Alle inzendingen over eenzaamheid

Ik doe zaken. Ik heb een heel grote schrijftafel En mijn gezicht staat moeilijk. Ik praat in een telefoon En ik heb een mijnheer, Die juffrouwtjes kan laten werken En nog meer mijnheren. De juffrouwtjes ruiken zo lekker, Ze ruiken allemaal verschillend. De mijnheren zijn in grote jassen. Ik bloos er wel van. Het lijken wel Engelsen, En ik…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

Ik zit in een diepe put en kan er even niet uit komen Er is ook niemand die me kan redden Ik moet even rustig blijven Terug naar mezelf Terug naar mijn innerlijke kracht om eruit te kruipen…

I CONTACTADVERTENTIE beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen en bovenop de schedel, zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust nog niet op apegapen geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen het maandsalaris uitgesproken schraal de woning, tja … geen villa, meer modaal de buik is daarentegen welgeschapen…

de dagen vallen uit mijn handen ze voelen als vervreemde vrienden als een landschap zonder hemel er is geen liefde zonder vrede er is een soort van morgenlicht kruipend uit de verfkist van impressionistische schilders hun onhoorbare taal door absint stuk gedronken water rimpelt kalm mijn ziel rust even uit achter zachte tralies…

voor wie nergens vandaan komt weet verdriet geen weg heeft herinnering geen adem hangt leven aan beeldloze tijd voor wie nergens vandaan komt hij is de som van vergeten tijd hangen woorden loodzwaar in de lucht vervagen in de plooien van de tijd voor wie nergens vandaan komt heeft geen weet van naam of huis draait het leven zich niet om…

Dacht dat jouw stem klonk wegzonk in toevalligheden waar ik bij volle maan de gulle liefde dronk het droomkompas opnieuw geijkt Dacht dat ik bekoring voelde opnieuw beginnen in beminnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd gevoelens opgepoetst in fris verlangen maanvlinder hoorde ik jouw naam in de echo van de nacht hoorde…

Ik voel me stuk Ik maak me druk Mond dood Schuldig als ik eens eerlijk mijn mond echt open doe En nog meer belast door geen erkenning geen begrip En toch weet ik dat de enige weg naar weer leven is me uiten Maar nu even rust…

Een grijze leegte, een vlakte van oog tot oog, zo ver als de horizon reikt. Geen stip, geen lijn, geen omtrek. Er is niets wat er hoort te zijn. Het is leeg. Een grijze omgeving, zonder plek van mij. Geen beschutting, een grote ruimte, die van niemand blijkt te zijn. Ik sta erin en kijk er naar. Maar mijn figuur derangeert. Niemand…

Ze zit in haar stoel voor het raam Elke dag zit ze voor het raam Ze kijkt naar buiten Er lopen mensen buiten Af en toe kijkt ze naar de klok Ze kijkt naar de wijzers van de klok De minuten gaan voorbij De uren kruipen voorbij Ze loopt naar de tuin Het is warm in de tuin Ze kijkt naar de bloemen Ze plukt een paar bloemen Ze gaat weer…

niet de zomerse hitte de winterse vrieskou of de de eindeloze regen niet het blauwe grasland de vlammende zon op de rietkraag in lichterlaaie niet de trage tijd of het bonkende hoofd tegen de blinde muur maar het wachten op een teken van leven op de brief die niet komen zal het is de stilte die in hem aanwaait hem tot op zijn…

Jij zweeft als een fee in het neonlicht, Jouw blik is overal maar niet op mij gericht. Ik sluit mijn ogen en laat me ook gaan, Naar een punt dat ik je plotseling naast me waan. Voel je frisse adem blazen in mijn oor, Lieve woorden die ik van jou hoor. Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen, Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben…

Ze zeggen dat hij bij de kraaien hoort met zijn talent om over de dood te zwijgen en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt alleen op het veld met uitgezaaide bloemen vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen met natte hoed en ongebruikte wandelstok om de dieren weg te jagen waar hij van houdt de vogelverschrikker heeft het koud…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is. Zijn aanwezigheid was allesomvattend…

