385 resultaten.
WEST- BENGALEN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 Hoe zit dat met dorpsoudsten
Vol vrouwenhaat en angst
Voor wezens die bloeden en
Baren
Hoe verwrongen hun geesten
Hoe beestachtig hun besluiten
Ze was pas twintig en had lief
Buiten de gemeenschap
Hoe gilt ze geluidloos, haar
Ziel een ravage
Hoe rijkelijk vloeit de Ganges
Uit ontheiligde ogen
Na een groepsverkrachting
In het…
LAIS CCXCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 96 Het inzicht flitst, de schichten verblinden
en met haat zijn de randen afgezet
en met verachting wil u verbinden
verkregen kennis met de strakke wet,
het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet,
al de dingen die in 't duister zweven,
vol van wezens die er niets beleven.…
Dank
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 ogen
dat ze me steeds willen laten zien
Ik dank mijn spieren
dat ze me doen bewegen
Mijn hart dank ik
dat het zo lang maar klopt
Mijn brein dank ik
dat ik denken kan en danken
Mijn handen dank ik,
dat ondanks ze veel genomen,
ook ontvangen kunnen,
geven, strelen
Ik dank het ademen
dat me verbindt met lucht,
daarmee met alle wezens…
Ouders worden Slaven...
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.095 Ouders, menen lief te hebben
geven alles aan hun kind
kunnen nooit geen néé zeggen
anders gaat het door het lint
Ouders worden zo de slaven
van hun eigen vlees en bloed
't kind, gewend alles te krijgen
wordt verkeerd dus opgevoed
Ouders zijn niet consequent meer
kinderen gewoon verpest
worden dan ondankbare wezens,
door de opvoeding…
Scheiden
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 6.706 Duivelse machten
verstoren wreed
de heersende vrede
van het koninkrijk
Twee angstige wezens
verdwaasd in strijd,
opgelegde keuzen
innerlijk verscheurd
Knellende ketens
liefde ontkracht,
warmte ontnomen
in haat en bedrog
Oorlogswonden
tekens van werk’lijkheid,
‘t onontkoombaar einde
van een falend verbond…
naakt in het blootje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 752 of zij nog van hem hield
na zijn solodebuut waarbij hij
moeizame zin na onwennig woord
zijn liefde voor haar de wereld in
ze keek alsof ze toen pas
voor het eerst en toch
ze wist het al zo lang
zijn kermen, zijn kramen
zijn wezenlijke zijn
toen hij sprak over naakt
niet het bloot van hun
gedeelde baden
waarna een handdoek
ze droogt…
Verkend domein
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 431 vanuit een tempel die verweert
bezie ik veelheid om mij heen
benader wezens ter herkenning en verken
de grenzen van mijn kunnen
om als mens compleet te zijn
en al toont dit werk gelaten trekken
van verkrijgen en vergunnen
wankel tussen tegenwaarden
zoek ik te aarden op mijn stek
binnen onderkende perken
groeit aanvaarding van gebrek…
op weg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 langs de rand van het park
schijnt de zon, gebroken door takken,
schitterend de nevel
zilveren snelwegen tussen de bomen,
waar elfen dansen in het ochtendlicht
en kleine wezens met puntmutsjes
wroeten in de aarde
op weg naar mijn werk
fiets ik door een sprookje
zijdelings zie ik stuurse auto's,
koninkrijken zonder doel…
Chaos om te overleven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 233 het echte
was te rauw
te weinig mensen
en ik vrouw
je moest
een sprookje blijven
een verre lach
de dag voorbij
ik had mijn angst
jij de sterke handen
je mocht niet branden
aan de pijn in mij
dromen barsten
uit mijn hoofd
de vaagheid van
gebroken wezens
ik chaos
om te overleven
mijn oude wereld is kapot
het…
April 2020
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 108 Rondom mij zweven wezens; fel hun licht
Rolt een van hen de steen weg van mijn hart?
