Alle inzendingen over kunst

De zangers van het oude Griekenland krijgen in sagen én jonge boeken, die blijven waken als zorgende kloeken, onsterfelijke lof, door tover omrand. Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren…

Geen mens nee zelfs geen boom te zien, het groen voorbij, de wereld weg gekeken, glad getrokken, geschikt met een gesnoeid palet. Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom…

Een klerk herkent men aan zijn hand, Een koning aan zijn beeldenaar, Een vingerafdruk wijst, wat kant Men zoeken moet naar stokebrand, Bankrover, dief of moordenaar. Doch wie de dichter kennen wil Moet raden wat verborgen pijn Hem zo geduldig en zo stil Doet buigen voor de vreemde gril Der woorden, die zijn dienaars zijn, Geen rijmkracht…

I. Profeet van Pâturages en zuiderzonminnaar, maar meer dan dit: diepbewogen dichter die de zware dingen van buiten licht schiep, herschiep als de kompleet blauwe lucht, - herder die het onvruchtbare gebeuren van buiten, naar het grote centrum dreef, de oasis, de keure van frisheid... In ons zelve hebben wij de Jordaan; allen die nog Godsvreemd…

Ik beklim de hoogste ladder om de mooiste bloem te plukken speciaal voor vandaag ik kleur de hemel kobalt blauw en schilder een zon, die naar je knipoogt speciaal voor vandaag ik reik je de hand voor een dans tussen de sterren speciaal voor vandaag ook al heb je twee linker benen weet dan, dat je even daar was daar waar de mooiste…

Poëzie is het huis waar ik wil wonen Waar mooie gedichten zorgen voor 't dak eraf Aangename poëzie zorgt voor de fundamenten Nadenkpoëzie vormen dan de muren De humorpoëzie isoleert Elk gedicht over KUNST is vereerd Deze week vol fantasie, lees, lees, koop en lees ik Poëzie Schrijf ik vaak als amateur, soms als poëet Denk ik: 'Is dit…

Kopieëren is de kunst die sterk in contrast staat met de Letterkunde kunst…

Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt de reuzenstoet, van stralend goud omgeven, der grote kunstenaars, wier onsterflijk streven nog om hun eeuw een laaie glorie breidt. 't Zijn hoofden, heet van d'innerlijke strijd; 't zijn harten, àl te groot voor 't aardse leven; wij zien hun lippen nog van àlsmart beven en gloed afgutsen…

Toen door een hemelse vergissing Vincent weer plots’ling in ons midden kwam bezocht hij ook zijn Grote Exposities bij Kröller Müller en in Amsterdam. En ‘t eerste wat hem trof was zo een dame van goeden huize met op zware borst d’antieke broche, die zij ter Borinage en voor d’Aardappel-eters had getorst. Ze had zich juist een cultureel’extaze…

Lange tijd naar een schoon schilderij kijken kan verwende ogen speurzin geven: steeds meer ontdekken, wellicht zelf beleven wat op dat kleurrijke doek mag prijken. Over het kunstwerk wil een lichtstraal strijken, blijft er soms vele uren aan kleven om naar nieuw verrassend aanzien te streven. Wat zal eveneens de pracht verrijken? Ommanteling…

Je zintuigen lopen uit, verwelkomen kleuren, klanken, de samenstelling van geluid. Hiervoor ben je geboren, doorstond je sleur, slapte en so what - de afgemeten passen van vermeende smaak, het kleine denken van populaire figuren. Nu kun je azen waar het om gaat, je zintuigen krijgen verlengstukken. De mensen zien je plezier, ervaren dat…

'Hier ligt twintig francs maak er dertig van Hier ligt dertig francs maak er veertig van.' Halfnaakt liep hij heen en weer en bekeek het publiek lachend als een leeuwentemmer. 'Ik ben niet van zover gekomen om op deze boulevard om te komen van de honger' hier, veertig francs, maak er vijftig van, geen oogwimper zal ik schroeien, ik…

Bij een schilderij van Watteau Ik mag die parken wel met gladgeschoren heggen, Zoals men thans, helaas, nog slechts in plaat aanschouwt Met rechte en stijve paân, met trappen, groots gebouwd, Waar hoofs geklede lui met elkaar beleefdheên zeggen. Ginds komt van 't hoog bordes een heertje aangetreden En lispelt zoete taal in 't oor der markiezin…

In het museum waait de wind overal vandaan, overal heen, zoals wij bezoekers uit heel de wereld komen en gaan Wij dragen een cultuurweb, voeden het met de collecties van de musea die groter zijn dan hun gebouwen Wij dragen de kunst met ons mee, ze is groter dan wij groter dan onze tijd en verblijfplaats Wij dragen de kunst uit, de geschiedenis…

over het braakliggend terrein fladdert een goud gestippelde vlinder daalt neer op de akker die niet is ingezaaid met een cultuurgewas voor een beperkte duur mogelijk tot men weer kan denken in zoet dat geurt naar bloemen meer dan in zuur dat ruikt naar azijn u rest slechts het weten bij het zoeken tussen de klavers…

