163571 resultaten.
madrigaal
netgedicht
3.4 met 8 stemmen
184 er staat vandaag geen maat
op deze verlichte bossen en oevers
ijl als lucht maar goudgerand
met daarin plaats voor
elke gebeurtenis die kruipt door
alle vezels van het hart
dit is kennis van het niet weten
onderweg naar onbelast verleden
dat onbetreden over velden en
wegen het geheugen niet langer tart
afgewogen met de stroom mee…
Altijd aanwezig
netgedicht
2.5 met 11 stemmen
407 Wind strijkt langs de namen in steen, een fluistering van wat was,
mijn vingers volgen haar letters, koud en stil, maar nog altijd haar.
Ik sta hier, met een hart dat echo’s draagt van wat verloren ging,
en in de aarde onder mijn voeten fluistert haar stem zonder klank.
Tijd heeft haar contour vervaagd, maar niet de warmte van haar lach,
nog…
Kunstenaar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
150 Nadat hybris mijn kwast had aangetast
En opgehitst met oneigenlijke streken
Deed een kwistig penselende fantast
Als ik dat bijna met zijn geloof breken
Kwam gelijk de reus Atlas van Heine
Welke de last der wereld torstte
Of Jezus die azijn kreeg toen hij dorste
Ik met mijn beperkingen in het reine
Is het me vervolgens gaan lukken
Vervult…
Voorjaarszon
netgedicht
4.8 met 24 stemmen
101 nog wist ik
ze staan
hun kleur en
schaduw waren
niet vergaan
na lente's zoen
ze bolden in
wit en spruitend
groen net iets
boven de warm
vruchtbare aarde
van toen
waar ook de
bruine randjes van
de scherpe winden
nog charmant
verdoezeld hun
plaatsjes vinden
na dagen mist
zijn de knoppen
eindelijk gezwicht
voor het warme…
Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen
poëzie
4.0 met 3 stemmen
921 Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen
Van blank ivoor, met rode en gouden lijnen
Zal ik in 't wit de fabelen doen schijnen
Dat ieder zo mijn leven kan doorschouwen.
De vredige pastoralen en de gaarden
Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden
Van dood en vlammengloed, met juichemonden
De englen in schitterende rei geschaarde…
Opluchting
snelsonnet
2.5 met 12 stemmen
254 Ik heb geen Greta, Bill of Frederik,
Geen Annemijn, Mattheus of Hermina,
Bartholomeus, Kim of Catharina,
Geen Mark, geen Fleur of Donald en geen Dick.
Ze zijn er niet, ze raken niet gewond,
Ze hoeven niet te sterven aan het front.…
Toeval
gedicht
4.0 met 2 stemmen
3.703 Het wintert in Pompeï. De tijd
van vegen, opruimen, restaureren
en verder graven in de as.
Er zijn recruten ingezet,
soms wordt een kiek gemaakt.
Zes jaar verlopen, en in je tent
's nachts om drie uur toon je me foto's:
kijk, toen was ik in dienst,
we groeven een villa op in Pompeï,
het was berekoud, ik heb nog
een munt achterover kunnen…
Elixerzaad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
163 In de kille ochtenddauw
bij éos' gulden dageraad
nog in de nanacht van selène
schonk hij verbaal elixerzaad vrijgevig aan de mensenziel
als milde zachtheid van een bries
in flora's ayurvedageur
Akkoord, mijn vriend kahlil gibran,
dit klinkt mij licht melodramatisch
voor mij heeft grieks toch wel iets tragisch
latijn krijgt eerder juist…
Versje zonder titel
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
116 Kleine schoentjes, wit
een onbetreden pad
een nooit geroepen naam
een wiegelied dat niemand hoort…
De veerman (verlaten plichtsbesef)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
1.732 Ik heb het overvaren opgegeven.
Bij nacht en ontij regelde ik afspraakjes per boot.
Al snel kwamen de tortelduifjes weer terug gedreven
en moesten met de billen bloot.
Ik lapte ze op in de kajuit.
Door al die huiverende lijven
zag het er menigmaal naar uit
dat mijn scheepje niet stabiel zou blijven.
