214 resultaten.
In mij nog steeds
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 211 besef
schuldbewust ontwaakte
in jouw buik
de kakofonie van onderliggende boodschappen
in alle woorden
sindsdien tot mij gericht
alsook in de veelzeggendheid
van zwijgen
het knagende besef
van alle onbedoelde gevolgen
van alle handelingen
die ik in onwetendheid verrichtte
de worm die aan mij vreet
van het onstilbare verlangen
naar verzoening…
Midwinterhoorn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 het oermt over akkers
dringt in
kale takken winterkou
ronde toon, verzoening
die boze geesten
verjagen zou
adventstijd in Veele
Giezelbaargbloazers
luisteren nauw
signalen, liedjes
blazen melodietjes
met hun hoorns in touw
twee helften boomstam hol
samengevoegd klinken vol
en diep, kilometers wijd
midwinterhoorn
in Westerwolde
de oude…
van dag tot dag
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.599 ik wacht en ik wacht en ik wacht
ik kan het gevoel niet benoemen
en heb ook geen tijd om me met mijzelf te verzoenen.
van spiegelbeeld naar boven
zelfs de zon verbergt zich bij mijn aanzicht
toch vraag ik Hem om Zijn licht.…
- De zoute smaak -
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 192 Bitterzoet branden de lippen,
de zoutige smaak van de zee
het branderig gevoel, de vrijmoedige geest
...laat ons juichen vrolijk en verblijd
laat ons water scheppen
met vreugde uit de fonteinen der ziel
de bronnen der verzoening,
laat de liefhebbers
gerechtigheid proeven
in het achterste gedeelte
boven in de mond...…
over en uit
gedicht
3.0 met 20 stemmen 10.850 alles wat je deert je niet meer deert
Als alles wat bestreden is beslecht
Als wat onopgemerkt bleef is geduid
Als alles wat besproken is gezegd
En alles wat verbrast kon is verbruid
Soms voel ik even een verlangen naar
Het einde, die goedkope panacee
En naar de stilte daarvan, dat geluid
Ik merk dat ik me, langzaam weliswaar,
Maar toch verzoenen…
Te moeilijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 220 We zitten in een grote kring,
ontvangen Zijn verzoening,
Hij weet van onze zwartste nacht
en wat niet lukt uit eigen kracht
heeft Hij voor ons volbracht.…
Nabij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 106 Mijn dagen tobben in hun laat seizoen,
de tijd wijkt steeds meer van mijn zijde,
we zijn aan 't scheiden en ik verzoen
me met zijn drang om voort te schrijden
tot de grenzen van mijn klein domein,
naar het einde van mijn eindig zijn.
Mijn geest raakt van zijn licht verstoken,
Het is wachten op tijd's laatste wil.…
Een streepje licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 60 In de straatjes van verzoening
de worsteling met une nuit blanche
Strijdtonelen woelen gejaagd
onder deze blinde nacht
Onder deze zwarte aarde
graaft iedere duisternis zich in
Het geheel is veel meer
dan de som der delen
Schraap af
de bovenste laag
Van het beschreven perkament
schrijf schilder zing
Telkens opnieuw
een…
Rimpeldoek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.452 Woekeringen van het lijf
eens jong en ongeschonden
maar zich nu verzoenend
met de ruwing van de dood.
Oude en nieuwe trekken
verliezen de gewone weg
ongeleid zwerven ze rond
je kenmerkende wezen.
Vitaal tot het laatst
doof je langzaam uit
maar je taaie volharding
zal nimmer luwen.…
Word glimworm
gedicht
3.0 met 11 stemmen 10.412 Steek de Dubro over en verzoen
me met het land. Ga naar Coïmbra,
word glimworm tussen oude boeken.
--------------------
uit: 'Golf', 2003.…
ruimte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 voorbij
ik vang weleens een glimp op
een lichtflits
niets om vast te houden
ik vertraag
het razend verlopen van de tijd
kamer voor kamer
breek ik de stramme geest open
ik open de vensters
en zie een landschap
zonder tijd en ruimte
het binnenstromende licht
biedt een duizelingwekkende ruimte
het is niet voorbij
ik leer me verzoenen…
Stille sterfte ver weg
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 155 Doorligwonden, zwaar dement
spierverlies, incontinent
Al is het maar voor even
U zult ten koste van alles
lijdend verder leven
In sloppenwijken wereldwijd
waar de mens dagelijks strijdt
creperen straks miljoenen
omdat wij, stervensvreemd
ons niet met DOOD verzoenen…
In gedachten verzonken
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.056 Als bomen hun takken versieren
zangvogels zich laten horen
de eerste slakken aansporen
raak ik in gedachten verzonken
als bermen bedekt met klaprozen
verstilde harten doen opbloeien
samen met elkaar verzoenen
raak ik in gedachten verzonken
als weelderig uitgestoken halmen
hun warmte de dag laat gloren
op oogsten vertrouwen morgen…
"het moet door je heengaan"
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 279 kom dichter, lyrisch over herfst
schrijf dat het blad verdort en sterft
en dus de dood je even meeneemt
je weet, een goede musicus
voelt als hij speelt de liefde
in zijn lijf, de heimwee en de pijn
verzoening met het leven
hij voelt de klank, zo diep vanuit de snaren
de trilling door zijn bevend hart
het ritme, kloppend door zijn aderen…
Zoekend
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 207 Witte duif in 't blinkend licht
op weg naar verzoening
gedragen door gesterkte vleugels
strijdend eind in zicht!…
Bevlogen
gedicht
2.0 met 39 stemmen 15.103 Nu moet ik mij weer met de zon verzoenen
en, nooit meer zo bevlogen, wennen aan
het wassen en het slinken van de maan,
het komen en het gaan van de seizoenen.
