Alle inzendingen over suizen

't Suizen omlaag gaat haast in vrije val, maar de benzinepomp vertoont een hoog getal als prijs voor het genot der vergezichten. -------------------------------------- uit: "Krullen van jezelf", 2001.…

Hij ontdekte: verwarmingsbuizen suizen maar kunnen ook fluisteren en mompelen en hun berichten registreerde hij. Schimmen kwamen dansend voorbij. Hun krukken wezen in zijn richting maar hij veinsde doventaal niet te kunnen lezen. Wat maakte het uit? Hij had ook een visitatie doorstaan.…

Lippen van zand, ouder dan de tijd rafels van een schrale gestalte vage sporen van zuivere zwijgzaamheid dolende regen die droogte als uiterste vorm van schraalheid drinkt in dit schijnbaar zinloze weer brengen lange witte wolken een kalme vervreemding het suizen van een verkwikkende koelte is weggestorven in vroegere zomers nu de tijd hier…

Door de boog van de schepping te spannen suizen de beelden van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd zijn rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van overdadig geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden.…

Had de wind haar gisteren maar geholpen, maar door het suizen van de bomen kon ze de woorden niet verstaan. De nacht duurt zo lang en ze is bang, had ze maar handen die konden praten, dan zou ze misschien haar zelf kunnen troosten. Nu weet ze niet wat ze moet doen.…

Wij suizen in de hagen, Wij fluisteren 't voor uw voet. Wij komen ritselend klagen, Dat àlles sterven moet. .......................... gevloon: gevloden geblaart: gebladerte…

Mijn oren suizen, mond is droog, mijn benen zijn zo zwaar als lood. Het schemert buiten. Zomaar doods- benauwd steek ik mijn hand omhoog. Twee vingers, dat is het toilet. - Alleen als je heel nodig moet, zo zijn de regels hier-. Mijn voet- en dragen mij zowaar nog net de klas uit. Van de kapstok zijn mijn jas en wanten snel gegrist.…

daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen van nieuwe schoenen ik voel de zon van gisteren op m'n armen mijn adem verhaalt van de tochten door mijn alsmaar verkouden neus mijn ogen schreeuwen dat'k moet slapen…

spaken in zijn ziel staat in het middelpunt altijd draaiend om zijn as met twee kappen aan de rand luistert hij listig naar de wind volgt zonder protest een richting past steeds zijn snelheid aan hij zorgt voor moestuinstroom je maait, je snoeit, je maakt je zelfgemaakte groentes klaar je versnippert zelfs je takken je hoort hem suizen…

zo klein, toch echt kan rijden voelt als een wonder, neen, ik laat je niet los vrolijk toeteren auto's, rinkelen fietsbellen langs kades, langs De Herengracht het samen ontdekken en straks vertellen over alles wat je ziet en niet had verwacht stevig knijp je met je knuisten in mijn hand, je zoekt houvast als vliegtuigen dicht langs je suizen…

gedachten onder in het flatgebouw met beelden die ik niet wil zien ze dragen mistige vermoedens die zich nog laten verstoppen ver uit het zicht van morgen wat heet, zolang ik al veel verleden ken ik berg ze wel maar kan ze niet omranden; het zijn bespiegelingen in vormen; hoeken, rondingen en zelfs uitpuilende ogen in oren die suizen…

Het trotse rijk Oekraïne lijdt onder de geweldige buur dat uitgestrekte Rusland bommen suizen kwaadwillend sterke gebouwen van de hoofdstad branden weerloos tot puin en as mensen vluchten angstig weg of schuilen vol klamme angst in ondergrondse ruimtes wil de machtige heerser van het ruime Oosten een dwingeland wezen gelijk de tsaar…

De noeste boer besteedt Zijn zweet Voor u, voor uw genoegen: En als uw suizen hem vermaakt, De vors rikkikt, het eendje kwaakt, Vergeet hij al zijn zwoegen. Gij zijt geen haatlijk leed- profeet Als duizend onweerkraaiers; Maar, zomerboô, maar zongezant Bevestigt ge aan 't bezwangerd land De onzeekre hoop des zaaiers.…

