Alle inzendingen over God OR rampzalig OR wrevel

Tijd: uiteindelijk Zijn we er zonder wrevel in gevangen, Samen in dit kleine huis, verzoend Met de jaren van blindheid en schuld, Bevrijd Van de sintvitusdans Op het ritme van de angst. Van buiten de muren komt ons eens geruis. Is het de wind?…

Oorlog en vrede, liefde en haat vervagen tussen slierten van mist en nevel een mens ervaart snel wrevel wanneer liefde wordt aangevallen en beschadigd resten alleen nog enkel onbegrip en pijn... Het is zwaar en moeilijk om oorlog om te zetten in vergeven, het is zwaar om een middelpunt te zijn van blijdschap leven.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

gelukkig heeft de man geen negen levens één martelgang is voor de ziel genoeg de zware stappen naar het werk en kroeg het lijden van de man heeft niets verhevens bij thuiskomst wacht de arme sloeber tevens de feeks die al z’n dromen wreed verjoeg z’n wereld is een kille ziekenboeg rampzalig zijn z’n medische gegevens gelukkig heeft de man…

schemering rustig of wild naar de morgenstond De golven van het leven niet iedereen houdt ze in bedwang niet voor iedereen altijd bruisend soms een onzekere samenhang De golven van het leven ze bezorgen eb en vloed dat wil zeggen veel verdriet of juist heel veel voorspoed De golven van het leven niemand weet wat ze bedoelen en het rampzalige…

het water strakte onder striemende woorden bevroor tot ijs voor hen die ze hoorden scherp spiegelden sterren de waarheid in het zwart oppervlak dat feilloos gerechtigheid zag waar vergeving al in rietkragen ruiste verwarmde zon het doldriest onbesuisde brak langzaam het ijs smolt wrevel en ergernis in rimpelloos verdwijnen zo dat…

Zij sterven onbelast van wrevelige* daad, Des werelds ijdelheid en heeft ze niet besmettet. Haar lichaam in de rust wel vroege werd gezettet, De ziel van waar ze kwam terstond weer henen gaat, Zij zien van Godes Zoon het minnelijk gelaat, Ontbonden van wat hier de zaligheid belettet.…

Ooit lees 'k in tijd de vrouwen uit mijn leven dansend met baleinen vingervlug weg Ooit lees 'k opgekropte woede die 'k daarna raket-vlug lanceer Vanbinnen bij mij zit woede beheersbare boosheid ongetemd een godvergeten gramschap die pas gaat liggen als luiken voorgoed sluiten Lang ken ik hun pijn en zij mijn wrevel die wegebt en weer…

Liever dan zee te zijn, werd ik een God, God maakt zonnen, manen en de sterren, Met zijn hand raakt hij de einder aan. Liever dan God te zijn, werd ik een mens, Ik zou de mensheid maken tot een God Van alle goden, zonnen en planeten.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Die opvatting heeft rampzalige gevolgen gehad voor dieren)…

Dus deel ik mijn wrevel met wie dit leest, al komen weer vieren, of is er weer feest.…

Laat uw Geest ons hart beroeren, laat er licht en vreugde zijn, vriendschap, vrede, mededogen en ook balsem voor de pijn die we allen toch ook dragen: pijn van onmacht, druk en kwaad, wrevel, boosheid, leed en rouwen.…

Kan men door het bos niet zien hoe elkander te ontwijken, vrijuit te gaan ook dat moet blijken, toezicht op onszelf te houden; waardevast in het vooronder God Onze Ouder kan dan zonder ons hinderlijk en kinderlijk gedrag.…

vastgezet in ijs weerspiegelt deze datum dat het zondag is een droom in maart, voorbij zijn slaap vol vergezochte beelden wrevelig doch schoon –gewassen door de kou ‘ik hou van jou’ klinkt ver de woorden rusten in je hoofd op wacht, op andere tijden en wetend dat het voorjaar is beloofd dus buigen we de kou tot kromme lentebeelden, geel…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers!…

is laven ter ontschaven van weerbarstig kreupel hout van 't woud al heel jong gekapt bekneveld gebutst domme nagels zomaar in getimmerd uitgedroogd ingeteerd afgestempeld verzegeld voor onbekend en onbestemd ziet nu: loten lopen uit lang leve de brouwerij zo ziet men maar nog ongelaafd is onbeleefd…

ik was scheerslags plat gegaan en besefte gestrekt op één oor dat ik mijn gezicht verloor en voelde eenmaal opgestaan van voren alleen een open wond daarbij viel ik ook op mijn mond met droge ogen en lange bloedneus water stijgend tot aan de lippen geen kies over om mee te bijten geen baard om aan te plukken ja wat je noemt zwaar flippen…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

“Erica Terpstra greep direct naar de wijn Na Sven’s diskwalificatie voor het goud “Ook ik maak wel eens een cruciale fout Die rampzalig voor ‘ons’ Nederland kan zijn” “Ik begrijp Sven’s emoties, en ben begaan Want ik zit al acht jaar met de verkeerde baan” ------------------------------------------------------------ …Door een grove blunder…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!…

In wegsmeltend koud winterlicht dwars door onherbergzaam duister uit grijs geruis en vaag gefluister nu de aarde achterover ligt ontwaken de verlaten oorden klinken de verminkte woorden Ik vang ze op het perkament zeef ze uit de klamme nevel loos verdriet en gehoekte wrevel uit laatste wens en testament Ik giet ze uit gebarsten vazen…

Hoeveel wijsheid is er nodig voor men eindelijk begrijpt dat men bij dispuut of wrevel 't gezond verstand laat zegevieren en niet prompt de degens slijpt?…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

Herhaalt in ademnood rampzalige tentamens economie. Beheerst tal van richtingen. Inzichten in ruimte, tijd in weefsels uitgespreid. Sprint windingen. Zet verdichtingen uiteen. Zucht pneumatisch. Verdeelt hydraulisch lust. Trekt zich lauter mechanisch af. Niettemin zindelijk. Lekt zelden. Braakt amper. Doorgaans ongevaarlijk.…

laat er geen wrevel zijn, bewaar mijn mond voor de jaloerse smaad en het armzalige gepraat van de onvruchtbaarheid. laat mij dankbaar zijn voor ieder lied! en doof de herinnering niet aan de drie gouden zuilen, als het lot mij versmeten heeft en mij vervuilen laat als een vod.…

laat er geen wrevel zijn, bewaar mijn mond voor de jaloerse smaad en het armzalige gepraat van de onvruchtbaarheid. laat mij dankbaar zijn voor ieder lied! en doof de herinnering niet aan de drie gouden zuilen als het lot mij versmeten heeft en mij vervuilen laat als een vod.…

Nu de wijven Schutteldoeken uit het telraam Van hun mager a b c Hoe innemend de haat kraait, de vliesdunne wrevel Bij donker alleen met de rook Het gebaar voor de spiegel De baltsende vogel vergaat In het vuur van haar bloot Ah de muis in haar hand de beminde Die klautert en klimt In haar adem Het lichaam staat groot…

Mits 'k u dan maar en geve het zout van dit mijn leven, en van mijn wrokkig offer, God, niet worde te eigen spot.…

- God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…