Alle inzendingen over welzijn

Zorge, zorge, bouw mijn huis, Timmer, timmer, timmer, Eerst uw kruis, dan uw huis... Ach, een huis voor immer. Zorge, zorge, weef het kleed dat de dagen spinnen. Eerst het leed, en dan het kleed. Ach een kleed van linnen. Zie, de nacht is zwoel en zwart. Sluit mijn ogen, zorge, Eerst uw ogen, dan uw hart... Heeft mijn hart geen morgen…

Ik kwam gek uit de hoek. Ik struikelde over mijn woorden. Ik zei maar wat. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik zei niks. Ik sloot me aan bij de vorige spreker. Ik had kapsies. Ik was onzakelijk. Ik had geen geld. Ik had klamme handen. Ik schaamde me. Ik had geen geduld. Ik was naïef met wijven. Ik kon niet dansen. Ik was stug.…

Zingt ze mee dan zingt ze zachtjes fluistert haast als briesjes wind kietelend in mijn oren die mijn ogen laten horen anders dan ik zie De lente komt eraan…

Wat zou ik op doen? Leed en ongemak gaan lijden? Zien, wat mij niet en kan verbeet'ren noch verblijden, En horen wat mij spijt, en ruiken wat mij kwelt? Neen, 't nestje waar ik lig is min noch meer gesteld Als waar ik twee maal drie en nog drie maanden in lag, Eer dat ik schreiend aan de tepel van de min lag: Ik lig warm, ik lig dicht,…

Ik was vier en viel met mijn scooter van de trap met de marmeren tegels bij ons in de woonkamer en ik viel hard en met mijn hoofd omgekeerd op de tegels en ik gilde en mama zag dat er bloed uit mijn hoofd stroomde en mama gilde en ik gilde en mama rende de straat op om hulp te halen en het deed nog steeds pijn en onze Egyptische overbuurvrouw…

'Mijn ideaal van zaligheid en deugd, 't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,' - Zo spreekt de roos - 'is een kortstondig leven, Vol kleur en geur en tederheid en jeugd.' 'Is dàt me een ideaal!' - spreekt de eik - 'Geneucht, Te zien geslachten na geslachten sneven, En eenzaam, boven lot en dood verheven, Te staan in statige,…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…

Vrijdagmorgen half zeven 'k lig nog lekker in mijn bed wat zal deze dag mij geven niemand die mij iets belet! Leef gewoon mijn eigen leven Naast mij ligt mijn "snuitefruit" 't lijkt misschien wat overdreven 'k vreet je op met haar en huid! Draai me om nog een kwartiertje Mopsenmeisje lekker warm Wat een heerlijk troeteldiertje Dan gaat…

Ik zit op mijn bank Het zonnetje schijnt Door het raam Naar binnen Mijn ogen doen raar Ik zie alles dubbel Geeft me een wankel gevoel Ik voel een raar Sidderend gevoel In mijn lijf Alsof er iets gaat gebeuren En toch De zon die schijnt En mijn gevoel zegt Alles komt weer goed…

je kunt je tanden poetsen tot bloedens toe toch borstel je het verval niet zomaar even weg…

Soms heb je dromen van een betere wereld zonder angst of pijn Soms wil je leven even geen ziekte of dood alleen maar schoonheid Soms wil je vliegen tussen trekkende vogels naar een paradijs Je kunt slechts vluchten in fraaie wolkenluchten voor enige tijd…

Wij dachten nieuwe bruggen te slaan de alle oevers van de wereld met elkaar verbonden, soms opgehaald waar alleen de liefde kon overschrijden een krakkende huifkar met herinneringen die de toekomst heeft geplaveid, de tijd heeft ons ingepakt, verslonden in magere tinten, als de wind door de haren strijkt met littekens geschonden waarin…

Ik dans met mijn gedachten en ze dansen ook met mij We dansen in een wereld, in die wereld zijn we vrij Tot gedachten trachten te rennen en ze rennen, rennen hard Harder, harder tot ik bijna doodvermoeid raak in mijn hart En het rennen gaat naar zweven en na zweven vliegen komt en nu kan ik niet meer stoppen want mijn dansen is verstomd…

