zonnewit
dat ik verdwaal
in poëzie
en stemmen hoor in woorden
vragen aan de dag
dat je dan glanst
vast aan het licht
en zonnebloemen
als een lentedorp
in strohoedgeel
diep in oneindigheid
de groet aan bogen
- zonder schaduw -
en aan gekleurde krekels in geknotte bomen
die gezichten naar de deuren
dragen
dat ik verstil
uit verte, golf na golf
lach en huil
meer dan ooit
meer dan meeuwen
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 18 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie