Alle inzendingen over kunstenaar OR getuigen

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

serene schoonheid in soberheid gevangen eenvoud kleurt inspiratie van de kunstenaar wat ontstaat is een in de natuur gevonden droombeeld zó simpel kan het soms zijn…

Te lelijk ja, te lelijk eigenlijk voor haar Toch zei ze ja : laten we gaan dan kunnen we praten over zus of zo en over dit dan wel dat En je mag mijn minnaar zijn…de kunstenaar was gelukkig met niets in feite Die nacht bij het schijnen van de maan vertrokken ze…men hoorde nooit meer van de mooie vrouw en haar kunstenaar…

ik ben een kunstwerk met voorbedachte raad hoe dan ook ik ben gemaakt gemaakt door twee kunstenaars niet behouden door hem maar wel door haar.…

Het brein neemt de hand van de kunstenaar in zijn universum en tekent een huis de kunstenaar is een man in dit geval zoals de kale boom die voor het huis staat met vrouwen en kinderen op de bodem van de stilte eindeloos uitgestrekt in gedachten op het grondgebied van de stad die in het zand ligt het hart dat in de steen blijft het…

De kunstenaar doorbreekt de regels, net een gesloten omslag met zegels. Je breekt die toch ook om te zien wat erin zit wie de regels doorbreekt heeft pit. Je uit je met hart en ziel. Jij besluit wat kunst is. Laat de anderen maar bezinnen Het is de kunstenaar die zijn borstel hanteert. Hij is het die deze techniek waardeert.…

De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

vooraf heeft geen zin als achteraf te laat is en het laatste woord nooit wordt gezegd en de laatste bitterbal wordt opgegeten door iemand die zich kunstenaar noemt en zegt dat het goed is voor zijn inspiratie…

de statige kast een stille getuige die vele aarzelende kinderhandjes voelde groeien naar liefdevolle bevende rimpelhanden…

Toen ik getuige was van een begroeting waarin Zijn liefde alle talen sprak wist ik opeens wat Hij bedoelde met liefhebben met al je kracht.…

uitgestrekte kale vlakten waar dood over ligt uitgesmeerd omringd door een bomenrij die stille getuigen zijn maar voor altijd zwijgen zal…

op een houten ton onkruid als publiek waait het applaus gedroomde repliek honger naar dansen wat moeder niet scheelt een mietje voor vader die klappen uitdeelt met bont en blauw lijfje verkiest hij de goot talent gaat verloren een kunstenaar dood…

Een dag alleen is niet tevreden er moet op gedronken worden tot een roes hem ronddraait, hij binnen buiten zinnen raakt. Hij schrijft dan geschiedenis met woorden van gewicht bouwt werken met supervisie uit passie, moed, geestdrift. De ochtend blaast hem uit in een ontnuchterende zucht het vuur vervlamt, de as roet woorden staan te wankelen…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

De aarde die hij ooit schiep Is veranderd in een chaos Van Amerika, tot China En van Chili tot aan Laos Als eerste kunstenaar ooit bestaan Boetseerde hij mens, dier en natuur Maar bij alles wat zich op aarde afspeelt Staat hij niet meer aan het stuur En kijkend naar het aardse leven Dat in niveau zeer ver is gedaald Vraagt de oude man…

Hij draait bochten in een ijzerdraad die zo welhaast tot paperclip of artistiek hoogtepunt is geworden. Een hoogtepunt van een artiest die dankzij drank en drugs zijn eigen onvermogen is vergeten. In donker nat, bezeten door een geest die als wrat op zijn verleden zat, werpt hij zijn dromen met zijn kwasten in het zwarte gat,…

Plots beroert een hand zijn schouder In zijn oor klinkt zacht gefluister Onttrek jezelf uit het duister En geef de stad opnieuw haar kleur Kunstenaar versta je roeping Verknip die leiband van de staat Vorm een spiegel, scherp de geesten En stel op goed moment een daad Hier mijn spuitbus en penselen Vertoon je kunstwerk overal Op elk gebouw…

Zie hoe de dwaas zijn vertrouwen verwerpt in kleuren pimpelpaars naast erwten in een vaas het geld dat hij nooit kreeg, de vrouw die hem verliet door liederen van de nacht, en innerlijk verdriet een kunstenaar in rouw, de kwasten niet meer trouw aan het verlegen heimweelied, het ego in de kou een zolder vol met werk, het zingen zonder kerk…

een berg is gestolde wijsheid van een millennium en meer inspiratie van eeuwen de berg draagt de kunstenaar in zich met onverzettelijke kracht rijst hij waardig boven ons uit met al wat wij nastreven en zouden willen bezitten daarom beklimmen wij hem trachten wij hem te bedwingen daagt hij ons uit om zijn top te bereiken om daar te…

Ook al was hij eerder ambachtsman dan kunstenaar; we zijn hem dankbaarheid verschuldigd.…

Wat nooit bestond, laten bestaan. Wat onbegrepen is, begrijpen. Wat blind is, laten zien. Wat bedekt is, ontdekken. Wie dood is, tot leven wekken.…

3-voudig tourwinnaar lemond werd gevraagd te getuigen tegen de tourkoning die moest buigen, maar armstrong staat vast aan de grond dopingzondaar floyd landis wacht af voor een eerlijk vonnis (floyd landis; winnaar tour 2006 beschuldigd oud team genoot lance armstrong er van doping te hebben gebruikt. ook greg lemond werd gevraagd te getuigen…

het zijn kwadraten uit egard onderwees je, je leeft mij uit in voorbijstreven zo voeren enkele kunstenaars over eindeloze golven ongebonden aan tijd voorste steven je telt landelijk zicht uit…

in de wellicht nonchalant gestapelde hoop zwerfkeien zie ik een fraai sculptuur van een moeder met kind aan een tafel van liefde de kunstenaar van het werkje blijft vooralsnog anoniem…

Meer dan getuigen (2) De bloemen zijn weg; de straat is geveegd. De kaarsen gedoofd, ze spreiden niet meer hun glans voor de bar, waar de glazen weer worden geleegd. Want het leven is leven; soms stopt het heel even, maar al snel gaat het verder in haar oude cadans. En toch.........…

" De sterren houden wacht, De wind strijkt door de linden heen, Die fluistren in de nacht; Er zijn getuigen bij uw eed In 't rustige avonduur, En wat geen mens bekend is, weet De zwijgende natuur!…

we spraken over het leven over de dood en alles er tussen naar de lijn waar niemand naar toe wil gaan als we konden deden we alles nog eens over nu rest ons alleen wachten op het sterven als afscheid komt kijk ik over mijn schouder het voelt alsof je valt ver uit het zicht en zweeft tussen deze wereld en een andere zo stap je uit…

De stille getuigen van mijn vroeger geluk Ze laten me weten wie ik ooit was De tijd voordat leven overleven werd Die tijd dat ik ooit stond voor de klas Waar is de schoolfrik in mij gebleven..…

parel drupt langs gezicht hals en valt in het kuiltje tussen haar borsten een hartentraan loslaten wat is het moeilijk te laten gaan wat je zo dierbaar is vuisten gebald in de schoot tanden bijten op lippen de wind fluistert troost maar even wil ze dat niet horen wat doet het pijn nu daar zo alleen te staan kijkend naar de stille getuigen…

het donker van de avond heeft zo zijn geheimen de deurbel zoveel warmte bij de omhelzing niemand hoeft te weten geen mens hoeft te zien hartstocht, passie geritsel van kleding stukken slordig neergeworpen door gang en kamer de bank vertelt kreunend een verhaal twee lege glazen zijn in de nieuwe morgen stille getuigen de deur was…