238 resultaten.
Gelukzaligheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 862 Vannacht wil ik vertrekken
naar het land van duizend dromen
waar velden van goud zich strekken
en rivieren tot in de hemel komen
Waar parels in de lucht hangen
met een glans van zachte helderheid
waar alle tranen worden vervangen
door geuren van gelukzaligheid
Waar vlinders tegen elke stroom
zich wentelen in passende vorm
het ritme gevend…
Licht dat liefde is
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 Achter de waan van de dag,
wentelen trouwe planeten,
straalt onze zon.
Achter de waan van onze illusies,
blijft trouw ons hart kloppen,
stroomt ons bloed.
Achter de waan van domme macht,
leven sterfelijke gedachten,
wachtend op de dood.
Achter de waan van blindheid,
zien blinden licht.
Licht laat leven.
Licht dat liefde is.…
Ja het klopt
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.753 Ja het klopt,
als de hartslag van een heelal vol
wentelende sterren, prieelvogels,
kleine middenstanders, kalm
wiekende adelaars en een losbol
die het aanziet en zich
plotseling verbaast.
---------------------------
uit: 'Liter', jrg. 8 2005.…
terug naar jou
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 895 De seconden worden minuten
De minuten worden uren
De uren worden dagen
De tijd is niet te stoppen
Achteruit lopen gaat niet
Stilstaan ook niet toegestaan
Alleen stevig doorlopen mag nog
Zolang je maar niet meer terugblikt
Maar ik wil me wentelen in herinneringen
Herinneringen over jou en mij van toen
Maar er komen nooit meer nieuwe bij…
WONEN
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.766 wat het mooie was:
een laatste trein natuurlijk
obligaat haast
gemist natuurlijk
mijn voeten glijden
weg,
natuurlijk
seinhuis thermostaat
en schuin -net boven de eerste doornen-
afgesneden cadeau gegeven:
gele rozen
wel gegeven en bedankt
wentelen gesprekken
tot een zich goed verstaan
in Woerden dat, -weten we allemaal-,
slechts bestaat…
Crea
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 398 ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego
kruipend langzaam in weerloze poëzie
waarin mijn geluk meegesleept
word in toekijken van pronken
in gebloemde stilte van overleving
puntig scherp met zielskracht
wervelend om iets tot uitdrukking te brengen
in trance wentel ik door mijn creativiteit
voedend mijn…
Meestal in het klad,
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Wespen larven wentelen
zich in de palm van een
eikenblad, de synthese
laaft zich uit de palmen
van het hart, tonen in een
opkomende synergie van
stilte.
Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame wintertooi uit
de aarde om weer in de
gerijpte mist te vergaan,
waaruit de purperen zon
hem baarde.…
Multiversum
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 86 tussen dood en geboorte
liggen communicerende gaten
hier en nu en overal
de kosmos vol
zwarte tunnels
trechters
valstrik voor versleten sterren
ijlend naar het absolute nulpunt
van materie
licht en tijd
gebalde energie
massa
onomkeerbaar wentelend
in het zwarte gat
de nieuwe ruimte tegemoet
naar het onhoudbaar orgasme
dat leven…
Lege handen
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.763 Ik kots de vuiligheid uit mijn lijf,
zwarte nevel nestelt zich in mijn poriën,
grauwe geruchten wentelen zich in het slijk
Ik kruip in mijn eigen blinde vlek,
weg van alle kleur,
blind voor een gebed
Ik krimp en vervaag,
word leeg en stil
en verdwijn
In de diepste geluiden
van mijn ziel
breekt mijn geloven,
Ik kan niet meer zien…
In mij, in jou
netgedicht
2.0 met 145 stemmen 70.607 Zwenk het gloren met `n heftige brand
rond het korte ademen van mijn horten
Wentel me als een glas geringde wijn.
