Alle inzendingen over verven

breekbaar als de iele eerste lentebloemen die ik zou willen plukken schikken in een siervaas wondermooi als de lente zo noem ik jou je weet me te raken als de waas op de wei druppels prille morgentijd op een bloesemschoonheid ik laat je gaan, ik houd je vast als de schitter van een kelk een weerschijn van liefde draait jouw verve…

'k Weet het nog steeds niet Ik was er niet bei 'k Word ook niet goed In zo'n legbatterei Ik leef om te sterven Voor 'n ei om te verven Geen donsgeel gewriemel Eerst ik, morgen gei Maar wie is er eerder Het geel van het kuiken De kip of het ei Ach welnee, allebei ........VROLIJK PASEN.........…

ondergang met mijn treuzelende blik gestaag onder ziet gaan zij is een raaf, een moeder die de tijd aanschouwd zoals raven manoeuvreren op ieder zuchtje wind die hen verder brengen naar daar waar zekerheid zich in twijfel bevindt ik prijs me om in haar slagveren die raaf te zijn die bij geteelde moed zichzelf in alle beglazingen met verve…

liefst wou ik me aan je zijde scharen om je voor alle wanen te bewaren je afgewende blik wierp snel een dam ook deze keer liep jij me weer voorbij Want je gekwelde geest wil blijven zwerven hij liet de sterren in je ogen sterven en drijft je voort als ’t rusteloze tij jij loopt als koning in een oud livrei en geeft bevel de hemel zwart te verven…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

Waar ik vanmorgen zag De bomen met hun gele en groene verven Raad ik het ziekenhuis, waar dag aan dag Gemartelden in duizend angsten sterven. 't Is anders, overdag, een rustge buurt, Mijn buren hebben tuinen met veel peren, Maar met mijn woning heb ik niet gehuurd De vrede die ik immer moet ontberen.…

Dit gretige intense Waar zie je dat bij mensen Dit vurig attribuut Geen twijfel, geen reserve Volledig en met verve Vasthoudend, resoluut Je van je taak te kwijten… Voor deze kwaliteiten Is er geen substituut Dat is de kracht van mieren Van stieren …. en van vlieren.…

Twijnend gaan de levens verder langs een ingekleurde lijn, uitgestippeld door geslachten, elk met een verhuld geheim, soms kleurt dat blauw, soms naturel, met verve speelt men van nature het familie-rollenspel. Geschreven n.a.v. het boek “De blauwe draad” van Anne Tyler…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament?…

rood door het bloed zochten het dal met al haar groene weiden je was een ridder in haar leven onder het maanlicht van de middeleeuwen bestond er geen oranje, maar geel was de gloed en haar ogen, smaragdgroen, keken weidser dan haar aanbelandende velden een boezem, als een fruitschaal naast versleten ondergoed, een zinken teil om wol te verven…

op ver, zij kijken als een rijtje pimpelmezen naar links en rechts, op en neer Als hun ogen elkaar treffen plooit een automatische glimlach mondhoeken omhoog, zij dromen zich rond en het is niet uit te maken wanneer de reis ooit begonnen is Zij trippelen op hoge hakken in en uit hun bestaan, de ene blond de ander een brunette en later verven…

Delacroix lenzen van zijn ogen op scherp Zonlicht spiekt spontaan door een raampje hogerop Terwijl de ene vrouw zeer spontaan lijkt te poseren schijnen er twee in serieus gesprek de vierde lijkt te vertrekken hoewel zij een opmerking maakt Tapijten bezet, maar niet bezaaid de wereld lijkt op afstand hier Delacroix' penselen hebben hier met verve…

Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven alle uit. Schikt de sterren aan de hemel tot geen donker plekje rest, Laat een schemering op het water en een glans in 't verre West. Dan rust ze uit en mijmert stille, zalig in haar zachte glans En hoe stiller 't wordt, te meerder schittert alles aan de trans.…

Vaak verven de schilders zich dood. - En hierdoor verlies ik heel veel aan meevarend verfpersoneel. 'k Adverteer daarom vaak bij de pers, opdat ik m'n ververs ververs. Het schilderen van al die schepen is kostbaar, zo heb ik begrepen. Ik ga dus reorganiseren; een schip laat ik fotograferen.…

