Alle inzendingen over dauwdruppels

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde voeten die dauwdruppels…

Ik sla mijn dag in verlangen open Een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij De ochtend opent haar zachte dromen Het zwerven verstilt ergens diep in mij Ik bevrijd mijn vleugels in gedachten Woorden zingen lichtjes in mijn keel Dauwdruppels kleuren de koude nachten De wind schildert warm met een penseel Ik vind mijn glimlach in de morgen…

Ik wou dat ik een vlinder was Uit mijn gespinde cocon zou ik dan kruipen Ik zou vliegen over het groenste gras Mij tegoed doen aan dauwdruppels die van bladeren druipen Ik wou dat ik een vlinder was Dan zou ik mijn vleugeltjes zo hard bewegen Dat aan de andere kant van de wereldas Een orkaan zou ontstaan met de zwaarste stortregen Ik wou…

Mijn tranen zijn als de dauwdruppels aan een spinnenweb. Ik ben verkeerd ingeschat Die spin wordt ook als akelig waargenomen. We hebben gelijkenissen Al verschillen we in grootte Maar we zijn allebei intelligent op onze manier. Een spin maakt haar net om een prooi te vangen Ik ben de prooi waarop ze jagen.…

Sneeuwklokjes schudden de laatste dauwdruppels af. Krokussen, als penseel streken, op een strak groen canvas. Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen vullen de nog ijle lucht.…

Je geeft me niet meer wat er nodig is eenzaamheid speelt het wrede spel met de tijd voor wat het waard blijkt er staan ook geen aantekeningen meer in het dagboek dat ik maakte over vriendschap verleden tijd is verdwenen in de sleet iedere ochtend wanneer ik wakker word aanschouw ik nieuwe dauwdruppels het lijkt alsof er iemand moest wenen…

potlood tekent de oude lindeboom de takken weids vol knoesten nevel hangt boven het avondwoud anoniem in een mysterieus niemandsland waar nimfen mooie brieven schrijven een hand maakt een gebaar van vrede stille schittering van hemelsterren bij nacht een maan die glimlacht boven de stad die slaapt in een roes in de ochtend stoere dauwdruppels…

even dacht ik ze haalt het niet maar vlotjes neemt ze een octaaf met het gemak van een appeltje schillen zo zingt ze een baby in slaap en wiegt hem verder door de nacht mezzo, niet matig maar zachtjes deinend op de golven van een wiegelied een diva in jeans en slobbertrui met de verfrissende glimlach van een dauwdruppel en een…

Een dauwdruppel dagdromend Op Goede Vrijdagavond Of een vluchtige kus Op een overvol perron. Ieder gedicht duurt een eeuwigheid an sich; Wordt later liefdevol aangehaald, Geciteerd of Met weemoed teruggelezen. Ieder gedicht is een hoofd in de wolken, Voeten langs de vloedlijn en Leef er maar Ééns Lekker op los.…

laat me nog dromen van dat wat zou geweest zijn als een maan in stralend geel gekleed de hemel kust aan gindse zee, sneeuw als heel grote vlokken valt en zo het branden van mijn ogen koelt als elke grasspriet ’s morgens vroeg de dauwdruppel stil voelt laat me dan snel de sterren tellen voor dat jouw voetstap echt verstomt en ‘t dagelijks…

Ik vang de dauwdruppels met mijn hand. De natte kristallen van het vroege ochtendland. Een heel decorum trekt aan mij voorbij. Een simpele hoeve tussen grazige velden met koeien in de wei. Ik ontwaar bij het krieken van het ochtendlicht. Een nieuwe dag toont langzaam zijn ware gezicht. Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht.…

De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven een prettig niet te evenaren gevoel. Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet voor de andere tot aan het einde van de tuin. Zalig, ontspannend, vrij. Wanneer ik mij omdraai, is er al iemand voor geweest. Voetafdrukken tekenen zich af. Ja…… ik natuurlijk.…

Vogelkes zwijgt, die daar huppelt en springt; dauwdruppels, zoetjes en belt noch en klinkt; zonne, uw machtige stralen verfrist: ’t kindeke Jezus . . . in slape . . . nu is ’t!”…

gedempte dauwdruppels, beleving in het perspectief van ons tijdsverschil, beeltenissen die geen twijfel overlieten, osmose van kwetsbaarheid, een weg die zichzelf verder droomde in een gedicht in de matrix van de ziel. Liefde is kristal, het prisma breekt het licht en vervalt tot breekbare kleuren. Vergilius…