Reflecteer al mijn rondingen schuin
verslingerd aan je tenen tot je kruin.…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.138 van jouw kust
bedwelmt mij
Laat me geen rust
Oh mocht ik stranden
op jouw strand
Mijn vormen drukken
in jouw zand
Mijn warmte voelen
in jouw hand
Verdrinken in je
peilloos blauwe ogen
Ontstijgen aan het heden
jouw knisperend pad betreden
Het is mij niet gegeven
De feiten van het leven
onthouden mij
jouw zoete razernij
Ik wentel…
oase onder vuur
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 623 Ik zou versjes kunnen vlechten over
de vonkende staartjes in het veld
waar in het donker de konijntjes vrij
hun gang kunnen gaan en
haasje over spelen in het gras
Maar wat te doen met de stralende vuren
door wentelende wielen voortgejaagd
die het veld de maat nemen en
zijwaards blind het cordon
rijgen, onderweg naar
De konijnen zijn…
De lucht werd ouder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 ben de trap opgegaan
heb de veilige koepel
van licht verlaten
tastte langs wanden
hoorde treden kraken
wist zo waar ik was
maar het benauwde
de lucht werd ouder
dikker en kouder
zweemde naar geuren
die raakten aan een
onherstelbaar gebeuren
nog had ik ruimte
moest wentelen in
steeds krappere draaien
op dat moment
scheurden…
kairos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 139 verborgen in een
zacht, borrelend aquarium
- men hoort noch ziet het -
maak je in wachttijd
trage wentelingen
het verloop van de tijd
neemt je mee naar
het ongekende licht en
een aanzwellende kakofonie
je oerschreeuw - bitterzoet -
is de geworpen steen
die het water tot
leven wekt
en zie:
de dag is verstreken
het verloop van de tijd…
Wolkenhemel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 666 donker grijs getamponneerde wolken
steken af tegen het vuile wit
hier en daar wringt een winters zonnetje
om het blauw in de zee te weerkaatsen
wentelende golven te verlichten
die af en aan rollen op het strand
meegebrachte schelpen slijpen
in het tij aan het natte zand
wanneer zonlicht het wolkendek breekt
en het water kust, schept het…
Sterfelijk?
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 72 Wespen larven wentelen
zich in de palm van een
espenblad, de synthese
laaft zich uit de palmen
van het kleinste hart
stromen van groene synergie
door de nerven van stilte
Van niets te leven dan
van de zucht naar die
waarachtige schoonheid
om in het tijdswiel van
de geaarde ziel tot
humus voor de toekomst
te vergaan
waaruit een…
Stenen malen kaf
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 284 molenwiekend
wentelen we door
het koor op klompen
dendert in hun
halleluja’s voort
storm grijpt de
bijgezette zeilen
stenen malen kaf
koren blijft nog ongeboren
de aren zijn niet af
de gek dolt dwaas
la mancha heeft
geen haast de wereld
draait wel door zingt
het op klompenkoor
amen vlagt slechts
uiterlijk vertoon
hun hoop is…
Plaza de Toros
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 209 enkel een stoffige leegte
luide klanken, harde lansen,
gekleurde doeken wentelen zich om
Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel
tot een schouwspel
zo rood, zo broos, zo zwart ...
Onder luid gejuich
val ik neer ...
deze strijd kan niemand winnen…
Mira (dubbelster)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 205 wentelend
in de volstrekte eenzaamheid
van een absorptienevel
mat ik mij een maatje aan
en werd als dubbelster verschoten
radicaal lichtvaardig waar-
genomen met een boeggolf
en een plasma-
staart in de walvis
bracht licht
uit krakende luidsprekerconus
klinkt onbestemde pruimenmoes
van afweer
en rukt na eeuwen rede
mentaal onweerbaar…
Of jij.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.182 We draaien en wentelen om onszelf heen.
En leven in het vreemde - nieuwe -
toch vertrouwde gevoel. Van liefde.
Stilstaand lopen wij. Heen. Een enkeltje.
