Alle inzendingen over helm

doen verdwalen in jouw woud van gepassioneerde logica op een kilometer afstand voel ik al de kilte die je zo geweldig draagt als een duurgeprijsde mantel jouw naaktheid niet te schouwen het spijt me als ik ril waarlijk, ik ben dan ook een beetje gek vandaag zie ik je toch maar graag want morgen is het misschien met extra wanten en een helm…

ach, oude Haagse nozem op je Puch een helm verhult je wilde grijze haren je vrienden kwamen langzaam tot bedaren het is alsof de tijd jou oversloeg nog dikwijls stop je bij die oude kroeg en denkt terug aan glorierijke jaren er klonk muziek van losgebroken snaren je was er altijd zat, maar nooit genoeg je staat daar maar, verzonken in getuur…

Het stalen raster van het hek met de voet in het beton Vormt voor jou een kijkdoos naar een wereld van helm en heien Gefluit van 'echte mannen' naar je zomerjapon Getooid met oorverwarmers, niet geschikt om mee te vrijen. Lijven tillen in de regen door een blubberig gazon, Jij staat liever voor een cursus mooie beelden te kleien.…

Zij zegt: er zal nu nooit meer oorlog zijn… en ik, afzijds van het rumoer en moede: oorlogen, liefste, zullen blijven woeden eeuwen nadat van Boston of Berlijn, van stalen helmen en van hoge hoeden de laatste resten niet meer vindbaar zijn. What’s in a name?…

Uit de heldere hemel tussen helm en zand de branding je armen, je ogen uit jouw mond kwam de vraag zoiets vroeg je nooit. Hoe kan ik je niet missen elke dag, elk moment dat je er niet bent maar waarom zou ik 't zeggen welke zin? Toch zei ik het. Zou ik zoiets vragen?…

Ze stampt de schelpen fijn tot eigen paden, wind borstelt helm en golvend haar, meeuwen begeleiden dromen die haar zijn voorbestemd, van geen kwaad bewust waarop een aantal in het verschiet nog geen zegen op rust.…

spraken niet, ramen lieten de zeewind met wapperend gelaat binnen, het zout aan de kozijnen zij las tegen het licht in, haar ogen weerkaatsten in de bladwijzer en haar rechterarm stak in het haar, ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven- de duinreep zwaaide uitbundig, helm…

Op de blanke toppen van de duinenrij maakte ze haar uitzicht en boezem vrij, de adem van de horizon borstelt het golvende helm en bindt het gebronsde haar, gebleekt door het zout van eerdere jaren, waaruit haar meeuwen waren opgestegen.…

Het lomp geweld verzamelt, damp parelt aan het vizier van hun helm. Deze zomer nog kropen de mieren hier ze tasten met schichtige sprieten. Nu vind je scherven van een wensdroom. Het lompe geweld moet de baron dienen die gretig in de buidel tast, het voordeel berekent.…

Blomkes, lieve blomkes zoet, die uw hartjes open doet bij de eerste morgengroet, schitter in mijn zangen; Beekske, klappend beekske klaar, dat uw blanke waterbaar over 't zand laat varen, dáár, vaar ook in mijn zangen; Hellemende nachtegaal, gij, gij spreekt de dichtertaal, laat uw bossen, kom eenmaal helmen in mijn zangen;…

Ik zie in mijn verbeelding de konijnen Weer sluipen door de helm en door het zand, En duinrozen ontbloeien en weer kwijnen, Terwijl de golven breken op het strand. Gij, mollig diertje, bedeesd is ook uw wezen, Uw vacht wordt zacht door zon en wind gekoosd, Uw bout, gekruid, is wellicht onvolprezen, Gedijen moge steeds uw willig kroost.…

(Gejuich, Brutus gooit wenend drie goudstukken in de helm, er volgt een feestelijke barbecue. Het Colosseum wordt afgebroken en weer opgericht in Bachten de Kupe. Honderd jaar later zal Nero het terug laten brengen omdat hij opziet tegen de verplaatsing)…

Reïncarnatie Met dood als een beweging van mijn hand sla ik het sluipen in mij los en duw over de rand van mijn verstand een helm. Want wie ben ik: met woorden om het hoofd tot deze oorlog opgedroogd. Toch moet ik ontbladeren alleen om het leven van de vogels in mijn hart en het ruisen in mijn bloed.…

Hoort gij de jagershoren, die galm op weergalm helmen doet, door kalme avond boren in ver en langgerekt getoet? Wat kan de ziel bekoren als 't lied, zo treurig en zó zoet, dat uit die jagershoren daar toet in 't langgerekt getoet?…

Over toppen van de duinenrij, stampt ze de schelpen fijn tot nieuwe paden, de wind borstelt de helm en het golvend haar, gebleekt door zilte zon en het natte zand, waaruit de meeuwen van haar dromen zijn voorbestemd, zij stijgen met elkaar naar hogere regionen, verre uithoeken van de ‘zielezeeën’, zich van geen kwaad bewust.…

beroepsgenoten, in 't zelfde schuitje hadden we gezeten waar we afscheid van hen hadden moeten nemen, hier op die top, aan d' ene kant de ondergaande zon, schuin boven ons de volle maan, we keken naar de roze hemel alsof wij hen heel even zochten we hadden iets gemeen, de pijn verbond, verstond elkaar de hond nam zijn eigen weg tussen helm…

