Alle inzendingen over bevrijd

andere houdt hij de blaastuit vast dit is zijn heilige Graal de onvaste stappen van een onwillig lichaam zijn vergeten het innerlijke kind geluidloos betoverd blaast de wereld in vorm en kleur doorzichtig mooi glimlachend ziet de moeder hoe haar kind zich steeds opnieuw in magie verliezen kan voor even betovering voor even bevrijd…

wijkend iets Of is het leeg en inhoudloos Maar qua vorm en in rapporten ontegenzeggelijk aanwezig Een onzichtbare kust Een onwrikbaar hek Een ongebonden uitstulping In een kader wellicht Geen vogel tussen angels en klemmen in carrés van forellenkwekerijen Noch voetafdrukken in het zand Tussen branding en duin Uitgewiste leuzen, bevrijd…

duisternis verborgen zwijgend houdt de achterkant der maan als nachtwacht moeder aarde in haar greep als langs de zeeën tot de verre kim er vonken gloeien bij de oosterpoort die kale rotsen van takla makan in lichterlaaie zetten, woeste hoogten van lhasa, tibet en de himalaya's in roze gouden gloed laten weerschijnen van nevelen kirgizië bevrijden…

zonder gids op nooit betreden paden, geen namen bij de hand we dreven zonder zicht op de schaduw van het licht dat in de oude wereld was gebleven zelfs woorden hadden hun betekenis vergeten er was geen angst het vreemde bleek vertrouwd in het ervaren ontmoetten ander paren regen ons tot snoer omcirkelden de tijd voelden ons bevrijd…

Daar zijn de dagelijkse namen weer van de stations op vastgestelde tijden, men leest ze en voelt dan vaag het oude zeer dat men zich uit die sleur eens wou bevrijden. Men kan als willekeurig reizend heer aan krant en sigaret zijn aandacht wijden en zich verblijden dat men meer en meer in 't rechte spoor en op de rails blijft rijden.…

tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De traan die in zijn ooghoek welt en glijdt over het rimpelig gelaat vertelt het verhaal van eenzaamheid ,,Oh God, wanneer word ik bevrijd…

Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid, rijk, arm Zwart, wit, man, vrouw Egoïstisch, altruïstisch Tot het uiteindelijk Bevrijdende…

Mijn vader weet dat hij gaat overlijden Doktoren kunnen niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen…

Geland in vleugels van verwachten stroomt onderhuids verdriet bevrijd nooit raken wij het verleden kwijt licht gekleurde dagen verzachten al kost het ons de nodige strijd vergoten tranen in stille nachten verstopt realiteit onze gedachten beschilderd doek tekent eenzaamheid het houden van, op weg begeleid door zinnen die ons nader brachten…

liefde die bemint mijn dromen vliegen zonder vleugels, langs een hemelsblauwe wens mijn handen dragen jouw omhelzing, in teder voelen van een mens mijn vingers ontwaken in een zachte dans, op het ritme van een jaargetij mijn armen vlinderen naar jouw glimlach, blozend tussen bloemen blij mijn hart bewaart elkanders vleugels , bevrijdend…

een vertwijfeld staren naar hen die aan ’t loket gelukkig waren hij wuift nog zinloos naar de horizon de zuster houdt hem warm met jas en das en duwt de rolstoel met beleid naar later naar jaren die geen mens hem zal benijden hij haat de arts die hem opnieuw genas wanneer komt er een eind aan het theater hij hunkert naar een pil die kan bevrijden…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

de voeten wijzen mij de weg naar optimisme hoop stut vertrouwen in een toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn…

Zondag Septuagesima, 27 januari 2002 Bevrijding van Auschwitz, 27-01-1945 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

toen, op de grens van eeuwige jeugd en dreigende ontmaagding leunde ik, de jongeling zelve, tegen de ijzeren paal van verlichting zocht steun tegen de eenzaamheid onder puberale gewelven nu, ingewijd, op het laatste sterven na, in nagenoeg al het aardse, moet ik erkennen nimmer van de pijn der hemelse scheiding te zijn bevrijd…

duizendjarig dolen De losse vlinders, onderweg gestolen Maakten dat ik getemd leek en meegaand Me in het maaiveld bukte, bang, betraand Woede en trots en macht en moed verholen Slaand met een vangnet, zonder resultaat Tot op de dag dat ik fier en verlost Terwijl de zomer zich in mei verstopte Met jou en met je molen over straat Van narigheid bevrijd…