Hier ben ik dan Raak me aan Zie mij Laat me je bereiken Het is zo eenzaam hier alleen Jij bent zo ver weg Ver van mij verwijderd En ik weet als ik dat zo voel Zal dat voor jou niet anders zijn Alles is zo ver weg en zo onbegaanbaar Ik wil dichtbij Ik wil raakbaar Ik mis je…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak, Omdat ik niet met mijne grote Liefde Alleen…

een stapeltje kleren op de oever keurig opgevouwen een bril erbovenop geheimen zinken kringelend naar de diepte rimpelingen komen langzaam weer tot rust het meer glinstert in de zon alsof er niets gebeurd is…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…

Van alle dingen die de mensen wachten In aards verlangen naar gelukkig zijn, Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten Naar één te worden door tezaam te zijn. Bij alle vreugden die de mensen derven Is niets zo zeker als de zekerheid: Alleen te leven en alleen te sterven In eigen pijn van eigen zielenstrijd. Er peilen ogen en…

Vijfde Seizoen Als de zomer te vol is de winter te leeg de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult Dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik naar het vijfde seizoen Aardbeving Toen mijn aarde beefde werd dit op de schaal van Richter niet geregistreerd stonden er geen koppen in de kranten werd er niet…

Ze lopen, hinken of fietsen voorbij kinderen, oudjes en... "...de Paus in Rome heeft gisterenmiddag een Poolse priester heilig verklaard.." blikt een stem uit de transistor meer volwassenen donkere wolken, mannen in grijs grauwe maatkostuums "..two American kids grow up in the hot land.." snerpend grind de bankdirecteur start…

Duizenden slaven van De Redder rennen gebukt naar een zitplaats, buik tegen bil neus in de rug, vakken vol lichtroze schouders onder de paarse kaalgeschoren kruinen om de hersenen onder zon en maan te openen naar de Grote Ziel en zelfkennis op te doen uit de spiegels om je heen de inwisselbare lichamen die onder de tucht van eenzaamheid…

Hij was zo zielig, zo alleen en sjofel gekleed Echt in alle steden kom je ze tegen 't Uitschot en de minderwaardigen, door vele zo gedacht Vaak mensen met verleden Zonder twijfel wekt dit geen jaloezie Zonder uitzondering wil Iedereen gelukkig zijn In/Op de beurs met Voldoende pecunia 't Absolute geluk De Swiebertjes vertegen- woordigd…

Er staat een bankje langs de weg, omringt door een kleine heg. Ze staat daar eenzaam en alleen, dus ik denk, ik loop er even heen. Ga zitten op het groene hout, het is nog niet opgewarmd, het voelt nog koud. Strek mijn benen, leun naar achter, ja heerlijk, maar ze mocht wat zachter. Hoor getjilp, gepiep en veel geritsel, zie mieren…

Ik ween in donk're nacht en eenzaamheid. Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit. Ze schreit gelijk een kindeke van dorst Schreit naar de weelde van de moederborst, Als Babels Joden, uit Jeruzalem Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom, Gelijk een bruidje naar haar bruidegom: Zó weent mijn stem. Ik schrei naar U, o Heer…

De zomernacht die hen zo diep ontroert Zal hij wellicht, zij nimmermeer vergeten; Hij was als zij: verwonderd en vervoerd, Zij niet als hij: gepijnigd en verbeten. Een strelende arm die om een hals zich snoert Is wel een band, maar niet voor het geweten: Zij kunnen zalig zijn van de aarde ontvoerd, En verder nooit iets van elkander weten,…

Ik voel je niet Aan mijn zij Ik voel je behoefte Aan mij Aan een warme blik Een lief gebaar Troostende woorden Een streling Zomaar Maar ik mis je Aan mijn zij Ik mis samen Zij aan zij…

Ik heb vannacht een oude gracht gekozen Om stil met mijn gedachten langs te gaan, Om aan de leuning van een brug te pozen, Waar bomen óverhellen, moe van 't staan. 't Is alles zo oud: de huizen dromen - Zij worden node wakker als het daagt - Soms zie 'k nog mensen uit een zijsteeg komen:…