Alle inzendingen over tot spoed

Wolken langs een lucht van azuren blauw gewichtloos zwevend door het ruime zwerk de velden parelend bedekt met dauw de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk. Nog slaperig open ik het gordijn en rek stevig mijn ledematen uit wens niets dan één met het leven te zijn op deze dag die mijn vreugde niet stuit.…

Verstoken van iedere toekomst alles is volbracht, ver van goed en kwaad gekooid in structuur van vreugde verdriet tranen en lachen Bij wie wil je dichter zijn, terwijl anderen in je spoed worden verpulverd: er rest een lege vale wereld? Maar roepend tegen de zee smeek ik, dat je de eeuwige jeugd zou uitstralen…

Ze joeg haar zoon met spoed de winkel in en griste snel een bezem uit de zaak. Ze sloeg in ’t wilde weg, één klap was raak. Het schorem gaf haar aan en kreeg zijn zin. Frustrerend voor elkeen en zo hartbrekend dat uitgerekend zij werd ingerekend.…

Ik zei tegen de juf van één één twee Neem drie vier vijf zes zeven slangen mee En ook spuit elf, betracht tenminste spoed Doch waak voor overijling - da's niet goed!...…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…

De haast, de spoed, die doet mij beven. Mijn god, ik hou het niet meer bij.…

flarden zon verwarmen mijn koude gezicht terwijl ik gedachteloos paden betreed waar ik normaal gesproken angstig bezweet met spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad als het pad donker en onheilspellend wordt het daglicht in razend tempo verkort en de omgeving gaat ruiken naar onraad vanaf hier is…

Ik word zodoende met bekwame spoed nog armer dan de Heilige Franciscus. Mijn toch al zo geslonken banktegoed gaat tot de laatste euro naar de fiscus.…

Toen hun spel beëindigd was Liep ik met gezwinde spoed en stevige pas naar de kleedkamer, en welgemoed, vroeg ik heel gedwee, want 'k ben netjes opgevoed... Of ik met hen een fotootje mocht maken... En, ja natuurlijk mocht dat wel... Zo prijken ik en mijn zus Nel Al jaren aan de muur te kijk...…

Zwijgend wordt er toegekeken, naar de bakken regen, die met spoed komen vallen, uit mijn ogen boven diepe wallen. Alle kracht komt nu naar voren, maar mijn stem is niet te horen, ik kan verdriet van zoveel jaren, niet in 1 dag ervaren.…

Wat ik eens beloofde was trouw in harten voor elkaar als eeuwig en wij pasten ringen voor duizend ogen door het glas gaf ik al mijn moed aan jou mijn toekomstige vrouw jaren spoedden zich voorbij de eeuwige belofte leek verloren door ontrouw en waar jouw hart gebroken restte mij nog slechts de eer alle liefde van wat eens ons toebehoorde…

Verkeer jengelt al in de straat blikken dromen verpakt in monotone regelmaat,ze manen het licht tot groter spoed ontneemt de morgen de prille moed en wordt energie vermorst, ver voorbij de dagelijkse kost.…

van een ruig woud dat doorschoten wordt door felle bliksemstralen waar donder boven buldert houthakkers stappen moeizaam voort dragen stammetjes op hun rug hierin ziet de kunstenaar al het zwoegen van de mensheid bovenal het eigen leed Hemels gehoor ontwaakt binnen de gedachten van de man der muziek engelenzang toont mensen die zich spoeden…

En als ik trad onder het droeve woeden Van stilte en weelde en lust de dood gewijd Voelde ik een beven door mijn leden spoeden, Maar ook, diep in mijn ziel die bang-verblijd De rijkdom dronk, het mateloze bloeden Van schrijnende angst en hete onzekerheid.…

wat zou ik toch graag een vlindertje zijn - ik kwam naar jouw kroontje en dronk in de zon van jouw suikerig sapje zoveel als ik kon Als dank zou ik geven een sierlijke dans gaf fleur aan jouw leven jouw zaadjes een kans O bloemetje klein, o bloemetje fijn ook zou ik wel graag een honingbij zijn - ik kroop in jouw kelkje met haastige spoed…

