Alle inzendingen over aflopende

Zo mogen we naar binnen, die vlammen om ons hoofd, in onze hand een kaarsje dat na afloop wordt gedoofd want kerstfeest is vol warmte en vol van stralend licht, we vieren de geboorte van het Kind met blij gezicht.…

Dat zei Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding Erik Akerboom woensdag na afloop van een de persconferentie over de recente aanslag.…

argeloze vastgeroest op een hoop wijsheden als een blok aan je been het zien en zwijgen gedachteloos geworden op te rapen als een pagode van verloren gelegde tanden al het snedige stukgevallen op je voetstuk van het geijkte gelijk dat niet verder meer draagt dan een geringe schaduw van wat je ooit geweest bent elke wending of enige afloop…

Zomaar zing ik iets zonder dat ik het merk, een lied dat niet bedacht wordt maar bestaat, ik weet van niks, ik merk dat ik het zing terwijl ik fiets, een trap afloop, blad hark, ik weet niet wat ik zing tot het gezongen is. ----------------------- uit: 'Kluwen', 2011.…

Na afloop ging ze stil naar huis, gelaten en gedwee. Haar tien jaar van de negentig telden gewoon niet mee…

Als ze voor je deur staan weet je het al, is het al te groot om te bevatten De hemel helpt mij niet het hogere doel van de oorlog begrijp ik niet, ik kan slechts hopen op een afloop die er zin aan geeft Zacht vruchtvlees wordt ons beloofd maar we krijgen stenen te eten De kansen keren, coalities wisselen en wij schieten over, zonder…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

Het oude Babylonische volk was wreed en heerszuchtig vertrapte vele landen gelegen om het eigen rijk toch kreeg de gestrafte wachtend op terechtstelling een eigenaardig eerbetoon de terdoodveroordeelde nam in de laatste zeven dagen van zijn aflopend leven deel in de wijze raad van het bestuur der stad de klamme angst van iemand die…

De trap aflopen, en passant de tong uitsteken tegen een beeld dat nog ongebakken op tafel staat. Groente zaaien, een kind verwekken, en passant de braam opbinden en vertrekken. In het voorbijgaan Je uitrekken. Voor de spiegel je borsten betasten op harde plekken.…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister. Mijn woorden zoeken het vermogen je toe te dekken.…

Op een steenworp afstand in het ziekenhuis met glinsterende ogen door de morfine en verzoening met het aanstaande sterven ligt mijn vader in zijn laatste bed hij herkent me na enige twijfel na afwezigheid van meer dan vijftien jaar verschijnt er een glimlach op zijn gezicht hij kan niet meer in zijn rolstoel de krachten nemen af, een aflopende…

De vervulling van een wens is even een geluk, een goede afloop als je daarna doodgaat of een begin maakt, met iets nieuws een volgende fase of stap Voor een blijvend Happy End is het hiernamaals uitgevonden, en de troost die je ontleent aan nakomelingen met de bijgedachte dat later, ooit alles goed zal komen Totdat je begint te begrijpen…

We deden het ermee, weten inmiddels dat sprookjes niet bestaan en dat niet alle verhalen goed aflopen. Jammer he?…

met basalt de lustigste van allen is vastgezet in warm asfalt ze lokken zee in eb nog heel verlegen golven samen nieuw gebied dat met vloed meer kansen biedt daar ruist de branding weer het nieuwe lied van komen en van gaan onder springtij bij een volle maan uitgeteld na lange uren spat wit schuim in op stenen bruiden in aflopend…

uit water zijn we opgestaan en veelal zullen we dezelfde weg als haar af gaan van bergen zullen we aflopen uit de hemel zullen we vallen nooit eens stilstaan soms slechts eventjes in een plas je spiegelend aan de hemel waar je ooit eens was zul je de weg vervolgen die water heeft te gaan en ook de mens zal blijven stromen…

in het water in het wier in het waaien. in de golven wind doorheen het gras in de cel die zich verwoed in cellen splitst in de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baan in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda. in het zwoegen van de slak in het krijsen van de meeuw…

