Alle inzendingen over natuur

Eind Julie en Augustus snoep ik bramen In de vrije natuur langs de bermrand Ze tieren welig dit jaar aan de wegkant Drommen rijkelijk in de zomer samen Zo woekerend dat ze zich verstikken En Spinnen strikken webben er middenin Mijn aversie tegen die creeps overwin Ik en ik waak mij voor doornenprikken Kijk het volk aan dat zich blind een…

Zacht ruist uw toon, o Windharp! als de lucht, Met dartel fluistren huppelt langs uw snaren; Zacht als het suizen van de goudgele airen, Wen de avondwind door 't golvend koren zucht. Doch schoon de storm de tuimelende baren Met dondrend brullen zwepe in wilde vlucht, Te stouter stijgt uw stem, en klieft de lucht Als 't harpgezang der heilige…

ooy einde van de dag een buizerd maakt zijn laatste, lage vlucht het riet aan de waterkant de bomen op de dijken de bruine aarde op de akkers de graziggroene weiden alles houdt zijn adem in wacht, met ingehouden adem, op het nieuw begin…

Wind kust bladeren stromen zingen door het dal de natuur geneest Hoe verrijkend het is in het leven om een poosje af te zonderen op een plekje waar ik kan ontspannen en batterijen opladen ver weg van alle drukte en hectiek Geen enkel invloed van sociale media in de buurt, alleen maar de natuur om me heen. Niets is zo mooi als het luisteren…

In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…

Vannacht kwam je na lang wachten naar me toe en je mond raakte de mijne. Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend In de lucht. Wat strooit dit uit? Dansend in brede vlagen. Was je daar ook? De hemel werd vol fakkels, maar langzaam Verdween je licht, sneller dan een komeet Boven de ijskoude bergen. Je blijft Mijn verlangen voeden, zo…

Met uitgestroopte arm, ten halve afgeknuist, wie staat er daar, en steekt ene onbestaande vuist ten hemel? Is ‘t een reus in beelde? Neen ‘t, ‘t en is geen mensenbouw, ‘t is eer een wangedaantenis; een stenen berggedrocht, dat, staande fel en fier, de scherpe houwen torst van ‘t vonkend hemelvier. Doch neen, ‘t en is geen berg, geen wangedrocht…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

Een lijster: die hadden we nooit gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren stil zovaak wij keken, avonden lang aten wij gebukt, het kon niet op tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij wegbleef. Een tijdje probeerde ik zijn lied voor 's ochtends…

De wind de bomen henenvaagt, die de armen steken uit, alsof zij, schielijk uit het land gejaagd, hunne erven ontliepen: bijzend stof, en loof, dat los is, vaart gezwind, ze volgend, in de wervelwind. Waarheen, o bomen, vaart gij, die, te vroeg eilaas, onterfd, onteerd, ik een en al verhuizen zie? Wie weet wanneer ge ook wederkeert? Waar…

zacht zong de zaal het donkerblauwe lied van welwillendheid bewogen armen met open handen omhoog in de ultieme vraag om voldoende response om het steeds verder afglijdend leven weer voor de mens kans op bestaan te geven nog waren er klimaat depots waar mensen het buitenleven konden afgeven in de hoop dat zorg en liefde…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld. Dit is een total…

ik vleugel slow motion onder een geveerd wolkendek van slagpennen de ritmiek van mijn trage slagen geeft rust aan mijn vaste bestemming al in de genen vastgelegd in info als de leefsensoren de codes activeren van binnenkort op reis gaan langs koufronten en uitdiepende stormen stromen heet zeewater naar steenkoude bovenluchten…

trots in het najaarslicht bladeren aan de boomtrots het eens lentegroene pracht is nu een bont palet kleuren de herfst roept zacht het is tijd voor vertrek ieder blad verkleurt elke op eigen manier de wind komt fluisterend met stormkracht soms ze dansen en zweven hun kleuren strooiend als lotgenoten vallen ze soms samen één voor één…

De wind schudt en rukt. Bladeren verliezen de strijd. Het fruit wordt geplukt. De herfst is een feit. Denk in kleuren. Bruin, oranje, rood en geel. Ruik de geuren. Sinaas, appeltaart en kaneel. Proef van de overvloed. Door de zomer voortgebracht. 's Morgens aan de horizon een rode gloed. Door een onbekende schilder bedacht. De natuur gaat…