Klaar klinkt het juichend uit de engelenschare: ~Gods zoon is juist geboren in de stad, dus herders spoed u nu terstond op pad naar Bethlehem, om ‘t wonder te ervaren~. Nou dàt hebben die herders goed geweten: hun schaapjes werden allen opgevreten.…

Nog zie ik jou gaan in je oliepak, een stoere mannengroet zoals het hoort en dan met hoogste spoed naar Battenoord, naar het wassende wateroppervlak. Kort daarop hing elk leven aan een koord, leek het alsof alleen ons zolderdak nog boven de zware zondvloed uitstak, werd jouw adem in ziltigheid gesmoord.…

En als ik trad onder het droeve woeden Van stilte en weelde en lust de dood gewijd Voelde ik een beven door mijn leden spoeden, Maar ook, diep in mijn ziel die bang-verblijd De rijkdom dronk, het mateloze bloeden Van schrijnende angst en hete onzekerheid.…

Als een bloem in de knop die zich al dauw drinkend van het zonlicht bediende, alsof het zich zo wilde spoeden een plaats te verwerven onder de zon. Als een bloem die werd als een vlinder, die in zijn trots naar schoonheid fladderde om snel alles te krijgen wat die met zijn beperkte houdbaarheid verwerven kon.…

Steeds dezelfde gedachte van afscheid en aankomst, terwijl ik mij met kloppend hart voorwaarts spoed, naamloos opga in de drukte. Almaar dichter op de andere oever aan, vergezicht dat eindeloos zich ontvouwt, stadsgrond wordt, waterloop.…

Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Ik heb het nog niet eerder aangekaart Maar nu ga ik bazuinen laten schallen Houd op met ieders leesplezier vergallen Taal moet met spoed sacraal worden verklaard Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard Poëten, gij literatuurvazallen…

Raak door het koude water niet van streek en spoed u naar de gele opblaasboot; dat is de boot vanwaar ik tot u spreek' ___________________________ Noot: De captain was zo verstandig om het toestel te laten cirkelen, anders zou het een paar honderd kilometer verder zijn dan de boot.…

Wij zijn er We vangen je op Blauwe lichten Maken rare schaduwen Spoed Je blijft Gaat niet weg Einde Een nieuw begin…

O, dit verzekerde gewin Kan nimmermeer ten einde spoeden. Het breidt zich uit, gelijk de vloeden Van licht nemen de wereld in. O, dit geluk bij u te zijn En al ’t andre te vergeten, Alleen te leven van het weten: En ik ben de uwe en gij zijt mijn!…

bij het bloed doorlopen zand, zodanig als bagger geworden, overzie ik, Julius, Ridder van de Vergulde Vingerhoed, het slagveld met lede ogen en ervaar in mijn gemoed zwaar mededogen met de verminkte krijgers, alom zwaar gehavend , door sabels en kogels beboet een geschrei van verre snijdt mij door het hart ik spoed mij naar de plek…

vrouwzijn' in extensie, boeiend, mooi, integer, geil, sensibel, maar ook dwingend zeker ik hou van je en meer Waar gaat dit heen….bedenk ik En dat ook telkens weer Hoe gaat dit verder als de echte waan regeert De korte tijd heeft veel, maar ook niet alles geleerd Bedenken hoe dat nu verder moet Jij met jouw zekerheid, dus met gezwinde spoed…

Ik vervolg mijn weg met spoed, (Als de hoge hemel ziet) . En de angst beweegt door de bossen…

Ik vermorzel je en spoed allen voor mij uit te willen lopen en achterna te kunnen gaan want zij hebben niets meer te vrezen. Op de goede afloop wordt gelet.…

flarden zon verwarmen mijn koude gezicht terwijl ik in dromen verzonken paden betreed waar ik normaal gesproken angstig bezweet met rasse spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad terwijl het pad vaag onheilvoorspellend wordt een donderwolk razendsnel het licht verkort en de hele omgeving laat ruiken naar…

Wij gaan, wij gaan - maar met de minste spoed; profetendromen, stelsels en gebeden waaiend om ons als wind om zuilen doet. Strijdend voor 't leven, listig en verwoed, als onze vaadren met de draken streden, zullen wij gaan. Maar langzaam. Voet voor voet.…