Wil door Uw Geest ons hart beroeren, Uw Woord de monden uit doen gaan, doe ons de strijd met verve voeren, Uw beeld ons steeds voor ogen staan. Wij zijn van U te allen tijde, bloedeigenen door dood en graf, wees onze voorspraak aan Gods zijde, verzoening keert het oordeel af.…

kettingzaag druppelde olie over zijn tanden en zwengelde hem aan doppen op mijn oren dempen het geratel wijdbeens zet ik me schrap op mijn hoede voor de terugslag splinters, snippers, zaagsel nu ik weer wat bedaar zie jij wat ik achterliet een witte vlek op het behang kerven in het plaaster je reikt me een borstel aan ‘eerst vegen, dan verven…

Verlangen is een vuur dat niet en dooft, 't is als 'n zwaan klapwiekend, kan niet sterven: de Dood komt om het hart, in 't jonge hoofd droomt nog 't verlangen in parelmoeren verven.…

Nee, uitgenodigd was ze niet Maar dat hield haar niet tegen Er was een feest, daar moest ze heen Door storm en wind en regen Ze kon daar fijn haar zegje doen Want zij wist alles beter Ze won al menig prijspakket Voor de beste betweter De gordijn een andere kleur Maakte de kamer groter Zo legde zij met verve uit En smeerde nog wat boter…

jongheid van leven vader was geestelijk niet sterk maar jij had de veerkracht in jullie grootse liefde wisselwerking kwam in jullie leven in geest van Alzheimer werd je gevangen het was net dat vader jouw vroegere kracht overnam – hij moest ook wel in alle ontreddering en wirwar probeerde hij nu zich staande te houden dat deed hij met verve…

Een karavaan dagenlang voorttrekkend met alle wind tegen over stoffige slingerpaden, afgewisseld door zompige wegen Smorend hete dagen en kille nachten rijgen zich aaneen het mulle zand door uitputting en uitdroging vallend uiteen strakke vermoeide blikken gericht op het groen in de verte woorden en zinnen in scherpte verwoord maar met verve…

Zó, tintend 't Voor en 't Na met wondre verven, Wijdt Tijd geheimnisvol 't ons naadrend sterven.…

mijn zaken goedwillig leiden naar iedere poging om ze te ontwijken op weg naar mijn toekomst draag ik deze prestigieuze pilletjes mee om tenslotte aan het eind van mijn levenslot het lijden te omzeilen en het steven te wenden om boeg en tuig te behagen zodat de spiegel zich herkent wanneer de schittering van het felle licht me met verve…

Toen eens de grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw.…

Een mens speelt zelf de hoofdrol in het labyrint van zijn bestaan je probeert hem te spelen met verve, maar er valt ook wel eens een traan Koester de fundamenten van je zijn kies voor licht en blijheid niet voor pijn al is dit soms niet te vermijden denk dan toch positief het zal je verblijden houd de deuren niet gesloten in je hoofd gooi…

van goud die krast en knalt of klikt en ratelt met grote lust je imiteert en persifleert geluid dat jou ooit heeft omringd zodra jij je leven fluit en zingt staan velen even stil zonder omhaal laat je horen hoe er bomen zijn gekapt hoor een kettingzaag het draaien van motoren geen bijklank laat jij stom verloren gaan je getuigt met verve…

Mannen Broeders van de Christelijke Gereformeerde Gemeente Elburg fris geschoren, schoon overhemd, stijlvol in zwart aan de zijkant, zich warmend aan de avondzon, van hun Kerkgebouw met het opschrift "18..De Vrede door het Bloed des Kruizes..63 " Zo sprak ik ondeugend vriendelijk: "Hangplek voor Christenen" De mannen antwoordden met verve…

de onzin stapelt zich op, mijn ooglid trilt bij het lezen ervan, ik val haast ten prooi aan Forest Whitacker-eye toch verven kwasten niet zoals vroeger toen alles eens vanzelf ging en zeker geen uitleg behoefde krullen zinnen nog altijd anders dan hoe ik ze eerder opzette Nostalgie en melancholie zijn slavenmeesters ze likken, bewieroken…

Wij verven ons kind een monstersnoet; zoals wij zal het leren zijn zonden te vermommen. En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen bekkeneel, de blik van reuzel, en mossellippen, in de neusgaten schapenhaar.…

Zet na zet spelen we het spelletje mee Alle punten voor ons Een adempauze van besef wordt gevuld door problemen van een andere orde Verven, kopen, pakken, sjouwen en een stijgend saldotekort Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug Op zijn plaats in een andere ruimte Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen Onze plek, die we van ons…