nachten me tot een onbekende god gewend gevraagd of hij het aardse lijden kent en of hij dat wellicht wat kon verzachten de sterrenbeelden aan het firmament aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte heb legioenen engelen bekend na afloop…

de moderne mens is al vroeg aanwezig klokslags half negen eerste tot en met de achtste groep citotoets rapporten dat gaat maar door steeds pauzes met een briefje certificaat diploma voor later om te weten wanneer je ook al weer stil stond tot je binnen vol hangt met herinnering aan pauzes vanaf dan ben je aflopend present algemeen…

eigenlijk heb ik een kleurenfilter nodig want het spint niet in mijn kleine wereld er is verandering op til het is tijd om weer op te staan ik jaag het leven weer door mijn aderen ik wil niet dat mijn leven verdroogd laat mij tastend schuifelen en wakker worden in een warme wind soms kijk ik naar de aflopende tijd haar…

ik deed het voor jou en telkens weer die moeheid op zoek naar slaap achter het bekraste engelenraam kriskas kruipend door de uren die alleen ’s nachts de spiegels bedekten met stenen van opgestapelde zondes en na afloop wanneer wind mijn naam deelde met de dood, het dorstend antwoord gaf zonk de stilte opnieuw in bomen…

herkenen, pompt vuur door nerven, niets geleerd en niets verteerd, te denken dat ik straks niet ben, blijft zo vaag, licht gevoel in de maag, een kwaal van dogma’s die ik ken, iedereen kent het, niemand kan het zeggen, om te zwerven onder de altijd groene zoden van het mos, daarboven teveel verboden, daar beneden volstaat het niets, na afloop…

Na afloop telde moeder niet precies, Azana werd door mam gewoon vergeten. Het kan geen kwaad die moeder voor te stellen Om bij het weggaan eerst tot tien te tellen.…

Ze was met pensioen niet uit vrij wil maar door de wil van het getal Maar werken ligt in haar genen gaan en staan zit in haar benen En met werken vooral dienstbaar zijn vroeger ver weg en nu in de BUURT als vrijwilligster op de BOERDERIJ in het restaurant, op het terras Ze kam op me aflopen ik voelde direct die heeft pit die heeft…

we moeten het verhaal afmaken maar we willen ook wat langer schuilen in de lege ruimte van zwijgen en nog niets zeggen de tijd valt stil achter een gordijn van onzekerheid we hebben iets in gang gezet de afloop staat vast als laatste verdediger en doelman in één op onvaste grond beland zonder route in een verlaten niemandsland zeldzaam…

het schijnt me soms toe de keuze is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden maar naargelang de monding met spaarzame passen uitdijt in een meanderen van het oeverloze naarmate het gewicht van hetzelfde water toeneemt word ik steeds minder bijna drijvend naar de afloop minderend als de loop van een kanon steeds meer kantlijnen…

Ik sluit mijn ogen Ik probeer me voor te stellen, hoe het had kunnen aflopen met ons Ik open mijn ogen weer Ze prikken Het stel op het strand is weg Ik probeer op te staan Opeens rust er een hand op mijn schouder Geschrokken kijk ik achter me Jij staat daar met een paraplu en een lieve glimlach We zitten op het strand Ons is terug...…

Je keert je af, verveeld en ongenegen daar je de inhoud en de afloop kent: een saai verhaal, en ook geen happy end.…

Na afloop benen wij, veldheren, door de gangen langs brancards, langs richtingwijzers naar de hel van 'kinderonc.'en 'mort.'. 'Dood aan de ziekte', roepen wij, en: 'wat is pijn'. Scheurend ontploft het ziekenhuis als we weer buiten zijn. ------------------------------------ uit: 'De gedichten 1991-2000', 2000.…

Toch draaien onze jongens van Oranje Ginds aan de zuidkant van de wereldbol Op zondag al die Spaanse spelers dol En drinken zij na afloop de champagne. Hoe ik dat weet? Welnu, de laatste weken Is god ons in het voetbal goed gezind. Dat is bij elke wedstrijd nog gebleken.…