Ik voel me bang, gespannen en verward
Herrijs ik of rust ik in dit gedicht?…
IN DE WOLKEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 150 en altijd altijd
blijf ik maar denken
dat ze iets vertellen
die witte wollige wezens
die in allerlei vormen
licht en luchtvaardig
voorbij sluipen
zelfs onderwijl nog
van gedaante veranderend
om mijn gedachten
daarmee te stimuleren
of te kwellen
maar wat ze vertellen
ik vraag het aan
het kind in mij
het zwijgt
maar kent wel degelijk…
Gederealiseerd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 91 Ik merk het
Het blijkt me
blijkt me nu al te zijn ontglipt
alle werkelijkheid, wezenlijkheid
Mijn geest die vreest verschrikt dat ik
de wereld straks nog nipt kan
onderscheiden van de aan elkaar gebreide
beelden daar beneden
ben boven de realiteit aan het zweven
zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van
en tevergeefs trachtend meer vast…
Ongeborene
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 6.267 Twee wezens in perfecte harmonie
- een negenmaandse euforie -
als een slapende dolfijn
zou ik altijd willen zijn.…
zo gewoon
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 686 rust heerst in mij
de bladeren
zijn gevallen
net als gedachten
een plek vinden
en de strijd in
mijn gemoed
allengs verzachten
rust heerst in mij
ik kan weer geven
de ander zien en horen
de eenvoud
van intens contact
kan mij weer bekoren
ja,,het lijkt
niet groots
of van gering gewicht
toch raakt het
dat wezenlijke
wat…
Kind van de rekening
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 227 soms wil ik schrijven over mijn gevoel
het komt ooit niet verder als denken
of alleen praten hoe ik mijzelf bedoel
immers je wilt zo graag delen
en aan ieder jezelf schenken
maar als sluimerende pijn
van de ander niet wordt gehoord
en ik enkel op eigen schaduw ben gericht
dan raakt het geven en nemen verstoord
worden wezenlijke banden ontwricht…
Een Mysterie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 146 ik geloof niet
in het monster
van Loch Ness
niet in de verschrikkelijke
sneeuwman die Yeti
niet in de Bigfoot
of Sasquatch of hoe heet ie
niet in kabouters
of witte wieven
die niemand echt ziet
niet in buitenaardse wezens
ik geloof het allemaal niet
maar er is een mysterie
waar ik altijd in ben
blijven geloven
waar ik alle dagen van…
Het Gedicht der Liefde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.016 Als onze handen teder strelen,
de gevormde lijnen van ons bestaan,
als onze lippen drinken, onverzadigbaar
van de bron van het wezenlijke zijn -
als onze woorden stilaan zwijgen
doch we spreken door het aanraken;
en twee harten zich begeven,
naar daar waar hun zielen leven.…
Dat heertje...
poëzie
3.0 met 33 stemmen 6.224 De draak hier niet mee te steken;
Er zit wezenlijk zo iets aandoenlijks in,
Dat een hart er wel van mocht breken.…
Een stille dag is om mij heen (1895)
poëzie
3.0 met 37 stemmen 4.042 Een stille dag is om mij heen
en in mij is het leven flauw,
ik voel de angst des wezens nauw
en ben in mijne vrede alleen.
