht trekken om mijn lichaam in beroering en
vervoering te brengen zowaar het breekbare-en-kwetsbare geraakt
Waar komen ze allemaal vandaan daar ik hen nog niet eerder heb waargenomen.
Het begint vroeg in de morgen wanneer
deze kleine kostbare diamanten worden gestrooid in
de natuur waar ze ook nog eens…
Aards laatste uur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
240 ik zag hoe jij
zeeën kuste
met de harde
hand van graniet
en basalten rots
hoe jij in
warm tropisch
blauw op witte
stranden rustte
in naakte trots
jij wond
winden om je
vinger in het oog van
de orkaan waar jij
je ongeremd liet gaan
toch heb ik ook je
tranen gezien over het
verlies van synchronie door
de natuur in de entropie…
KEURIG VERWILDERD
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
292 Aan een geurig bloeiende wei
door het grote bos bij Chaam omringd
ligt een afgelegen jeugdherberg
stralend vol opwekkend licht roze
zuigt frisse adem van het morgenloof
om de gasten na het ontwaken
tot daad en wandeling te noden
drinkt rossig glanzend laat avondrood op
langs het grindpad naar de deur
staan slanke berken in een lange rij
hebben…
groene oase
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
329 hoe wij -klimaatgevoelig als we zijn- onze
kleine achtertuin ontdeden van de meeste
ooit zelf gelegde plavuizen en tegels
hoe zon en regen onze tuin stilaan een mooie
groene aanblik gaven en wij ons weldra
in een geurende oase waanden
hoe planten en bloemen onstuimig hun plekje
in het zonlicht bevochten en wij de oude tuin
met nieuwe…
Rhododendron
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
341 Op een rustig plekje in de tuin
staat een rhododendron
tussen bladeren geel en bruin
te genieten van de najaarszon
Al is de zomer lang voorbij
tussen het verdorde groen
minder uitbundig dan in mei
gaat hij het nog eens overdoen.…
De pracht van een boom
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
240 Schitterende boom
geen voetstappen in de buurt
alleen stille stem.
Een dagelijks leven van rust en vrede waarmee
je stad en land animeert, van dichtbij maak je geboorte
van bos of woud mee, opgeluisterd door jouw sprekende stilte
Het aantrekkelijk gezicht met bont gebladerte en krachtig takkengestel.
Genieten van het moment wanneer morgenzon…
[ De beek buitelt speels ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
327 De beek buitelt speels
over zichzelf heen de berg af --
en drassigt het dal.…
Speelde genie
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
251 ik zag
het pad
voorbijgaan
in passerende
bomen en struiken
het hoge buiten
ving blauw met
snelle wolken
in een dunbevolkt
firmament
boven het ruisen
van de wind
hoorde ik de echo
van jouw hakken
in gelijkmatigheid
de mantra van
beweging had
zijn eigen melodie
in het kraken van
takjes speelde genie
in een magische
verbondenheid…
Mijn hart klopt zachter in het bos
gedicht
2.5 met 14 stemmen
8.241 vanavond pluk ik bramen voor een dode vriend
met zwaluwen, het vuur, de drie seizoenen
draag ik geen wanten maar een kruis
tegen de kou bevroren heuvels op
mijn hart klopt zachter in het bos
omdat het stilstaat bij de bomen
ik heb het leren donkerrood
te bloeden bij gevaar
-------------------------------------
uit: 'Alles voor de vorm…
De beek is een velijnen blad
poëzie
3.8 met 9 stemmen
2.554 De beek is een velijnen blad,
een boek, een open letterschat,
een gulden labyrint, waarin
de vogels komen lezen, dat
de wind beschrijft,
de wolk, die overdrijft,
zet er de stippen en de titeltekens in.
----------------------------------------
uit: Verzen (1912)…
Het zomerbed
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
288 stil groeiden
de bloemen
onder mijn
penseel tot
hun kleuren
eindelijk zacht
begonnen te spreken
niet zomaar een
contact maar in
een vaas gezet
na met de hand
geplukt te zijn
uit het zomerbed
van wilde bloemen
keurig opgezet
geschikt naar lengte
vorm en kleur
een kunstwerkje
als voorspel dat
in verf een hoorspel
door geur…
Herfstmorgenlicht
netgedicht
2.2 met 4 stemmen
259 Vroeg in de morgen
alleen stilte van het licht
herfstnatuur ontwaakt.
Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag
waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren
Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen
aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde.
Wanneer prille geluiden…
De wind en, ja de wind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
405 Wat ga je tekeer, wat loeit het ongekend
‘t is herfst dat weet ik wel
je waait door kieren, gaten en deuren
zelfs lopen gaat met jou in de rug snel!
Wat ga je tekeer, de blaadjes vallen sneller
rapper dan normaal zeg maar
‘t grastapijt ligt vol met wat eens groen was
de bomen ogen kaler en kaler.
Wat ga je tekeer, ‘t is herfst
de wind heeft…
Uiterst ijle hoogte
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
273 je regenboogde
kleurde druppels
van horizon naar
hoog verdween in
het donker van de
bui waar wolken
nog net raakten
sissend viel
kou op de nog
warme grond
vernevelde tot mist
trok op in flarden
die scheurden door
de vlagende wind
later drogend
op zijn reis naar
uiterst ijle hoogte
tot in lengte van
dagen zullen alle
druppels…
Windkracht dertien
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
258 ze wuiven niet
zwaar zwiept
het riet onder
stuwend code geel
ze buigen
blijven heel
in een weerloos
golvend striemen
nog kanten zij
de rechte sloten
en het open
waterwingebied
er is geen angst
handen zijn nog
niet gesloten de
storm duurt niet lang
toch nevelt regen
nog wat vage
herinneringen tegen
de beslagen ruit
toen…
SLOTERMEER
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
197 De watervlakte blinkt knipogend en rond,
vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten
al deinend en zwenkend door te stoten:
golven en vaart houden hun luchtig verbond.
De bomenkring om het meer is een bond
van wachters; ze waken streng, vergroten
de opwekkende geest bij de stad Sloten
en diens vertier op schepen, elke stond.
De Friese wind geeft…