Ze mompelden met holle ogen
iets over…
De veerman
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
223 Aan de overkant
op kusafstand
sta jij.
De veerman is een oude man.
Hij hoeft geen geld.
`Het is liefdewerk,' zegt hij.
En de brug is nog maanden lopen.…
Ontzelfd
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
193 Was het enkel omwille
van het ware goede en schone
dat de god der goden
de ziel schiep uit een deel
van zijn zelf
was het goede ware
schoon als het ware goede,
was het schone waar en
het ware goed
ware het goed
dat het schone niet minder
waar was dan goed
schoon het goede waar is
en meer schoon dan goed
dan nog is het waar…
Ontwikkelingen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
133 Verdriet is op vrolijkheid gestuit
het huilen werd lachen
eenzaamheid kreeg handen aangereikt
hulpeloosheid gaf men voeten
gebrek door overvloed gevuld
onmenselijkheid wordt vriendschap.
Een leven hoort met zin gevuld
de lach zal altijd blijven
een arm om een schouder heen
geen last die niet te dragen valt
door liefde die gebreken dekt…
[ Alles verandert ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
88 Alles verandert.
Hoewel, de oceaan is --
nog de oceaan.…
VERENIGD EUROPA HEEFT DE LANGSTE ADEM
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
145 Ze hebben het licht uitgedaan
het licht in ons verenigd Europa
alsof de duvels er mee spelen
geen licht meer te bekennen
En de duvels zijn:
de Russisch Orthodoxe Poetin
en zijn collega
de Amerikaanse Evangelist Trump
Hun delegaties ontmoeten elkander
op neutraal gebied
het autoritaire land van Allah in
het Islamitisch Koninkrijk Saoedi…
Een hartelijk ‘tot ziens’
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
135 “Een hartelijk goedenavond,”
klonk altijd warm en welgemeend
jouw bassende stem, jouw aanstekelijk lach
zij blijven in ons geheugen klinken
je stond altijd voor anderen klaar
met woord en daad, met raad en kracht
in elk gebaar klonk er warmte
als licht dat straalt in de nacht
je blijft in beeld en geluid een instituut
in vriendschap, werk…
Schouders
netgedicht
4.8 met 24 stemmen
104 ik heb iets
met schouders
altijd al gehad
maar als je ouder
wordt lijkt de
irritatie groter
heel vroeger
stond ik in de
spiegel te kijken of
mijn ene schouder
hoger uitstak
dan de ander
ik kon daar maar
niet achterkomen
pas bij de revalidatie
borstkanker operatie
bleek dat er een en
ander fout was gegaan
de aanhechtingen waren…
Funda
snelsonnet
4.8 met 8 stemmen
261 Mijn blik is vaak bezorgder dan de krant
Terwijl de derde wereldoorlog dreigt
Het ijs smelt en de waterspiegel stijgt
Is er een woningcrisis in dit land
Mijn huizenzoektocht vordert ook niet erg
Waar vind je nog een bunker in een berg?
of
De woningmarkt werd door de VVD
In veertien jaar een prooi voor speculanten
Maar krapte is de…
Zwart-wit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
145 Op de bodem van het oog
wordt óf gewacht
tot het hart komt halen
wat er van haar gading is;
de ruimte ertussen
een niemandsland
van verflauwende signalen.
Of het licht wordt er cilindrisch in gemokerd,
gaat op weg
door een buizenstelsel zonder lekken
om haar overval te plegen.…
DE AARDRIJKSKUNDE
poëzie
3.0 met 7 stemmen
2.940 Haast dekt geen sluier meer de aardbol met zijn duister;
De nacht vlugt voor de dag; ras schiet ge uw licht, uw luister,
ô Wetenschappen! uit, tot aan des aardrijks end,
Zo verr’ de Zonnegod zijn gouden rossen ment.
ô Ja! ’t is mij vergund de toekomst in te dringen,
Aan d’ongeboren tijd zijn diep geheim te ontwringen.
Europa was te lang der…
Verwensing van geluk
gedicht
3.6 met 290 stemmen
38.016 Je hebt het hart niet
om de stenen te begeren;
maar stenen dauwen
als je loopt.
