255 resultaten.
Schubert - D. 960 II
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 de eerste klank komt zonder
aarzeling uit de hemel vallen
gelijk met de emotie die me rustig
ingetogen laat dansen
je zit naast me en fluistert
'oh nee, dit niet, het is te veel'
jaren later bij diezelfde eerste toon
het gevoel, klein geluk dat kleeft
aan herinnering die niet
is vergaan in het snelle gewoel
van plaats en tijd
hoe diep…
thuiskomst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 we kwamen thuis
toen we door het raam
onze flinterdunne
vervlogen dromen
aanschouwden
het schommeltje
vergeefs bungelend
aan een balk
de dode takken
in zompigheid vergaan
een verlaten ploeg
woekerende brandnetels
de vogelkers die brons
kleurt in het ingetogen
herfstlicht
de tamme kastanjes
het zacht haast
sacraal roze
van…
Zonnemanen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.299 Blanke manen stillen ogen,
bij-licht, gedimd tot zwart
Ik jubel dan zeer ingetogen
als zij vragen om mijn part
In de rondte schijnen zonnen,
steeds groter, feller, over zee
Telkens geef ik me gewonnen;
ze deinen toch zo lekker mee
en draaien dag en nacht voorbij,
doen mij hen soms wat knijpen
Ik voel ze graag en allebei,
omdat ze mij…
Slakkengang
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 459 De kleinste sluimert
Moeder gaapt en graait
Naar de zuchtende hond
In haar schoot genesteld
De zetel knarst
De kamer ruist
Een lichtkegel kantelt door het gordijn binnen
Op de plaat pruttelt soep uit blik
Ingetogen zingend maak ik een klik
Wil vooral en meer dan ooit tijd winnen
De dagen liggen verwaaid
De uren overhoop
De klok is…
Weggemaaid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 871 oranje laait over de kaaien
in ocht’lijk duister, dag en dauw
en aait de messen van de maaier
die scherend ’t bermengras verkauwt
tegen de nagloed van het tuig
beweegt eenzaam een silhouet
die ingetogen wacht en buigt,
geknield een verse bloem neerzet
het kruisje met het rouwgedicht
herinnert hoe een meisje viel
in vluchtmisdrijvend achterlicht…
zoals de zon groeit
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.034 wanneer de zon jou doet bewegen
en mij sprakeloos op de achtergrond zet
ver hier vandaan
de zomer sluit bloemen
in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies
stilzwijgend
je huid doen verbranden
en sporen achterlaten, licht en donker,
open voor de dageraad
zal ik je ooit vinden
in de schaduwen van de aarde
waar elk landschap van je ingetogen…
Salka
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 121 Omringd
door wat er van hen over is,
de fel begeerde schilderijen,
beschrijft het kind
met ingetogen droefenis
de pennenvruchten
die haar moeder lijkt te breien.
De kluwen
van de uitgetrokken
rozerode panden
ontwindt zich tot
een mantel
in haar koesterende handen.
Gedicht n.a.v.
het boek “Salka” van Chaja Polak.…
Toet-Ank-Amon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 Een unieke relikwie
uit de dynastie
van Achnaton,
farao die Aton,
de zonnegod,
behaagt:
op het paneel
aan de achterzijde
van de sarcofaag
zit zijn opvolger
en schoonzoon
Toet-Ank-Amon
gezeten op de troon
de goddelijke koning
door zijn vrouw gezalfd,
elk op het hoofd een kroon
een zweem van ingetogen
tederheid doorbreekt…
Een triomf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 nacht
verloor de straffe winter
zijn laatste beetje kracht
een mens vocht
in een aardse zucht
triomfeert weer, bloost leven
in de morgenlucht
een sterke schouder
draagt wiekjes fijn besnaard
naar een kersenroze
bloesemrijke boomgaard
het licht tekent zijn glans
over het schaduwblad
de vogels zingen in allegro
bereiken het ingetogen…
Nonnen....waar?