O, groene bies, bewogen In de onbewogen avondlucht Door ’t vallen van een beukenvrucht, Door ’t suizen van een vlindervlucht, Door ’t koeltje dat uit ’t Zuiden zucht, Maar tot de grond door ’t stormgerucht Gebogen! O, paardenbloem aan ’t bloeien!…

leek het, tussen de takken vandaan in mijn hoofd vielen (ik moet ze onthouden, dacht ik maar ach, als ze echt belangrijk waren dan vielen ze vast een andere keer weer en dan zou ik een vel papier meenemen om ze op te vangen) vogels zwermden rakelings langs de bovenste vingertoppen van de bomen, ik hoorde de wind tussen hun veren suizen…

Langverwachte landschappen suizen eindelijk voorbij Een schel afroepen van de bestemming Ik voeg mij terug in de kudde En verdwijn.…

in mijn kamer waar de schaduw mij als het waren heeft omsloten en alleen suizen het enige geluid bepaalt dat mij toekomt maant hij, die ik ben, mij tot schrijven van een laatste brief niet een relaas naar een onzichtbare verte, waar niemand vertoeft maar aan hem, die ik ben, omdat hij bekend is met mijn ongerief opgetekend vooralsnog in denken…

geestigaard kijkt ietwat meewarig naar het vroege daglicht, zwermen met verse ganzen trekken het land op zijn witte baard droogt in de zilte wind het hol is verlaten, kop – over – kloten is moervos Snodaert gisteren vertrokken haar welpen verlieten reeds eerder de veste, alle speelgerei hangt in de bramen stilte, alleen aangesproken door suizen…

Mijn gevoel Daar sta ik dan, met m'n grote bek overtuigd van eigen kracht, mij maken ze niet gek Maar dan gebeurt het toch, heel stiekem en heel snel de boog ineens ontspannen en het suizen van die pijl Een doffe plof, een roze wolk en die warmte ineens slapeloosheid, weinig honger, hoe komt dat toch opeens?…

waar gaan we nesten bouwen, Grut o grut, doe niet zo druk, we moeten eerst nog trouwen, De rituelen van de balts, desnoods op de nok van 't dak, Dit stoere maken van het hof maakt vogel zijn een vak, De eenden hebben niet zo'n haast in het nog koude water, De grond is nog te koud voor eieren dus wordt het wat later, De allereerste zwaluwen suizen…

Neen, geen verbeelding, dan ontstoken door 't gevoel, Is dichtkunst; geen geweld van ijdel klankgejoel Dat dondert, loeit en bromt, en oren doof doet suizen, Geen vinding van 't vernuft, geen smaakloos letterpluizen, Geen dweepzucht die de geest, in logge kou verstijfd, Met gesels opzweept, en in duizling ommedrijft; Neen, zacht, neen, teer…

bestraald geweten van de generaal de kardinaal de pederast en zelfs de pronograaf in celibaat als de vissen mensen wisten zouden zij wenen de zee als de vissen eens wisten dat zij reeds weenden de zee nu de lange tijd die ons werd gegeven plots nogal verkort begint te lijken op de droom waar je al half uit ontwaakt met scherven op je ogen en een suizen…

Slechts het suizen van de blaren Hoort men en 't geruis der baren. - Immer blijft de jongeling vóór zich staren. 't Morgent. En een maagdlijk blond Verft in 't oost de horizont. 't Blond verzilvert. 't Zilver smelt Tot een goudzee. Trots ontsnelt 't Vlammend zonvuur aan de kimmen.…

Dit is het verhaal van Karel de Merel Stuntvogel van beroep en een echte kerel Hij stortte van toren, brug of viaduct Deed alles wat niemand ooit was gelukt Karel vloog de hemel in, o zoooo hoog Om vervolgens met een sierlijke boog Vanuit de wolken vreselijk omlaag te suizen Op weg naar benee, tussen de huizen Iedereen die keek verwachtte…

Trillende handen tastend in de duisternis suizen van de wind. Breekbaar en angstig stap voor stap, deur op een kier wind raast door je haar. Onzeker en traag verlaat je de veiligheid bereik je de storm. De storm neemt je mee geheel omhuld door de wind de controle kwijt.…

Zij stonden in 't sterk licht, om hen het rennen van vijande' en der vrienden krijgsgezang; Hoop wiekte rond op glanzend-groene pennen, zij voelden haar suizen tegen hun wang.…

De vader is 't nog als in droom: Na wilde stroom, Stormende stroom Van wee, windstilte en suizen Van harmonieën, nooit eer verstaan ... Hij vindt geen woorden; tòch in hem gaan Lofliedren ruizen. Telkens keren zijn ogen weer, Heel teder weer, Heel teder weer Tot haar, die rust na 't lijen.…