Alle inzendingen over krekel OR meiliedje OR vlier

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

De vlier met grote witte schermen, viooltjes in wel duizendvoud. Met veel ruimte om te spelen, waar ik lief was en soms stout. De hei waar ik als kind graag speelde. Er groeiden bramen zwart en zoet. Ik ruik de kamperfoelie, de brem zo gloeiend geel in overvloed.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

dikwijls kom ik door dit kleine dal eigenlijk een plek van niemendal er loopt alleen een ruige beek de wind komt hier vaak schuilen hier bloeit de vlier en wilde rozen ik haak dan even af en luister naar het rijzig gras hoe kan een merel ooit die gave stek met rozebottels voor een tuin inruilen…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

Hoog en wijd platanenloof overhuift luchtig stenen en tegels van de vierkante plaats schenkt Zuid-Europese adem aan winkels der zelfbesturing en warm geurende spijshuisjes zonder vrees voor warenhuizen al dit leven en werken wordt bemoedigd door gastvrij buurthuis de Vlieren dat waakzaam schouwt en denkt ziel en wezen vol opwekking…

En 'k lig en luier in de wei- En naast me op eens een krekel! Kri-kri! - kri-kri! Die zingt het mooiste van de drie- En boven mij de hemel, De grote, blauwe, blonde lucht, Ja,ja - kri-kri! - kri-kri! - kri-kri! Gelukkig beest! gelukkig lied! Beduidt het iet-? Ik weet het niet.…

Ik hou van wanneer gouden velden mijn taille minnen en tarwekorrels aan mijn vingers hun zegeningen bieden, krekels in de hitte van middagzon onder de maïsbladen verborgen voor een dag van het leven, leven en zingen.…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

We gaan voortaan wat meer insecten eten Wat meelwormsnacks en krekelruggetjes Of lekker zoet gezifte muggetjes De sprinkhaanburger is om op te vreten! De Jumbo weet wat goed is voor haar klantjes Al dacht ik daar wat meer aan olifantjes…

De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste najaar. 0, wilt dan gij, die dan dit land bezwerft, Luid zingen dit mijn lied, dat rijmloos blijft.…

Voor als ik dood en dement ben het groen wat meer goud en zilver, de berg wat meer dorp en schors, het meer wat dieper naar villa's, de dalen wat kleiner en suite, de klokken wat dichter naar krekels, de wereld met uiterste precisie meegenomen in het schort van het meisje voor dag en nacht. ----------------------------------------------…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

niet het blauwe boven wit of het grauwe onder groen niet de vis die boven zit of de steel onder een bloem niet de flinter van een spicht of de donder van de dag niet het donkere van licht of de glitter van uw lach niet het kromme van de krakel of het krikken van de krekel niet de tenten van tentakel of de hik verstappende hekel…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

toen de liefde van korte duur was en hij de wind hoorde suizen ving hij de laatste stofjes van de zon toen aan de overzijde niet meer lag wat en wie hij zocht liep hij vast in het laatste woord toen het zingen van de krekels niet langer hoorbaar was sloot de nacht zich dicht hield de stilte haar adem in…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De raaf in de vlier houdt het langer vol dan ik om elkaars ziel te ervaren zonder te knipperen Wat is het nieuws dat ze bij mij komt halen wat is het dat ze mij brengt?…

De natuur zou moeten zijn een oase van rust en stilte schoonheid, reinheid zachte geluiden van vogels en krekels groen, kleuren van planten en bloemen Alleen de mens hij weet geen raad meer denkt niet meer leeft voor zichzelf laat de natuur langzaam verdwijnen totdat hij ook zelf er aan ten onder gaat…

Wonderbaarlijk buigt zich over water, zij kent mij niet het is zomer, de zon schijnt, hommels gonzen, krekels tsjirpen en de wind gaat liggen, uitgelaten, maar voorzichtig, allemaal voor haar zij ziet zichzelf en denkt dat ik dat ben, ik, ik zij raakt met haar lippen het water aan zij wil geen ander zijn, zij houdt van mij. ------…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Vergrijsde olijfbomen leiden de weg naar het dorp de hitte drukt zwaar en loom op het plein in de stilte van het middaguur zingen slechts de krekels een hond ligt hijgend gevangen in het spel van zon en schaduw onder de cypres zit een vrouw in roerloos zwart een leven trekt voorbij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Als ze een landschap was ze zou bewegen in de wind stilte opzoeken in het gegil van krekels ze zou de zon om water vragen wolken om genade bladeren om een voetstap de aarde om een vore en een vlieg ze zou het licht verschuiven donker omschudden vogels zouden stilstaan als penselen in de lucht En achter haar uitgestrekt zou de stad…

Wolken wit in blauwe lucht laatste dag in nieuwe tijd vreemde sfeer in dit gehucht weekje zonder haat en nijd krekels klinken in het riet vrouwen hangen aan de was heerlijk is dit zomerlied kinderen spelen in het gras gedachten zaaien nieuwe dromen de zon is weer zo groots gekomen.…

De krekels zingen daar in 't gras Hun allerschelste toon, De muggen vinden wis de bas Dier zangren wonderschoon. Zij draaien, zwaaien blij vergaard In 't dalend hemellicht, Zij ruisen, kruisen dicht geschaard Voor mijn verrukt gezicht.…

Trillend lekt de maan zilte melk op je amberhuid zacht je vingers, los je haar wind waait lauwe druiven aan Ik drink je lach, je oogopslag jaag je tong op drift in mij hoor de krekel, hoor hem niet glijd en val in leegte diep Voor even één, de eerste keer voor even nergens, niemand meer…

Waar ik sta bestaat de wereld uit wuivend grasland en het lied van krekels. In het westen koestert de ondergaande zon roodgewangde wolkenkinderen aan haar borst. Tijd vertraagt, rekt zich geeuwend uit en legt zich te slapen tussen de zomerbloemen.…

dat ik verdwaal in poëzie en stemmen hoor in woorden vragen aan de dag dat je dan glanst vast aan het licht en zonnebloemen als een lentedorp in strohoedgeel diep in oneindigheid de groet aan bogen - zonder schaduw - en aan gekleurde krekels in geknotte bomen die gezichten naar de deuren dragen dat ik verstil uit verte…