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 329 Ze maakten
al geen stennis
geen herrie, geen leven
Deze ingetogen vrouwen
die de stilte
van klooster en hof zoeken
Ze staan nu
slechts afgebeeld
in zwart-wit fotoboeken
Staan niet...
op m'n boekenplank
of in de boekenkast
Zelfs
op dit pad
heb ik hen moeten missen:
De nonnen
nonnen met hun kappen
gaan we wissen...?…
Haar verborgen silhouet
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 154 Met ingetogen euforie
absorbeer ik als een spons
die mij de kern laat zien
van de fundamentele houvast.
Haar gevoelige hand
gevangen in een zonnestraal
verbergt de gevoelige kilte
als een warmtebron in IJsland.…
Gadeslaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 118 hij stond al eens te loeren
loeren zo nu en dan
van 'n afstand te beroeren
dat allemaal volgens plan
zijn hoofd schuin gebogen
gebogen kijkt hij naar opzij
iet wat ingetogen
zijn ogen gericht op mij
dan is het tijden rustig
rustig met dingen van alledag
is de stemming zeer uitbundig
tot ik weer een schim van hem zag
nooit compleet…
Zomerse tinten...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 308 Uit de verborgen cocon
ingetogen smart
vleugels zichtbaar
hernieuwde krachtbron.
Zonnestralen gloed
verwarmt elk wezen
een nieuwe start
ongekende invloed.
De vlinder pracht
grootse verandering
perfecte spiegel
subtiel bedacht.
(de vlinder, ons prachtig symbool voor menselijke verandering)…
Langszij
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 105 in het bos wonen geen geesten
tijd verstrijkt langs de huid
en de wind plukt bladeren met
ingetogen hand, zag je ze niet
liggen, gevonden voorwerpen
verlaten van hun bestaan
in de zachte moederschoot
helmgras, vochtige aarde
in het bos wonen geen mensen
maar waaien zij uit, in stilte
groeten elkaar nog als lotgenoten
vluchtelingen…
Bisnummer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 64 Het ingetogen applaus van vallende bladeren
zwelt gestaag tot een staande ovatie,
het zoveelste bisnummer in een ontmanteld decor.…
WEG AANWEZIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 In een grote tuin
ligt de stapel hazelnoten
vergeten te rotten
verspreidt langzaam aan de geur
van gevallen loof
dat in de bosgrond
bedolven en verkruimeld
vergaat om leven te schenken
gelijk
Kerststemming ieder jaar
blij komt _ weemoedig weer verdwijnt
bij het dagelijkse doen
en gewone gebeuren
ingetogen stroomt
door het bloed van mensen…
de zachte kracht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 512 mijn ogen
plooien zich bij iedere lach
zij vormen als vanzelf
warme zonnestralen
die mijn blik begeleiden
naar de vraag die ik
in je verlegen ogen zag
geen weg is zo kort
naar jou, naar binnen
alleen een doods gevoel
zou zich bezinnen
en afvragen wat ik bedoel
mijn beider wangen
door lengende
lippen gebold
tonen de volheid
van ingetogen…
park
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 193 een langgerekte vijver plooit
zich minzaam in het park
te midden van oeroude bomen
trots op hun massieve kracht
een houten brugje spant zich ingetogen
door het heimwee en wat oude dromen
tot rust en milde troost gekomen
vindt in de spiegeling wat mededogen
wat eenden glijden schadeloos onderdoor
geen vogel vliegt nog op daarvoor
twee eksters…
onbekende muze aan de bushalte
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 997 je straalt als een donderwolkje
zo je daar staat aan de halte
bij je moeder en je zusjes,
je broertje en je tante
die je oom kon zijn
met ingetogen passie
tover je walging en afkeer
uit je onzichtbare hoge hoed
met neergebogen hoofd en ogen
distantieer je je koeltjes
van hen die je altijd gekend hebt
je straalt als een donderwolkje…
Dirigent
hartenkreet
4.0 met 34 stemmen 4.342 Het orkest wacht…
de dirigent in volle
concentratie… stil ingetogen
het orkest wacht..
de dirigent verwacht
zijn
interpretatie van een
meesterwerk
het
parelend zweet
langs zijn gezicht als
toen de meester
zijn laatste noten wist
gebogen hoofd.. recht!
