Alle inzendingen over leed

weten hield je veilig als een vreemde voor mij kwam ook niet voor je op wilde ook snel vergeten wanneer men zei daar gaat weer een hoofddoekje voorbij alles in mij zei stop het werd hoog tijd ik wilde niet meer meedoen aan die opkomende hufterigheid om onze samenleving te vergriepen in plaats van me te verdiepen in het aangedane leed…

Verdieping in de geur van leed en lijf dobberend op oceanische rust reuzehand die warm mijn huid weer kust verstrengelde éénwording is buiten kijf. Witte duif in 't blinkend licht op weg naar verzoening gedragen door gesterkte vleugels strijdend eind in zicht!…

Met uitgestrekte leden, zo onruimtelijk, gezien vanuit de nek, besta ik niet. Ik schets, maar dan in taal, zoals ik tot de wereld sta. De ik van een verhaal. --------------------------------- uit: 'de brakke hond', 12, 1995.…

Kleine jongen, al jouw leed zal je jaren moeten dragen omdat niemand ooit zal vragen wat die 'herder' jou misdeed.…

verhalen uit de open haard het beuken blok net achteloos gedropt vertelt zijn laatste uur reeds danst de rook in smeulende herinneringen opent vuur de eerste jaarringen sist en knettert namen in een knisperende vonk strooit spetterend wat anekdotes rond in het verzameld werk van meer dan vijftig jaar staan generaties lief en leed…

leed blijft eeuwig invreten. verdriet verstikt de hoop dat liefde ooit nog wonderen kan doen.…

Van god los maar om de kikkers en alle kweepeer begaan, de merel te hulp met de appels, het huis met cement, de woelrat vol van genade naar het leven staand, te verschrikter gezegend als het peren regent of pruimen, goed voor de wesp, wreed voor de wespen, aan de kant van de egel, de muizen, de uilen, in twijfel om wat het leed, het gras,…

schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf en leed…

Achter het zijn van hoogmoed en wijn verscheen ze in mijn leven Annabel Ik zag haar wel en zij zag mij We zagen elkaar in leed en lief Symbiose van het hart Het eerste barstje viel nog mee Het tweede deed al pijn Het is niet bij een barst gebleven Ze kon het niet, ze kon het niet Ze kon me niet nemen voor wie ik was Verloren…

Dit land is de oever van leed, liefde en lange vluchten. Van verscholen foto’s en brieven die in metrisch getij verzuchten. De bodem onder mijn voeten stroomt lijfelijk binnen. Ik voel mij bevaren door het landschap, bezwangerd van getemde zinnen. Het land is bedekt door een luchtige deken.…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam het zijn de onbekenden op het erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed.…

en laat ons langs het steil ravijn opnieuw de oude weg betreden die ons terugvoert naar het huis, dat in de duisternis beneden nog aan de voet der heuvel ligt; waar gij zo eenzaam hebt gestreden, toen leed de liefde had ontwricht; laat uitgeroeid zijn het verleden en uw gelaat weer zacht verlicht…

gewassen En zij die in zijn bed belandden Nam hij wellustig onder handen Waarna ze weer konden verkassen Hij verder ging met inkt verbrassen In zijn monumentale panden De man was goed ziek in zijn hoofd Zijn laatste vrouw was klein en wreed Er werd op mens en mus gejaagd Men werd van zijn beroep beroofd De heropvoeding bracht veel leed…

hoe leuk het leven is zal ik je vertellen wanneer je zo gezond bent als een vis Wil je het horen als je diep in de zorgen bent wil je het horen als je het mooiste niet meer herkend Moet je het beleven wat ziekte kan zijn moet je het beleven het hebben van heel veel pijn Wil je het voelen ernstig ziek te zijn wil je voelen alle leed…

allemaal ergens toe deed wat is het simpel als het daar om gaat ondanks verdriet en wijze les je weer weet waar je staat wat is tijd als je niet weet hoe lang als je niet weet waarop of in wie zijn belang je wacht wat is het zwaar als dat het is wat je overkomt in ondraaglijk gemis is kracht in liefde in onvoorstelbaar leed…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

De Here, die met hunne wol ons kleedt, Zendt, liefste, om ook die naakten te verwarmen, Zijn zomerlucht, en schut ze aldus voor leed.…

Mij kan geen donker leed genaken, Mij kan geen lichte vreugde ontvliên Zolang gij over mij blijft waken En ik naar U, naar U mag zien. Gij zijt als brood mijn leven nodig, Wat regens zijn voor 't dorstig land; En, wordt mij alles overbodig, O, nooit de handdruk van úw hand! O!…

Nooit meer terug te halen, nooit meer te vinden zo moet het zijn, een leven voor iedereen, zonder leed, maar bovenal, zonder pijn?…

Lang deelde je met mij je lief en leed Deelde ik met jou mijn hele leven Begreep je soms meer, maar vaak ook minder Van drijfveren, van de reden voor beslissingen Ik heb aan alle kanten geprobeerd Gronden te doorzien, pijnen te verlichten richting aan te geven Maar zag nooit ècht de echte moeder Onder al die lagen en verpakkingen Nu kan…

Zeg maar niets meer Laat geen woorden de ruimte tussen ons nog als trapeze overspannen Woorden die slechts het reiken vorm geven Ons samenzijn doet balanceren op een koord van zinnen Zeg maar niets meer en laat de stilte hoorbaar zijn Laat de golven breken op de oevers van mijn geest Laat lijf en leden nu rusten in het zand…

- En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar zacht neuren, in de tuin, beneden.…

Oud en grijs lief en leed gedeeld Voor ons het grote voorbeeld Een rimpel van zorgen Zorgvuldig voor ons verborgen Vele herinneringen schuilen achter die ogen Waarvan wij er vele weten mogen Sommige zijn net nog een kind Weer andere wachten Tot hun laatste reis begint Oude mensen jullie mogen we nooit vergeten…

woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve mensen die in stilte willen wonen, zonder wanhoop van dat zonderlinge, eenzame, van dat leed…

hier Zo ver weg van elkaar Zo weinig plezier Daarvoor mis ik je zo Mijn gedachten bij jou Mijn armen klaar Kon het maar als nou Je houden zomaar Daarvoor mis ik je zo Je lach gewoon jij met al je gepraat altijd maak je me blij geen kans die nu voorbij gaat Daarvoor mis ik je zo Ik maak me nu gereed Laat achter ons ons leed…

Verknocht aan het verleden Verkocht aan het heden Verliefd op de toekomst Liefde en leed In harmonie gekleed Lachen en verdriet Samen aan een geniet Storm en wind Zijn als een blij kind Twijfel en ongemak Zit in een keurslijf, te strak Wij zijn één geworden In mening en gedachten Verstrengeld als wortels In de onuitputtelijke aarde…

Wat zeggen mij data van maanden en jaren een blokje historie een blik op het heden Vandaag is het amper zestien jaar geleden: het Brusselse bolwerk breidt uit met tien leden Tsjechië Malta en Hongarije de Baltische staten en Cyprus en Polen ten slotte Slovenië en Slowakije Wat zeggen ons data van maanden of jaren och, '…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

niemand die het weet of toch … ze deden misschien alsof wie zijn die gasten dan toch wel al die moorden en geweld gepleegd in winkels van Delhaize uit wraak of voor het geld ex-leden van de groep Diane zaaiden begin tachtig veel terreur verkregen van de pers een naam gevaarlijk, snel en superieur in moorden plegen goed bekwaam toch één…

De Heer is mijn hulp en sterkte Van Hem mag ik het verwachten Hij zal en wil mijn leed verzachten De Heer, die mijn heil bewerkte.…