door ogen van sneeuw

vandaag
had ik gehoopt
op maanlicht

want er ligt
sneeuw op de dood
en op de aarzeling van
mijn lichaam om mij met
waan te bekleden

zwart
zoals de sloot
die zich terugvond in
het grijze van de nacht

nadat de avond
haar vingers uitstrekte onder
sterren van razernij

en mijn naam schreef met wind
als zou ik de winter hebben verbreed
met maagdenbloesems
op het raam

toen de vorst zich ontdooide met
wol, gesteven van witte
dode schapen

ik spreek over de werkelijkheid
en de laatste stand
van de maan

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 10 maart 2007

miemakehotmail.com

door ogen van sneeuw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 12 stemmen 359