-------------------------------
uit: 'Onmogelijk geluk', 1992.…
Mocht mildheid me doordringen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 205 Mocht mildheid me doordringen
zoals weldra het licht
van weer een nieuwe lente
mijn hart heeft opgericht;
Mocht mildheid me verzoenen
met dwaasheid en met waan,
ondanks de lepe streken
die ik niet kan verstaan.
Mocht mildheid me geleiden
tot waar ik met veel moed
een ander mens kan dragen,
hem liefdevol begroet.…
Envoi
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.649 Des wereld wildernis wil ik
verzoenen, lippen drenkende
kameel vol bulten zijn,
wonden en builen dragend
van de reis door brem en kuilen.
Reikt het tot zwerk, dit zachte oog
dat sap weent van dorst?
Rijst er een horizon als ik u
mijzelf reik, versmachtend?…
Decennia
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 434 Jouw onschadelijke onschuld
straal je uit met innerlijke rust
geen verzoening kan verbinden
zoals ik in jouw wonder berust.
Met je tranen van honger
geboeid in een omarming
openbaar je sympathie
met je lach bij elke streling.…
Rust in vrede lieve vriendin
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 177 ik zal er zijn als je wordt opgetild
gedragen als een prinses met je gelaat
naar de hemel gericht
een traan welt op uit de aarde
vergezeld je op je lange reis
naar de overkant van de dood
waar de ziel het lichaam verlaat
het hart door verzoening genezen
geen ziel hoeft te vrezen
in het licht van de zuivere zon
zal ik ten afscheid naar…
deze volle kring vliegenzwammen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 lampjes in de mist
en natuurlijk kan je slee op banden rijden-
deze volle kring vliegenzwammen
waar een sjamaan voor zou betalen
zou jou als de roep van ganzen
en de duindoornbessen die nog resten
als de koperwieken en de kramsvogels en de
zwermen spreeuwen doorgevlogen zijn
deze volle kring vliegenzwammen
zou jij met november kunnen verzoenen…
Verzoening met m’n muze
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 41 Het kan zo maar wezen
Dat je muze je aanspreekt
Omdat ze lang niets van je heeft gelezen
En haar teleurstelling je steekt
Verwijtend ziet ze naar jou
En jij staat met een mond vol tanden
Die schoonheid bleef je altijd trouw
Begeleidde je tot op de mooiste stranden
Voor geen geld, goud of mooie woorden
Wil je haar beschaamd laten staan…
[ Vergeef me, ik zal ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 7 Vergeef me, ik zal
niet meer zoveel verlangen --
en meer ontvangen.…
Zie haar hart
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.947 Verleid vrede om
te winnen van oorlog
Herover macht over jezelf
door daden te stellen
tegenover woorden die
je machteloos maakten
Weet, woorden rollen
over en weer
van zon via wolken
naar donder
Na regenbui adem
je gezonder
Ga naar haar die zei
dat ze je haat
Voel haar smart die
wortelt in jou
Zie haar hart, trouw
en warm kloppend…
Bladstil
gedicht
4.0 met 2 stemmen 7.003 Een vallend blad
op een gelaat
dat ik eens liefhad
Zachtjes glijden vingers
door verleden heen
tranen ach ik ween
Stil, het is goed
je hebt geboet
bent nu bevrijd
Lachend dansend blad
op een gelaat
dat eens werd gehaat
-------------------------------
uit: 'Woordkunstwoord', 2010.…
ten strijde
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 546 een religieus citaat
in beperkte kring uitgesproken
en de kerk staat in brand
een accident de parcours
en wraakengelen zijn bereid
de zonde van zelfdoding te brengen
tot in de huiskamer der gelovigen
waar ze heilige kaarsen branden
opdat de opperchristen snel
een verzoenend Woord zou richten
tot de vertoornde andere massa
voor die haar…
Satan schatert
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 356 ik voorspel alles
de vrede en de oorlog
voor elk wat wils
zoals dat zuinig heet
in de flauwe volkse mond
nee, ik laat niet af
te duur voor de gelovige
maar breng tweespalt mee
en af en toe verzoening
in het trouwste hart
ik min de mindere
verminder de meerdere
naargelang het verlangen
naar vervulling van de leegte
die elkeen zo graag…
Dek me toe
gedicht
4.0 met 48 stemmen 9.536 het tijd is, zeg me dat ik moe
ben, geef niet toe aan verzet,
geef me een washand, de beer die ik ken,
wijs me mijn bed, dek me toe,
ruik naar zeep, vertel mij hoe
prinsessen slapen als bij wonder
en verdwijn maar, ga niet te
ver, stop mij onder, dek me toe,
laat mij alleen, strooi in mijn ogen
geen zand, breng geen lied ten
gehore, verzoen…
veeg eerst je voeten
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.333 het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht
de wind helt over in verstrooiing van licht
de straten in bezwerende onduldbare geheimen
uitdagend in wiegend wankelende angst
levenskrachten in ongenaakbare strompeling
als net afgestroopte bladeren van bomen
het lijf in woekering, eens ongeschonden
maar nu in verzoening van de ruwe dood…
HET BELOOFDE LAND
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 1.267 zakt het weg
in 't diepste binnen
van zijn wezen
brandt echter verzengend vuur
erupties zijn niet te vermijden
kokend, borrelt alles op
hete vloeistof
schroeit zijn lippen
de aders zwellen
de huid schrompelt
vernietigde structuren
overgang tot as
uitgestrooid over het stille water
bedekt het maar hèèl even
de oppervlakte, die verzoenend…