Het huis heeft licht gedronken.
Wankelend komen stemmen
in de oren, de messen
zwellen scherp op snee.
Plots helt je lichaam iets te ver.
Ik ben dit niet gewend,
dit snikken van je harde
armen, dit warme klauwen
in mijn hals
De bloemen gillen roze.
We…
Acceptatie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
122 Twee- of meerlingen hebben veel gemeen
Zijn veelal identiek aan elkaar
Betreffende nabootsing zijn
Tweelingen eeneiïg gereproduceerd
Als echt alles zo goed als gelijk is
Komen zij uit hetzelf-
de ei dat dus gelijk-
waardigheid hoog in het vaandel heeft staan
Niettegenstaande het feit dat zo-
wel twee- als meerlingen vaak soms toch…
La Tierra
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
296 De man wilde vluchten
toen de taaie grond
onwrikbaar bleek
De zwarte houten
waterput geen
water meer gaf
Bezieling bloed
en pijn
verstrengelden zich
Hij trapte op de harde
aarde als moesten
zijn voeten de grond in
Hij hoorde de klanken
van gitaren het stampen
van voeten en handgeklap
De man voelde de extase
van passie…
Wilde bloem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
207 Logica die je jarenlang had
door ochtendregen verdwenen
afgeschud jouw donkere jas
jouw plastic glimlach
weg met die stropdas
en die aktetas
je loopt op blote voeten over rivieroevers
om wilde paarden te zien met eigen ogen
dwaalgeest ben je geworden
door leugens en bedrog.
Niet langer jouw gezelschap
vrijheid heeft een betere lach…
De ai en het nijlpaard
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
194 Een nijlpaard met een teveel aan grammen
viel er bij de Weightwatchers niet uit te rammen
en kwam ’s morgens heel vroeg uit de veren
om te joggen langs de oevers van de Where.
Vergeefs hopend dat alles nog in slaap zou zijn
kwetterden spreeuwen reeds hun vals refrein.
Ze waren met hun parodie erg in hun sas
en sisten alsof ze een flinke stoomwals…
Dicht-en prozabundel " De koeien zijn reeds gemolken."
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
358 Kuddes verscholen
onbekende namen
"enough" in 't Engels verhalen
boter op hoofden
de dans om 't gouden kalf
graszoden aan de dijk
de koeien zijn reeds gemolken
steeds voor hun tijd.
Vlaggen die nederdalen
Schaken Dammen, Stratego, Kaartspelen.
Troefkaarten uitgespeeld
' t spionnetje die de Maarschalk ziet.
Hoefslagen zigzag dodelijk…
lieve kleine ik
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
99 lieve kleine ik, ik zie je staan
vol vuur, vol kracht, maar soms zo klein
je schreeuwde, trapte, vocht en viel
op zoek naar warmte, een liefdevol sein
men zag de storm, de wilde zee
maar niet het kind dat vroeg: "blijf bij mij"
je vond je troost bij dier en droom
terwijl je hart riep, zacht en vrij
je lichtje straalde, fel en puur
een danser…
Maatschappelijk leven
netgedicht
3.4 met 5 stemmen
146 Waar ligt 't verdriet dat ik, tenvoeten, jou nooit gun
jouw hartenpijn tot kwelling doet bezeren
en het leedvermaak aan kwaadwilligen misgun
hun laaghartig hoogmoed af zal moeten leren.
Hoe durft men jou kwetsen tot het aller uiterst
ja minachten alsof zij meerder zijn dan jij
en mijden jou om je charme en je luister
of ze laten jou ondanks…
[ In flarden trekken ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
96 In flarden trekken
er wolken langs de hemel --
De maan is ver weg.…
Wanneer licht zich opent
netgedicht
2.2 met 4 stemmen
329 IJle lentelucht
knoppen trillen op de rand
licht breekt door de grond
Wind glijdt teder door takken die
nog dromen van winter. Hun knoppen trillen op het
randje van openbreken alsof ze zich nog niet durven toevertrouwen
aan het bleke licht dat zachtjes over de akkers strijkt en de koude grond verwarmt.
In de sloot weerspiegelt zich lucht…