Dagelijks drijf ik in het water. Dan verander ik in een vis, die zwemmen moet. Dagelijks word ik een ander mens, die geleidelijk lichter wordt. Totdat ik weer grond voel, waarop ik wankel loop. Gelukkig verandert deze dag in morgen. Dan draai ik de kraan weer open. Dan zie ik het leven stromen. Dan voel ik me als een vis. Weer schrijf…

Je probeert de bezinning te begrijpen nu het vallen van de herfst op zich laat wachten de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet en je wandelt in het park met die gedachten op een bankje sluit je de mijmeringen af met een groet aan de werkelijke dingen van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken in het dagboek van de zomer…

Elke dag opnieuw te mogen zien hoe licht door duister schijnt als afscheid van de nacht. Zien hoe lichte gedachten, zwarte spinnen verjagen uit spinsels in ons brein. Geluk te mogen ontdekken in wonderlijke contrasten. In stralend hemels licht. In het zwartste duister. In het lief en in leed. De hoge prijs te willen betalen van ongevraagd…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet. Wanneer we veel meer geven willen, dan medemensen van…

Na maanden begint het te dagen, de verzorgster bleven er om vragen, maar de minister vond het niet nodig, mondkapjes waren overbodig. Ja, was je een verzorgingshuis toegewezen, dan mocht je voor je leven vrezen, het virus was ook daar neergestreken, en menige bejaarde is bezweken. Nu komen de langzaamaan de vragen, waarom werden er geen…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

Verwacht geen winkelstraten, drukte blijft daar in het midden, tevreden zijn de mensen.. gebleven ja zij begroeten elkaar, vertellen hun belevingen met Brabantse tongval en vernipsen zo hun tijd bij de Gouden Leeuw met haar vertrouwde klanten zo streekgebonden, zo grenzeloos wijd deelt men een gemeenschappelijk gebruik van kostbare eenvoud…

De hitte is geweken langzaam schud ik me uit zowaar er is nog leven om weer aan te pakken wat te lang is blijven liggen in plaats van moeizaam in standby voelt het weer 10 jaar jonger…

Ook dit jaar weer, het is twintigtwintig, heeft het ongeluk bij ons aangeklopt. Gelukkig waren we niet thuis. Ontelbare mensen zijn gespaard gebleven. Hun huizen hebben geen vlammen gevat. Op een haar na heeft corona hen gemist. Veel is niet gebeurd wat mis kon lopen. We zijn nog steeds niet doodgegaan. Geluk wordt ook vandaag geboren.…

De hitte verlamt genadeloos letters worden geen woorden woorden vormen geen zinnen wat overblijft is niet meer dan wat gesmolten inspiratie wachtend op creatieve stolling als de golf eindelijk bedaart…

Mijn vrouw en ook de tuin krijgen wat zij verdienen mijn dagelijkse luim. Als regen valt voorkom ik overmaat bij warmte breng ik koelte les hun dorst, verzorg hun zonnepijn. Beiden doen graag iets liefs terug wat dat behelst, is nog geheim misschien vertrouw ik het u toe, maar doe het, vele strofen later... U leest en denkt, zie ik…

Ik schrijf niet echt voor oudjes, maar vooral voor zij die met wat geluk in liefde en het leven nog ouder mogen worden!…

Het leven dat mensen leiden wordt spontaan gevoed door ware werkelijkheid. Bemin dus al uw zinnen. Hoor, zie, ruik, proef en voel. Heb lief. Het leven dat we lijden voeden we hoogstpersoonlijk met angsten en verwachtingen. Uw zinnen verwachten niets.…

Zon in het gezicht Vlinders vliegend in het felle licht Bloemen verspreiden geuren Een natuurtuin vol kleuren Bloemen spreken het innerlijk aan Als de kelken open gaan Genietend in de tuin rondwaren De neus zal geuren vergaren Kleuren spelen met het gemoed De roos is als een warm hart in vurige overvloed De orchidee, daar speelt liefde…

Alle dagen dronken zijn is ook een manier om uw saai leven even te vergeten al komt het steevast terug en zomaar blijven drinken om dat saai leven te vergeten dat steevast terugkomt -is zelfmoord- op een vloeibare en zachte manier geen mens die daaraan twijfelt en toch...…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

Met alle wind mee is het goed lopen op de top van een golf zolang je maar naar voren kijkt…