Alle inzendingen over vel OR papier OR wit

als woorden meteen vervliegen blijven rafelrandjes ongelezen niet gezien niet gehoord hardnekkig wit papier niets gedrukt niets gebeurt…

Ik blijf dromen van dat ene gedicht dat alles omschrijft de ziel, de kern die overblijft als alles is omschreven ik adem even diep in en dan verschijnt een klein gedichtje hier op het eens zo lege vel papier.…

Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen.…

Een wit vel ligt onaangeroerd op tafel en kijkt mij al dagenlang leeg aan. Er is niets wat ik het vel kan toevertrouwen of vertellen. Ik ben leeg en daardoor is het vel leeg. Het vel wil gebruikt worden, met zwart. De pen is vol, maar wacht dat die ter hand genomen wordt om het maagdelijk wit te ontroeren met zijn zwarte inkt-sappen.…

Weet je, het zijn niet De woorden die je aan Het papier hebt toevertrouwd Die mij wat te zeggen hebben - Zij staren mij betekenisloos aan, Zwart op wit, hooguit van weerloze waarde, Veeleer is daar het wit Tussen je regels, tussen de woorden Die je aan mij schrijft, Dat mij verplettert, Dat mij tot waanzin drijft…

kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver schoorvoetend gaat het volk voorbij een monitor toont iets afwijkends iemand zucht – kucht twee vrouwen twijfelen over de aankoop van een bundel 'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt je ziet de poriën in je huid zó dun is het papier'…

Leeg het vel papier evenals gevoel dat in mij huist kent de ochtend geen gloren noch een blauwe lucht daar ongeweende tranen stilletjes zijn blijven hangen in het donker van de nacht…

Soldaat, je bent mijn kameraad, De vijand zoekt zijn wit; Heb jij je laatste pijl verspild, Dan zoek je schut onder mijn schild. Soldaat, je bent mijn kameraad, Mijn naaste in ’t gelid. Soldaat, je blijft mijn kameraad, Is ons gebeent' eens wit.…

Zoveel wit op dit papier, geen sneeuw gevallen, niet te tellen wat ik droomde ver van hier. Maar een Kind verhaalt de aarde: vol van waarde is elk leven hier.…

papier, wit als een maagd en jij die op de tijd jaagt, soms een werkelijkheid aanrandt zonder dat het bed kraakt, geen kussen dat zich verlegt om je woorden, verlegen word je ervan papier dat de namen vraagt voor witter, geen begin daarmee maak je, je geeft een plant water met zijn eigen bladeren, je verdraagt je geweten in de zee van een…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

Ze krast nog van links naar rechts Van onder naar boven Het kleurpotlood onhandig vast Als bang voor de grootte Van hun hemel als 'n blauw vel papier Gaan ze met hun strepen beloven Trouw te zijn aan hun 'eigen levenslijn'?…

Och, – ’k zou het maar wit laten blijven! Daar wordt genoeg papier beklad.…

Ik schrijf jou brieven honderden brieven elke dag een stroom van woorden op het ritme van de golven witte letters op wit papier lege brieven geschreven met lucht in de wind duizenden gedachten in brieven onzichtbaar onontkoombaar voor jou…

binnen de ommuring van onwillige taal wroet ik in weerbarstige witte aarde het andere ik schudt het hoofd handen op de rug gebonden het roept: ik zeg toch niks! als een gevleugeld woord het papier verblindt binnen deze ommuring moet ik spreken temidden van al dat zwijgende wit…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

ik vouw gedachten tot witte vogels van papier beschrijf emoties kleur met stilte op a-vier ze drijven op de wind gaan omhoog op wat thermiek ze zullen landen in de open handen van het lezende publiek dan gaan letters woorden dansen in zinnen vol plezier u zult de zachte melodieën horen van mijn witte vogels hier…

Een wreed vel papier geen inspiratie vandaag wel hunkering te schrijven Ik staar voor me uit, twijfel zal ik weggaan of blijven mijn verkrampte vingers doen pijn door het knijpen in mijn pen de kat staart mij aan Mijn enige fan!…

Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

hoe schreeuw je op papier zonder hoofdletters te gebruiken is het de kunst hem tussen de regels te plaatsen in eenvoudig wit of klad je de verfpotten leeg simultaan met het krassen van een pen en geeft hem kleur klinkt een gekleurde schreeuw harder dan wit schreeuwen kan of schrijf je gewoon schreeuw…

Tracht altijd in het leven voor anderen iets te zijn, dan breng je in je omgeving beslist veel zonneschijn! Het zijn soms kleine dingen, die maken 't leven goed: een woord, een stille glimlach, een hartelijke groet! Mijn ziele heeft naar 't grote gehunkerd en gehaakt, maar 'k werd in 't leven meestal door 't kleine blij gemaakt!…

Letters die ik schrijf met zwarte inkt in vele kleuren als bloemen groeiend uit kleurloze aarde zal eens ’t papier waar de woorden staan geuren als rozen in stil vertrek zelfs doden doen glimlachen.…

Wit hoeft niet stil te zijn in een iglo van papier is geen bubbel in de tijd maar constante geboorte wat gebeurt als je kleur met een moker kapot slaat wit is schansspringen wit is een spaceshuttle laat me aantreffen wat er voor mij nog niet was onder de tafel de postduif van een jonge vorstin de huid van een telegram een ansicht…