ogen gericht
armen omhoog
dirigentenstokje rechts
en dan….…
la vie comme un train sans destination
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 245 er gingen heel wat treinen voorbij
in mijn hoofd en voor m'n ogen
zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt
af en toe op windstille dagen
hoor ik ze nog in de verte
het ingetogen bonken
de cadans van wielen die op weg
zijn naar bestemmingen in het duister
en altijd maar met de onrust
van reizigers die niet weten
wat hen te wachten staat…
kamerstilte
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 268 vraag me niet
opnieuw
waarom mijn raam
de weg doorsnijdt nog voor
het avond wordt
het licht lag open
op zachte wind en ik bond
mijn ziel aan woorden
verder reikend dan begeerte
of de dingen die ik niet verstond
vraag me niet
in het uur van sneeuw
met vlindervingers, ingetogen
waarom ik me mijn naam
niet kan herinneren wanneer…
Glimlach uit het avondland (5)
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 211 Zon verliest zijn kracht,
niet omdat hij veroudert,
schaduw rekt z’n tijd
Als men tekens leest,
hemellichamen zonder naam,
met ingetogenheid.
Vissende reiger
overleven op beide benen,
doet het ook met een.
Ongeboren kind,
bevrijd in het niemandsland,.
bron van vruchtwater.…
Blauwe zon
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 90 Ingetogen tonen
vermagerd door de nacht
schaduwen van brak licht
drijven mee op het ritme
van een onmerkbaar gevoel
in de wachtkamer van leegte
waar de drukte van de ochtend wacht.
Een voorbijganger is onwetend
immers gehuld in nachtelijk koel
’t gezicht verborgen
in een waas van blauw
een geboorte gloort
als een zoom langs asgrauw.…
AANKOMST IN DRACHTEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 172 Minzaam, toch ingetogen
ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan
waar verspreide meidoorn wenkend bloeit
- zachtrood versnipperd roomijs -
en
lover van jonge bomen
statige oude beuken
tot mijn gemoed spreken
samen met
gevels van bezadigd wonen
of strevend ondernemen
een eeuwige boodschap brengen
vol aangename weemoed
die vredig gewekt wordt…
Nieuwe koers
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 407 Schitterende ogen
voorbij gevlogen
door westenwind
ingetogen.
Bekomen van de schrik
leef jij door net als ik
door nieuwe koers
in hemelse blik.
Geluiden in de duinen
die gevoelens uiten
om met uitzicht op zee
af te sluiten.…
aandenkend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ik ben omgeven door populieren
en in mij stroomt een rivier
ingetogen, door vleesgeworden
land van papier
er spiegelt een wolk in tegels aan
mijn onderhuidse muur
ook zou er een trein komen
die weer vertrekt om het halve uur
mijn hart lijkt op de brug die ooit
beide oevers verbond;
verblind door de zon
toen die nog aan de hemel…
Jouw tweede huid
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 66 ik voelde nog vaag
jouw tweede huid
in tedere omhelzing
zacht rode lippen
kusten ingetogen
schermend blauw
met het eindeloos
repeterende nabeeld
ik houd van jou
woordloos koos
verliefd het
manuele spreken
waarbij het scherm
voorkwam dat wij ons
al snel verveelden
zelfs in de meest
subtiele lichaamstaal
waren wij nooit klaar…
Filosoferen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 503 Ingetogen, opgeborgen
het zit allemaal van binnen
de kern van gezond verstand
geen vorm van zieltjes winnen
ik kan niet dansen
heb geen kennis van verleden
weet niet wat samen smaakt
en ik hou ook niet van leren
tja, leren van aldoende
dat gaat er nog wel in
de tijd gaat soms al veel te snel
maar dat gaat vaak samen
ik vervloek geen…
verweven vrouwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 873 hoe vaak ga je niet gedachteloos
voorbij aan mensen en dingen
blind voor alles om je heen
zoals die vrouwen, zij aan zij
uit een ander land en werelddeel
zo ingetogen in een kring gezeten
de kruiken gevuld, zo zichtbaar
gehuld in warme kleuren, steeds
op dezelfde plek
alsof ik ze voor het eerst hoor
fluisteren, hun pure schoonheid…