Alle inzendingen over Wortel Davids

We wensen elkaar de vrede want morgen is het kerstmis het zilver wordt gepoetst Het kristal gewassen fonkelt als ster van David In top van boom Een engelenkoor zingt op hoge toon over het kindje Jezus dat is geboren in een stal zilveren klanken boven ravijn en dal Ongenode gast op het gemaskerd bal.…

drie in Eén het licht de wijsheid van mijn zingen de handen gevouwen in stil vertrouwen geur verspreiden onder de blauwe hemel wolken; mijn stem is de merel in mijn mond dat opklimt naar het huis van mijn Vader die in de hemelen troont het huis met de vele woningen voor mijn ogen een blinkende ster terwijl ik denk aan al het…

wie weet waar de wortel zit onder het sterre gouden bladerdek die valt voorzichtig op zijn bek vanuit het midden van het heelal zijn die wortels niet te belopen en moet je op wat voorspoed hopen van waar je tegen het hek zit zullen een baard en grijze haren nu geen christuskindjes meer baren…

Februariboom - met witte sokken van sneeuw warmt hij zijn wortels.…

Zomerse buien druppelen naar de wortels de bloem is gespaard…

Ik heb respect voor de commissie Davids. Was al tegen een inval voor zij voor waren.…

Nacht Zij hielden de wacht Zaten daar herders in de nacht Omgeven door stralend licht Hadden zij hun blikken omhoog gericht geschrokken van vreugd Hij zei : "Wees verheugd heb geen angst later komt de scheidingsangst het is in de stad van David dit was een prestatierit nu is het de koning die hem achternazit verzamel je en ga heen…

Yasmina Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam beweeg van tak tot blaar in die wind Reuk van Melati in die huis met die aand koel en humid Bandjermasin, Borneo Die riviere sing daar sout en soet Reuk van Melati in die huis met die aand Van die kroon tot by die wortels via die stam Geur van…

Rechtop In De diepste Krochten van Haar lijf Staande ovatie Perfecte eenheid Ejaculatie *Deel van een zin uit een hoeveelheid aan prachtige regels uit de AWB-thriller 'Niets dan de waarheid' van David Baldacci.…

Jij bent een worteltje: vurig oranje, onwetend groen en puntig af en toe, goed voor de ogen, zeer smaakvol en soms wortelend. Jij bent mijn worteltje: met jou in m’n schoen krijg ik de wereld, met jou als zaad schiet ik wortel.…

Bomen razen langs, Zuurstofsnakkende takken, Wortels in asfalt.…

bodembedekkend wortels hechtend richting blauw immer groenblijvend…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

De vele jaren trekken mij krom en ik zak -- weg in mijn wortels.…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

Als David moeste vluchten Voor Saül de tyran, Zo heb ik moeten zuchten Met menig edelman, Maar God heeft hem verheven, Verlost uit aller nood. Een Koninkrijk gegeven In Israël zeer groot.…

Het Midden-Oosten staat opnieuw in brand De huizenprijs en alle beurzen dalen De Eurocrisis valt niet te betalen En waar zijn wij mee bezig in dit land? Wij kijken vergenoegd naar Flats en Klodder Naar voetbalego's rollend door de modder. In een nieuwe episode van de AJAX soap wordt John Cruijff nu beschuldigd van racisme.…

Zoals God jou bijlichtte ervaar 'k Hem ook bij mij en David, dat bracht jij me bij!…

in mijn kinderdromen had ik me destijds voorgenomen een David te zijn die een Goliath verslaat maar begreep al gauw dat dat niet zomaar gaat of een Abert Schweitzer die voor de kinderen in Afrika zou zorgen gewoon iets zinnigs worden of op z’n minst iets kunstzinnigs een zanger zoals Bob Dylan zijn dat leek me ook wel fijn misschien…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

Kreeg ik mee van thuis de 2 voornaamste dingen: wortels en vleugels…

Ros Klowees haren Wortels uit Ninof Pastasaus in de mondhoeken Dutje…

Eén moest er zijn in de slinger van David. 'n Paar in Demosthenos' mond. Door de betonmolen op het bouwterrein. Door de broekzakken van kinderen. Rollend rollend Door onderaardse rivierbeddingen. In de witte walvisbuik van de gletsjer. Door de bellenblazende waterval. Door de kolken. Door de stroomversnellingen.…

Verkwikt verlaat de zon het bed van de sterrennacht, de tent waarin zijn bruid wacht Vrolijk als een held rent hij over de middag en de avond terug naar haar lichaam Zo ziet David in de hemel Gods hand en de wereld daarin gevat, zo mooi moet Zijn grootheid zijn voor wie er over nadenkt dat het niet anders…

zachtjes wordt het sap uit mijn wortels onttrokken... De blaadjes van mijn bloeiende roos vallen... Nooit zal het geluk nog door m'n aderen stromen... 't is voorbij…

bloemenvelden zich prijken Fluweel zacht om even aan te raken Het dorp omringt door groene dijken Andijk laat zich koesteren in de zon Het vee dat graast op het groene tapijt Heimelijk verlangen naar waar het begon Die herinneringen raak ik nooit meer kwijt Verscholen tussen de lage landen Ligt mijn dorpje met de naam Andijk Daar liggen mijn wortels…

Als de wortels volgroeid zijn De stam dik genoeg is Als de takken niet wijder worden Zullen de bladeren dan nog blijven?…

mijn glimlach voedt verdorde wortels welke lang het licht moesten ontberen ik vroeg me af komt er nog zicht op leven uit droge grond als het slechts op tranen kon teren ik koester de nog schuchtere scheuten blaas een zachte woordenwind langs het tere groen ik weet het zeker niets weerhoudt nog de langzame weg naar…

op het bed schikt vader bloemen in vergane zin van verlaten koude dekens tot de ochtend innig schijnt en de stelen streelt als zinnen op stelten in een bries tintelen zijn wortels het schouder blad schokt valt van de tweede tot achtste rib voorbij het bot in een adem tocht de zomer uit de aarde als de herfst het dekbed teder…

jou pluk ik elke nacht zo zacht de buren weten niets, jouw pracht op water, op de schouw water ieder uur en tranen altijd weer als ik je sterven zie zo zonder wortel…