Alle inzendingen over Droog

zomer zonder zon water en een regenboog wordt het ooit nog droog? 6.7.2007…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

Als druppels parfum de geur van verse regen op te droge grond…

Hemelwater stilt de dorst van droge aarde in een goede bui.…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht wederom, gelijk de mens is, een andere schim die ook in mijn gespiegelde vitrine vertoefde ik was van mijn schepping getuige en kon weer de horizon verklaren…

Ik zou dansen in de regen, als ik zeker weten kon, dat ik daarna op zou drogen in de warmte van de zon.…

Ze houden het vandaag droog en windstil omdat ik spinnen wil op de Plaats in Den Haag…

in de verte zijgt de weg trillend tot vloeibaar een cactus kijkt droog…

Dor en droog van geest praat bisschop over liefde "naasten" vergetend…

Het gehemelte droog En nat de grond Om de dorst te lessen Nam ik het in mijn mond Het schuurde mijn tong En knoopte mijn maag Maar het leven gaat door Tenminste vandaag Een schietgebed naar god Voor een kelkje wijn En een droge korst Zou ook welkom zijn Dus les me de honger En stil me de dorst Anders zal me dit leven Niet meer waard…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

droge drentse zomerdag op het platteland oostenwind die waait broeinesten van gisteren naar de overkant…

droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je kunt de buitenkant niet binnen krijgen in een hoofd dat vol met watten is gepropt waarin je zoekt naar de gewone dingen die door totale chaos blijven weggestopt droog je tranen veeg het haar uit je gezicht en open weer je blik je zwabbert door de dagen…

soms wordt de lucht ineens donkerder in een vruchteloze poging tot een regenbui maar blijft het droog droog en ijzig stil dan vervaagt je glimlach tot slechts een herinnering aan voormalige openheid is je zorgvuldig aangebrachte mascara niet watervast genoeg voor een weerwoord verstom je voor een doorbraak het tij zou kunnen keren en maak…

Er ligt een dag te wachten voorlopig blind en koud ’t is ruim voor achten en nog droog ten zuiden van het oosten scheurt de hemel open toont het vermoeden van een dag tot zover is het droog er komt wat kleur in ‘t leven de dag komt er echt aan de eerste zonnestralen priemen net voor er pijpenstelen staan…

Kom dichter bij Mij, laat Mij je tranen drogen. Waar jij vernederd wordt daar zal Ik jou verhogen.…

boven de ogen hangen haar wimpers te drogen misschien door intens verdriet of omdat het buiten giet…

Ze hebben ´t zelfde rendement: geen cent, geen droge boterham.…

ik wil mijn vleugels voor je spreiden ik wil jou brengen naar de zon die zou dan jouw tranen drogen jou laten lachen ..... als het kon ik wil je pijn zo graag verzachten een schuilplaats zoeken onder de zon ik wil je troosten in donkere nachten en 't verleden vergeten ..... als het kon…

We ‘rustten’ hier zo lekker knus, waren dik en dun voldaan bevriend Toch, ondanks 'k net heb gegriend, wek ik haar met m’n zoetste kus Tongrollend schenkt ze me een gaap, openheid drenkt zich in door slaap Straks wakker ik haar nogmaals aan Verstoor onbewogen ‘t onschuld met een emmertje nattig tumult; té lang heb ik reeds droog…

Ik sprak haar zachtjes toe, stil maar, droog maar ze zat heel stil in mijn open hand alsof ze wist: beter een vlinder droog in de hand dan dood en verdronken in de plas.…

Samen toen met Breytenbach op barricade met woorden werd gestreden tegen een zo vilein bewind Vervolgens ver- filmd, leerde de rest van de wereld wat wreedheid is als vanwege slechts een diep-donkere huid 'n beperkt aantal blanken zich ergert zich stoort aan opkomst van gerechtigheid voor gekleurden vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…

De wind is koud en winterdagen dwarrelen, fluisteren als droge bladeren.…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

ik geloof in een rivier die stroomt van zee naar de bergen ik vraag van poëzie niet meer dan die rivier in kaart te brengen ik wil geen water uit de rotsen slaan maar ik wil water naar de rotsen dragen droge zwarte rots wordt blauwe waterrots maar de kranten willen het anders willen droog en zwart van koppen staan werpen dammen op en dwingen…

om alles te kunnen volgen wil je soms meer paar ogen maar wat als je die allemaal tegelijk drogen moet kom je weer handen tekort…

Als 't varken gewassen is, piept 't onder moeders vleugels ‘k ben nog niet droog achter de oren!…

wat moet ik nu ik weet dat je nu eenmaal doodgaat en waarom is dat niet eerder tot me doorgedrongen het is alsof je in de regen loopt en denkt dat het droog is…

Genietend rondgaan in het schoongewassen bos; zelf blijven we droog, maar onafgebroken klinkt blader- en druppelgetik.…

de tranen die stromen als het verdriet niet stoppen wil drogen op mijn wangen waarna aan jou de herinnering ze wegveegt met een lach…