Zwevend op winden waait de zee door 't duin, En 't zout blijft achter in 't diep-koele zand; Geen bloemengloed, geen groen van sapp'ge plant Kleurt 't bleke egaal van vér-zichtbare kruin; Maar 't water, neerfilt'rend, doet, tuin naast tuin, Laaien van tulpenrood 't wijdvlammend land, En ruist als bossen op, tot waar de rand Vaal is door helm…

strooit glitters op mijn wimpers kiest voor een verrassende klemtoon in een evenwicht tussen kleur en volume de ronde snit gaat bewegen in een kolk die lonkt een amberen weelde de kapper belooft de schicht en de donder nog wat wennend aan de clown in de spiegel maar zeker van mezelf kruip ik uit mijn huls de gel glinstert als een korstige helm…

Hij loopt op de zeereep af en kruipt tussen de hoge helm. Hier, op het balkon van het continent voelt hij zich thuis. Engelland is onmeetbaar ver, Engeland haalbaar. De rust is tijdelijk. Boven hem worden hele stellages opgesteld voor zware kijkers en opgewonden praten echte mannen over recente vinkjes op hun lijst.…

Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen Propjes als hulzen in mijn zak Een tank met rupsbanden van rubber Made in Taiwan Ratelt over het hoogpolig tapijt Een straaljager scheert over de vaas Een vleugel klieft de tulp Maar in een hinderlaag Als de moffen granaten zaaien Roep ik lijzig om hulp Duik met een kartonnen helm…

in wind zijn vlees is wit gebroken in bruin als een oud gebit schimmel heeft zijn ringen gewist uit de holle stam groeit een tweede gevoed door wortels van jaren rupsen vreten bladmoes weg vele meters staal houden hem star we drukken onze duimen in de bast ik wuif zijn tak als een amulet tegen de beul die nadert op de tast een helm…

Vanmorgen reed ik van huis en een brommer sneed mijn auto op een haar de coureur, jong gespuis begon te schelden en riep “ik sla je in elkaar” Van verbazing stapte ik uit het was toch hij die mij niet zag maar hij balde zijn vuisten sloeg zijn helm tegen mijn ruit met een sadistische lach Getracht hem te kalmeren maar…

Met mijn zwaard, Op m'n paard, En mijn helm op het hoofd, Er op in! En de vijand de schedel gekloofd, En vooruit! Op de weg, Langs de heg, Met een houw en een stoot De dragonders verjaagd, en de markgraaf gedood, Om de buit!…

Zij hadden waaiende helmen aan, zij renden zingend langs de baan. Wat zongen zij? Van edele ridders en heren groot, van nijdige kerels en galgedood. Isegrims, Isegrims. De kerels kennen een schoonder zang, de zang der kerels en is niet lang, maar zegt veel. Vliegt de Blauwvoet? - Storm op zee! Vliegt de Blauwvoet? - Storm op zee!…

Door het duister stampen ijzeren zolen en af en toe wordt op deuren gebonkt en menigeen houdt zich verscholen bij het schreeuwen van bevelen houdt men de adem angstig in bij het naderen van zwaar geronk terwijl in het spaarzaam licht van een lantaren weerschijn van helm en banjonet blonk “Herr Cohen?”klonk snauwend de vraag “Mit kommen!…

Sinjorenstad Over een voltapijt van sneeuw Beloofde het met de stilgeborene Tevoren aan een bloedige eeuw Bepaald geen sappige dag te worden Toog hij een cafeeke naar binnen Om met de gerimpelde schrielkip in een tas Maar niet instant te hoeven beginnen Zich van zijn overschot te ontdoen Op het kerkhof in zak en as Waarna het met de helm…

Losgegespt ligt het kuras op het gras, de helm, vizier omhoog er keurig naast. Het zadeldeken, uitgespreid, nodigt na de wijn en liefde tot vadsig nagenieten 'et in Arcadia ego...' Sluimerlui naproeven: het aaiend lippenspel, het dartel kussen, tong zoekt tong.…

We waren in een nauwe duinpan weer, droog helm prikte, en keken naar de gladde zee en één lange rand van schuim en golven, hoe rollend ze de volgende bedolven ik vroeg vaag over het herhalen van dingen hoe lang hoe vaak, jouw gedachten daar ook heen gingen. weleens. Nee.…

Ze slaakt geen zucht En noemt mij niet in haar Stil refrein Ook ik ben stil En staar haar naar Nader nu Stiller nu Geknecht worden En geknecht zijn Ze droomt van revolutie In haar geborgen zijn Van gras en geen helm Van boodschappen verborgen in het woud De schelde roert zich Het is niet stil in Antwerpen Soms lacht ze en is ze een uit…

In 'Amateurs' laat Wim Overweg zijn licht schijnen over het gestuntel van de Amsterdamse naamdragers van de grote Griekse held - ooit wapenbroeder van Achilles en Odysseus - een blamage die tot in de verste uithoeken tot hilarisch leedvermaak heeft geleid, van de kleinste dorpen in de Atlas, tot de uitlopers van de pampa's in Tierra del fuego, de…