De verbeelding sloeg op hol Ik zag spinrag met dauwdruppels Ze verbonden de sterren In een warrelig patroon Herken ik een weegschaal De scharen van de schorpioen Ze hopen zich op in een tastbare vorm Geen wonder dat men ze een naam gaf In de verbeelding kan veel Als we de zieners mogen geloven Een cirkelzaag splitst de hemel In noord…

Morgen die de kim doet blozen En straalt over ruime veld Weer verlangen doet naar geurige rozen Dauwdruppels aan de takken telt Verlicht het land bestrooid met parelen Over een deken van diep smaragd Nadat aan de hemel sterren fonkelen Als diamanten in duistere nacht.…

Droom door de tijd Wandelend door het bos opziend naar alle bomen hoor ik hoe de wind speelt met hun gebladerte een klankrijke symfonie Ver weg hoor ik zingen over vrede en geluk mensen ontmoeten elkaar samen genietend van een zorgeloze tijd het wordt warmer bloemen met dauwdruppels glinsteren als kristal een lichte bries blaast al…

lief en sturen liefdevolle berichtjes over hoe het gaat met de ontheemde vlinders in het weidse wolvenland Zou het liefste de havenboezem willen volgen met mijn lucide dromen mijn harde hoofd tegen jouw torso jouw bonzende hart tegen mijn oren Zo op en neer als eb en vloed heen en weer alles mag, niets moet wanneer we samen dauwdruppels…

De horizon ontwaakt in vroege stilte In een zachte waas van licht Langzaam vangt de zon de aarde Lichtbundels strepen vanuit de hemel De zachte dauwdruppels nevelen Geruisloos laten zij zich drogen Op het ritme van de warme zon Al het zwarte van de nacht lost op...…

langs het gebladerte van de bomen In het prille zonnelicht ontwaakt de dag Vogels zingen hun lied gehuld in dromen Zacht streept het gouden ochtendlicht in wazige verten over het koele meer De aarde laat zich kussen door de zon en de warmte streelt het land telkens weer De ochtendgloed laat zich gloeien over de uitgestrekte korenlanden Dauwdruppels…

Wanhopig telt hij bomen langs het slingerende pad zij wil het licht begroeten warme stralen in handen gevat grenzeloos vormen spinsels dauwdruppels op zijn gezicht zij kust zacht draad voor draad het web, vlecht het wederom dicht somber staart hij voorbij troost zoekt zijn weg in de donkere nacht roept verscheurd om warme adem put uit…

dauwdruppels glinsteren op het gras mijn adem komt dampend uit mijn longen in een nieuwe dag terecht vol frisse lucht heel even heb ik de gedachte verdrongen aan jou; gevangen in een strik van glas hoe ik de tranen van je wangen streek zo helder als schitterend kristal huilend, snikkend, een diepe zucht ik brak de glazen strik van de val…

jouw huis in zand geklommen van geleende korrels, duimtoppen hoog zoemt in mijn oren droom mij jou in een land van fris lentegroen en mijn gedroomde huis op kousenvoeten van slapeloze nacht is een stad zonder keurslijf de zon trekt jouw zwarte maan denken eruit stort ik volle zinnen met dauwdruppels uit totdat alles in jou glinstert leg…

"alles is liefde" vroeg in de morgen is haar warme lach voor jou met nog ietwat slaapdronken ogen begroet ze de wereld rondom haar ze hoort de vogels zingen ziet de met dauwdruppels net ontloken bloemknopjes een poes kruipt langs de struiken wat schichtig maar toch al op jacht hij lijkt nog jong en speels hommels en bijen…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

Gemaskeerd door dode bladeren en de waterdamp van paddenstoelen draagt de herfstwind een geur van nostalgie met zich mee Een onmiskenbaar zoet aroma met een bittere ondertoon Terwijl krassende raven ritselen door het gebladerte bewandel ik een slingerend pad door mijn ziel Dauwdruppels transformeren spinnenwebben in kastelen van flinterdun…

Ja toen, ja toen zag ik een bij op een najaarsbloem tussen het geurende stuifmeel, de voelende dauwdruppels en de tastende bladeren in het groen. Ja toen, ja toen hoorde ik een bij zachtjes zingen tussen het blauw van de seringen, tussen goudkleurig en vermiljoen, tussen wat haar lokte in het groen.…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven.…

Zachtjes zucht het gras om zoveel verloren warmte en weent het talloze dauwdruppels in een verkild ontwaken . Hoe verloren ik mij ook waan in dit naderend sterven , het sterkt me in mijn hoop dat er in het zonlicht nieuw leven zal ontstaan. Dit seizoen ontroert me met haar goudbruine broosheid.…