Is er in mij de aandacht niet
van verzen en hun stil verricht
inschikken tot dit klein gedicht
van iets geluk en licht verdriet?…
Als het donker dreigt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.038 Schuil niet mijn kind
want onder de deken
wacht enkel nog meer duisternis
wees niet bang voor wezens
uit het land van de sluimer
waar schemering heerser is
het zijn slechts wat schimmen
die vanaf het zonlicht
de avond zijn binnengegleden
ze trekken uit de hemel
- voor hen die slapen gaan-
het nachtgordijn naar beneden
rust nu mijn…
de ziener
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 312 in haar kristallen bol
ziet zij wezens
reiken naar zonnestralen
voorjaarsvogel scheert
langs de rand van de wereld
een enkele zwaluw
maakt nog geen zomer
krassen de raven
die uit hun schuilplaats komen
kristal is ijs geworden
smeltwater sijpelt
tussen gespreide vingers
dan is zij wereld in water
rondom haar wordt horizon geboren…
menslief
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 profileer je niet
wees slechts het begin
en eind van eigen kunnen
als je geaard bent
door jouw vaste voeten
zijn de roots van lang geleden
als de rafels van vandaag
er hangen druppels aan
gevormd door vreugdekreten
twinkelend gerangschikt
tussen tranen, vol van pijn
elke laag van dit bestaan
draagt reeds de kracht van
verdergaan
en wezenlijk…
Vliegen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.098 alleen - berg ik je in mijn huls
trek traag met jou door mensenland
tot aan die bovenzinnelijke impuls
van wieken naar de overkant
alleen - draag ik je in mijn schoot
spui je spreken de wereld in
vlieg je vleugels arendgroot
tot ik aan vrije hoogte win
zo breek ik uit identieke dagen
naar dat wezenlijk moment
rond wijdte, wind en vlagen…
Tijd
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 256 Onzichtbaar ga ik wezenlijk voorbij en blijf ik voortbestaan.
Druk op alles en iedereen mijn stempel.
Geduldig wachtend tot dat het water de rotsen heeft doen slijten
en de wind ze heeft doen verkruimelen.
Mijn verleden is nergens begonnen, het was er altijd al
Mijn einde ondenkbaar.…
de weg die ik ga
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 680 in dwingende voortduring
zoek ik mijn verleden symbiose
vlucht voor wezenlijke eenzaamheid
ik ben geworpen, heb niet gekozen
mijn gang is vol van schemerige tragiek
val telkens in de smalle fuik
van de alomvattende mistige liefde
waarin ik even aan die veiligheid ruik
al hoop ik op eeuwige zaligheid
is plots weer het stof dat…
leve de beschaving
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 275 geloofd geprezen zij onze hoog ontwikkelde beschaving
waar zij gloedvol kolkend voorziet in vloeiende laving
door groene wezens van oudsher bekend van mythen sagen
eeuwen met succes ontkend door hele legers hypocrieten
wij doelen op verse aanwas van gretig gulzige grieten
met klassieken vrij opgevoed in niet te staven oplagen…
Magische reis
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.071 Ik zocht naar de plek
Van lang vergeten dromen
Reisde de wereld rond
Om tot deze plek te komen
Veslonden heb ik ze
Als kind en escapisme
De verhalen van wezens
Uit magische mythes
Nu rest er niks meer
En vertrok op mijn reis
Zocht naar de graal
Van mijn eigen verhaal
Vlak voor het duister
Mij in het einde omsloot
Zag ik heel even…
Tussenwereld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 282 Door de stille straten
van het kleine stadje
waren wezens rond
vinden slechts koude
en gesloten deuren
op zoek naar warmte
Gevangen tussen dag
en laatste uren nacht
figurerend dominerend
in een vale schouwburg
tussen schijn en zijn
De schijn van schimmen
zonder verse schaduw
verdwijnt pas uit zicht
als de zon verschijnt
aan de grijze…
ROTTING EN HELING
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 Op een kleine schotel
ligt het dunne schijfje meloen
langzaam te vergaan
het verdroogde oranje
is vol schimmels
ziekelijk groen vermengt zich
met bultjes gebroken wit
het helpgrage vergrootglas
toont hier woedende strijd
én bloeiend liefdesleven
van de nietigste wezens
na denken en zoeken kan
uit het bedorven vruchtvlees
een nieuw…
de schipbreukeling en de haai
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 498 ik ben beperkt
door
omringend grauw
een blauw
dat zich niet meet
dat zich de tijd
die mij omhult
ontneemt
mijn schaduwen
verdrongen
voor ijle
wezens
uit haar buik
langzaamaan slokt zij me op
mijn honger
ongestild
knaagt zich
een weg
door oog en denken
men vreest voor mij
ik vrees voor hen
een vluchten…