Ik voel de glazen loodrechte pijlen uit de hemel vallen hoor hoe ze tikken tegen mijn hoed voor elke dag een ander in getallen passend bij mijn gemoed op de eerste dag van de week zingende Waarheid uit dragen zo gevoed dat het stroomafwaarts de dichter behoedt op de afwijkende wegen waar ik heb geleden waar de onpeilbare liefde haat…

Losjes wiegend, met een keel vol toverkracht, staat de zangeres voor een geboeide zaal, geeft schone wijzen in de geliefde taal van Frankrijk: soms heftig, dan vloeiend zacht. De stem bezit ongedwongen, milde macht, beheerst haar sierlijk lichaam helemaal: handen, gouden lokken brengen hun verhaal, dansen vrijuit op maat en toon van eendracht…

Schoon ben ik, stervelingen, gelijk een droom van steen. Mijn boezem, waar zich beurt aan beurt elk schepsel wondde, houdt alle dichters door een liefde aan mij verbonden eeuwig gelijk de stof, stom als de stof meteen. Een onbegrepen Sfinx zetel ik in ’t azuur, ik paar een sneeuwen hart aan zwaneblanke leden, het lijnverplaatsende gebaar blijft…

Dit is mijn huis in mijn gedichten ben ik thuis met het licht op mijn doek de ezel in de hoek grif ik in kleurentaal mijn poëtisch verhaal…

De bedreiging van de wereld De aarde, de zee, de lucht Ligt zo aan de oppervlakte Is zo aanraakbaar Zo voelbaar Denk aan de zo bedreigde insecten, De dieren aan de Noord- en Zuidpool, De bomen, de bossen, ons groen Dus ook de bedreiging voor de mens Voor mij, voor jou, voor ons allen Anneke Mieke Krediet, beeldend kunstenaar Heeft het…

toen de hemel naar beneden viel en al het weerloze tot gruis vermaalde verstikte jouw holte in het midden in stof en stukken van een vliegtuigstoel gedeukt gebutst doorkliefd zeeg je zijwaarts onthutst naar de grond als een feniks uit de as herrezen transformeerde je na de vernietiging van sculptuur in een doorleefd…

Daar sta je dan blootsvoets met zware voeten in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van…

modderen, dobberen en soms hard zwemmen maar vooral: genieten, amen.…

Talloze marmersteentjes maken reizen over heel de wereld, treffen elkaar tenslotte in het Belgenland, blijven daar om naar zeer schone toekomst te wijzen. Eeuwig mag voor hen bewondering rijzen, dankzij lange behandeling, fijn maar zwaar: ogen vorsen, vingers kappen en schuren almaar. Mild papier mag die stukjes spijzen. Antwerpen toont…

als je wordt meegenomen jezelf een beetje vergeet je deelgenoot wordt van andermans dromen terwijl jij je in hun belevenissen inleeft dan weet je het is waar wat ik voel en ben je voor even verdwaald in wat je leest en dat was ook het doel aan de hand van een fantasierijke geest ben je heel even van en in een andere wereld geweest…

Ja, wij hebben niet te klagen, Beets is dichter-nationaal, En Ten Kate kneedt de taal, En Da Costa doet ons vragen: Wat beduidt dit altemet? Last not least: de Génestet. Ook van Lennep was een dichter, Ook Ter Haar zong menig lied. En vergeet dan Heije niet, Tel van Zeggelen niet lichter, Denk aan Potgieter en Thijm, Als gij spreekt van…

Men komt er via een hardstenen trapje: toeristen met een trui los omgeslagen en heren die een pak met stropdas dragen. Een vrouw - alleen als ik - nipt van een sapje. Men lest beschaafd de dorst en vult de magen. Vier vrouwen nemen babbelend een hapje van hun salades, lachen om een grapje, brengen hun dienblad naar de afruimwagen. Ik wou…

in stille lijdzaamheid wachten duurt lang maar ‘t licht is naar beneden gegleden rijst op boven de vreedzame dieren door ‘t goud golvend gras de schoonheid van liefde zo blauw als de hemel blauwt en bloemen poëzie weer openvouwen de koorts der kunst weer in mij blaast…

Bekoorlijk beeldend deelt de poëet zijn vroede visie op het leven zichzelf ontwikkelend tot profeet met een edel eervol streven waardoor de waarheid wordt gekliefd in onverteerbaar wrange woorden hij maakt zich daarmee niet geliefd bij wie zijn boodschappen aanhoorden niet alle poëten is ‘t gegeven na ‘t werpen in de zilte zee om zoals…

keizer Constantijn heeft er geen hand in gehad toen zijn wijsvinger alias zijn teen opdook in het Louvre de bronzen vinger terug uit het depot werd perfect teruggezet nu wijst Constantijn naar puntjes op de i in het Louvre of hoort de antieke schat naar Rome te wijzen met de hervonden bronzen vingerling?…