Ons.…
jouw schoonheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 684 schoonheid, sierlijk ontleend
aan de broze teerheid van bloesem
ontwakend in tijd van het uur van puur
pogend te blinken in het spoor van elegantie
schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond
in de transparantie van zachtheid
bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval
van begeerd geluk, reikend over de horizon
waardig wentelend…
Glazen vogels
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 467 stilte legt gezwegen woorden
lijdzaam op jouw lippen neer
die bitter druipen in de diepe lijnen
ik vraag me af
of daardoor al mijn vlinders
stierven in een hoge vlucht
gekust nog door de storm die wreed
hun vleugels scheurde
laat maar liefste
laat me maar
ik wentel in mijn eigen pijn
en kan nu niet de jouwe dragen
ik weet het
glazen…
FANTASEREN
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 809 Daar wentelen we ons vredig
in het wilde steppegras
staren sprakeloos naar
zoete wolken
en fantaseren samen
een sprookje naar de hemel.
Doezelen
zachtjes in slaap
met natte lippen
gedroogd door de wind
ze prevelen
lieve gebedswoordjes
"Stiller dan de wind"…
Achterkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 96 het was eigenlijk niet
ver, uitnodigend verlicht,
het was het fijnste land
met het verste fruit,
ik heb sindsdien zoiets
niet meer meegemaakt,
maar de film versnelde,
onttrok zich aan mijn gezicht,
ik telde het laatste kwartier
en voorkwam dat deze
rijpe vrucht nog verder
van mij af ging staan,
het polaroid werd vaag
en na elke wenteling…
Vallei der verzuchtingen
netgedicht
4.0 met 37 stemmen 772 met het wentelen
van vastliggende nachten
en de aanloop stram,
troffen zij elkaar niet meer
als bij eerste oogopslag.
In de bevalligheid
van alle zorgeloze dagen
lonkte eerder alles zo vertrouwd..…
Over de troost
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 365 De troost slaapt aan mijn voeten,
want in winters wentel ik mij in dekens,
en niet in weeë heimweeflarden
die ijzig hard mijn hart verwarren.
Hij slaapt de winterslaap, mijn troost…
Dit huis, met warme binnenbuik, stilt nu het wrang verlangen
naar zoete oude dagen
waarin ik onbevangen
kind was,
en zorgeloos.…
Manna zoeken (of ziek zijn)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 335 De gaten gevallen
in mijn dagboek
graven zich een tunnel
naar de Aarde
(Geo versus ego)
Ik wentel om
mijn eigen as
De zwaarte houdt
mij vast en voert
gloeiende gesteenten aan
als lava zich
vloeiend tot manna morst
Zoals het dorstig hangen
Aan de moederborst
Als ik kijk
in de Spiegel,
stroomt poreus water
aan het begin
van…
Dat het afgelopen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 459 het voelt als
voor het laatst
in al haar broosheid
nog eenmaal haar stem
voor de stilte spreekt
Gisteren
mijn zoon van vijf
huilt bij stef bos
want na de dood
komen we elkaar
nooit meer tegen
ik beloof het
hij gelooft me
op mijn blauwe ogen
die neigen naar groen
En jij en ik wentelen
in onze wrede dans
van verlangen
en vrijheid…
Niburu.
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 486 spinnend aan het wiel der tijden
wentelend in het dradenspel
lijnen met verzilverde zijden
flonkerend in een hemelse hel
draaiend in planeten banen
spugend met het draken vuur
centrum van je eigen manen
leegte kent geen levensduur
vlammend aan de aardse hemel
brenger van het nieuwe licht
schreeuwend in het hels gewemel
onweer donder…
Zondvloed
gedicht
2.0 met 14 stemmen 4.135 Bittere schemering, loochen de genade
eertijds beloofd achter uw onheilswolken,
wentel de wereld in het bloed der volken,
ga met de duivel en zijn moer te rade!…