Ik droomde dat ik een vlinder was Zwevend met alle windrichtingen mee Ik vloog en duikelde, was in mijn sas Vloog met alle andere vlinders mee Voelde me ontspannen, vrolijk en blij De zon straalde met al zijn licht Ik was samen met de vlinders vrij Ik voelde mij bevrijd van al het gewicht Ik genoot van mijn nieuwe vrijheid Mijn nieuwe leven…

Natuurlijk is dat geen probleem in een vingerknip bevrijd ik je. Heen en weer schud je je hoofd tot ik verklaar dat alles wat met de natuur te maken heeft waar is en dat die je daar één groot bewijs voor geeft. Draai rond draai draai rond rond, heeft de wereld je nog niet overhaald?…

Bevrijd ons, Heer, van zoveel banden, versta de diepste vraag. Naar Joh. 4,1-42…

Waarom nu weggegaan Denkend aan die leuke tijd; Pas de deux; Wat waren we rijk; Voor allen zo sneu Zeevissen; De vrolijke lach; Alles gaan we missen Voor jou; geen nieuwe dag Laatst nog met een biertje; Buiten op het terras; Herinneringen op een kiertje; Wilde dat het nog; was Jij bent bevrijd In het leven een stem Overal je…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht!…

t hoofd geen veiligheid te garanderen wreed beroofd van ongeboren kinderdromen kleurt haar bemantelde glimlach onzichtbaar grijs, zichzelf voortslepend door de tijd ruilt ze deze dagelijks in voor 'n ander wensend nooit geboren te zijn hervindt ze immer haar moed vastberaden bevecht ze het lot dat ze toebedeeld kreeg tot haar bevrijding…

( zonder het lijfelijk voltooien in vleselijk verstrengelen het verlangen van woorden bevrijden) als ik je kon beminnen zoals jij dat zou willen ver van het ouderlijk preken met slechts een simpele streling de beide ogen uitdagend onverwachts zien en de wankelende liefde sussend armen in nemen voorbij de horizon hart aan hart…

Wegen vol geweld hebben ze overdacht om hun onderworpen land te bevrijden. Bloeddorst en vurige leeuwenmoed leiden beide oproerkraaiers tot wrede daakracht, die zich toont als felle Romeinenjacht door rijke steden en woeste bergweiden.…

In tegenstrijdigheden die voor jouw zielsgenezing de kleuren van de nacht niet kunnen verdragen doop jij jouw tranen in zwarte humor zonder zonderlinge angst met bevrijding van geweten en op de dunne lijn waar ik je terugvind, koorddanser beweeg je mij tot eenzaamheid eenzelvig achter gesloten muren soms ben je daar die blonde nimf…

stille wens maakt hij tot een besluit Zo grof, zo hard, geen gêne te bekennen Het volk in onvrêe zoekt een zondebok Als kuddedieren laten zij zich mennen Zij willen slaan, en hij geeft hen de stok Het steekt me in mijn hart, mijn ogen branden Verdriet en boosheid in gelijke maat Ik bid tot God met opgeheven handen: "Breng liefde Heer, bevrijd…

Jij geeft mij leven, keer na keer je gaf mij jouw bevrijding... waarvoor ìk enkel losliet wat niet vasthield. Jij was daar waar niemand was. En ik las het diepste wezen in jouw ogen... een werkelijkheid waarover ik me al die tijd... had gebogen. Een beker vol water, een beker van begin tot einde.…

de woorden zijn gewikt gewogen op emotionele kracht indringend exploderend zelfbescherming torderend tot de eigen willen zijn geknakt maar in het blad beweegt de egel op zijn pad voedt de jongen die zij heeft gehad in zorg en samenspel hun opvoeding ging snel de massa is weer klaargestoomd door leiders dromen en bedrog zij is bevrijd…

Een bevrijd mens is een mens, die tussen beiden kiezen kan.…