Alle inzendingen over winter OR dood

vandaag had ik gehoopt op maanlicht want er ligt sneeuw op de dood en op de aarzeling van mijn lichaam om mij met waan te bekleden zwart zoals de sloot die zich terugvond in het grijze van de nacht nadat de avond haar vingers uitstrekte onder sterren van razernij en mijn naam schreef met wind als zou ik de winter hebben…

Nu ontmantelt de winter zijn doden vissen komen naar boven, vlak onder het ijs liggen hun witte buiken gebogen Schuchter worden zij aangeboden als een afscheidsgeschenk van de wijkende vorst Waarom zij niet mee kunnen smelten zodat hun verstarring doorbroken en zij weer zwemmen konden, keihard wegzwemmen vraagt het kind aan mijn hand: kunnen…

ze zijn me dierbaar zowel de doden als de levenden waar ik nu aan denk de bomen hebben even stilgestaan een rij gevormd als een erehaag maar gaan nu weer hun eigen weg ’t is goed geweest ritselen ze zachtjes voor een laatste keer eren koning winter in een naaktheid die geen mens bezitten kan…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

De winter barst uit krappe jas in sneeuwvlokken. De tijd is kil en zielsalleen tikken klokken. Morgen sterft reeds vannacht een vroege dood. Onverstoorbaar consumeert het huis vers infrarood. Een fluisterstem bezweert ellende voegt samen zijn. 'Ik heb je lief' denk ik te horen, of is het schijn?…

Mijn tuin een stille winteraquarel waarin de zilverspar zich koning waant der bomen nu maagd’lijk witte sneeuw op hem is neergekomen en mezen bij hem schuilen voor de koude hel.…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Zijn dagen vulde hij met ongedaan maken meestal in de kou, want meestal was het winter. Hij kende alle vogels, maar niet meer bij naam. Toen hij bijna klaar was met ongedaan maken is hij gaan liggen en dood geworden.…

het onbegrip, het misverstand, het veel te klein vergeven, de winter die niet wijken wil, de broosheid van het leven; maar dwarsdoor de zwachtels die het leven vaak omvangen blijft toch soms even hier en nu iets van verrrijzen hangen Want 't licht is sterker dan de dood; en liefde kleurt weer rozerood.…

Jij, onverwachte Dood, weet jij het nog, van Elcerlijck en van zijn pelgrimstocht? Weer spinnen Nornen winter in de lucht En duiken eksters steil een curve omlaag De weg in waar zij vallen uit hun vlucht.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

van de dood…

Einde winter, het ontvroren gras wilde nog niet erg, zagen we tegen donker in de sloot de nieuwe. Twee witte. Ze voeren langs de korte kant zo vanzelfsprekend of ze van het dode paar het werk hadden opgekregen.…

ze zijn nog maar met enkele bewoners in 't vervallen dorpje op de heuvel vergeten en in de tijd verloren primitieve boerderijtjes waarin comfort ontbreekt 's winters vochtig en tochtig lekkende daken en muren veel verrot hout 't ruisen van de wind door toppen van kale dikke beukenbomen het dorpje is reeds dood en koud…

Het koudste seizoen weerspiegelt onze liefde, warmen we nog op?…

de winter loopt zich warm om koud te worden en dromen te bevriezen er wordt weer gekropen in holen en spleten verscholen, vergeten en niemand kent de zomer nog…

jaren geleden zweeg het geweld in die groene lente van mei na een lange grauwwitte winter van duistere dood en ijzige koude de zon kwam terug men zag voedsel regenen vogels zongen als in elk voorjaar hun muziek klonk in de stilte van wegstervende bommenwerpers hoop in een nieuwe wereld…

buiten sterft de herfst in een oogst van vurig rood binnen pluizen witte vingers naar de waarheid over dood nog smeult het leven van vlammen die ooit loeiden toen jaren stoeiden met de tijd in genieten zonder spijt buiten nadert winters wit binnen staat de urn met grijze as alles wat er van jou over is…

mij dan de verdienste van het lijden de vergiffenis is die de dood ons schenkt…

verlaten zielen dwalen door het rietland - woorden ontregeld de wandelende tijd gemeten in jaren drank en geschriften ook bredero dood voorbij voorbij voorgoed voorbij een spook in zijn hemd het hof van fado een sluier over verdriet portugese wijn dennen in het bos ongemerkt gaat de herfst in winter over…

dood lachte, liet vallen de macht De zee: geven en nemen doen Meer vijanden dan was verwacht De hoop is sneller verloren dan de tijd De zon maakt zich op voor winter Ik, verraden door mijn rationaliteit Wie volgt mij op?…

Eindelijk weer zon, in het park vliegt een duif op -- bevrijd uit mijn huid.…

Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi en nat. Mensen buiten in hun wanten, sneeuw dwarrelt aan alle kanten. Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi maar nat.…

Nu hij het islamitische walhalla Na twee of drie keer doodgaan heeft bereikt En door een kleine kier naar binnen kijkt Roept Arafat: u kent mij wel! Ramallah! Maar de portier, die toen naar buiten kwam Zegt: Allah heeft genoeg van dat geram…