Hoe moet ik genieten van al dat moois, Als de wereld vol gruwel is? Mensen die doodgeschoten worden, Problemen met geld, Alle depressieve mensen. Moeder Aarde, ze huilt. Bossen die haar huid verwonden, De branden die haar schaden. Wij, de mens, kregen vrijheid, Bedrogen, betwist. Vergaard door rijkdom, door materie. De natuur kapot, Levend…

De beslissing valt: dunbekwulp uitgestorven. Duikt hij ooit nog op?…

‘t Ging over een rubberen ring of één van latex Nee, eerst over een caravan Toen, lopend aan haven vertelde ‘k over een geliefde en Noorwegen, een ruzie jullie vroegen waarom een niemendal zei ik, jullie wilden details maar over de brug ging ‘t over iets anders alweer ‘k weet ook niet waarom ‘k over die liefde en ruzie begon Dan liepen…

Bij Drachtens Karmelklooster laat de ruime bloementuin taal der geuren waaien waarin Evangelische kracht vreugde brengt aan stemmen die lustig roepen tot arbeid in de aarde gezamenlijk beraadslagen en de vurige wil zich aan de mensheid te geven.…

in de vroege ochtend zo tussen vries en dooi deden hoge druppels al voorzichtig het kristallijn subtiel van beginnend matwit uitwaaiend mooi naar licht breekbaar nog hebben zij niet de kracht om licht te breken dat komt over enkele weken zo rond het vriespunt als de uitstraling het grootst is en het uitspansel heldert dan…

Ik zat aan 't venster waar de Donau vloot En op mij aankwam aan mijn rechterhand En onder mij verdween. De donkre rand Van den en loofhout die hem schuilplaats bood Scheidde mijn berg en voorgrond van de schoot Van 't volle en tintenrijke en golvend land: Akkers, veld, dorpen met geboomte omplant; En kim blauwde achter kim, die 'k diep genoot…

nog is er het speelse gefladder van jonge blaadjes op ondeugende vlaagjes van de lichte lentewind toch zullen ook zij binnenkort de koelte van het zomers groen moeten dragen nu nog in hun kleurig fleurig herfsttapijt veeg en opruim al voorbij alles is afgedekt ook de kleine knoppen winterklaar verpakt in afwachting van licht…

de herfst heeft zich verstrakt in de vale takkenstramheid van hen die nog wachten op de oogst die winterklaar al getooid zijn om te gaan hun kleuren afscheid van de warme zomer is allang geleden en toch zijn er weer redenen om op te staan niet alleen wordt het kind geboren maar ook zij die zijn uitverkoren voor het nieuwe…

Zie langs de horizon gouden ochtendgloed en witte voile bedekt smaragd groen veld zo wordt de dag na donkere nacht begroet door deze wonderen staat de mens versteld. Vanaf mijn eigen plek zie ik het leven aan in de ochtend begroet ik de rijzende zon die heel de dag aan blauwe lucht zal staan en ik geniet zijn warmte op mijn balkon. Zo is…

Hoe zere vallen ze af, de zieke zomerblâren; hoe zinken ze, altemaal, die eer zo groene waren, te grondewaard! Hoe deerlijk zijt gij ook nu, bomen al, bedegen; hoe schamel, die weleer des aardrijks, allerwegen, de schoonste waart! Daar valt er nog een blad; het wentelt, onder 't vallen, de…

Kappen met dat kappen dat moet het nieuwe normaal worden wereldwijd, want ik wil ik wil juist door de bomen het bos niet meer zien…

Voelend met mijn hart helende kracht van natuur steeds weer verbonden Hoe wonderlijk en waardevol het is om schoonheid van de natuur waar te nemen als harmonieuze mix van geluid, geur, kleur en textuur Stuk voor stuk unieke momenten om van dichtbij te beleven, ervaren en koesteren. Het begint al in de morgen, het ogenblik waarop een…

daar staat ze in vuur en vlam om haar omgeving nog eenmaal op te laten bloeien ook al is het maar voor even ze straalt en perst het uit haar laatste restje leven een fraaie penseelstreek van amber met fluweel een laat zomerse kreet want zoals iedereen weet het is voorbij de herfst doet nu haar intree…

Door de knieën gaan voor een paddenstoel of zwam dankbaar uit het hart Wanneer bij ochtendgloren achter grijze wolken een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waar allerhande belangrijke veranderingen plaatsvinden. Vanop kale tak brengt moede merel klanken…