Alle inzendingen

Duik in deze zee ruis maar met me mee! Schimmig schuimig schater kletter klots geklater wat een tof theater spelen wij met water! Flipper floeper flater snipper snoeper snater rommel rijmel rater wiegel waggel water duik in deze zee ruis maar met me mee!…

RUMPHIUS 1627 - 1702 (1) Een droeve lange nagt weerhield mij niet Te blijven onderzoeken en te schrijven Ik zou mijn leven lang in Ambon blijven Mijn lief het overleed tot mijn verdriet Een schrickelijcke bevinghe benam Haar 't leven en ik wou haar memoreren Een witte orchidee die 'k tegenkwam Noemde ik Flos Susannae, mijn studeren Ging…

Er is iets in het glimmen van de Truiense appel. Fluisterend in de winter, hoe bast ‘n tak zich klaarmaakt, de knop zorgend te kiemen. Herademend tot helende bloei, ten volle in de Truiense zon als roze-witte pareltjes - een Haspengouwse engelendans - in het opkomend lentegroen. Rijpend in zomergeel licht, de groene appel stroomt vol…

Wat ik zoek, is zoek, Het ligt in gene hoek, Ik mis het node, Al m’n zoeken zet geen zoden Aan de dijk. Ik blijf het missen, Daarin kan ik mij niet vergissen, Want ik heb ’t niet. Ik vraag me af, Heeft mijn zoektocht zin, Het is hopeloos, Al vanaf ’t pril begin. Ik doe ’t al tijden zonder, Heb geen hoop op ’n wonder, Kan net zo goed…

Dat ik steeds wil wil begrijpen hoe en waarom iemand denkt, voelt en doet zoals hij doet, me meet, wik en weeg zou ik dit ook… Bijvoorbeeld een eiceldonatie en dat die kinderen in mijn stad wonen ze tegen kan komen, de gelijkenis zou zien. En of ik een nier zou afgeven ja, voor mijn kinderen. Maar kind van een vriendin, zou…

Open oren open ogen open hart niet te vergeten dan openbaart zich ongelogen het zo goddelijk geweten dat eenieder kan doorgronden die immers immer zelf nadenkt zonder ooit te zijn gebonden en ook de waarheid nimmer krenkt Scherpe woorden kunnen schuren zo gaan banden eroderen wat ooit nog voluit mocht bloeien zal verbaal geschroeid…

Dat het enge gigabeest haar met zijn schaduw al omvat: Zij ziet het niet zij leest in haar hoge stoel van riet. Dan slaat ze toe haar boek de bruine ogen op en vreest het Calderesk sculptuur dat haar nu oogloos guur beloert: een hong´rige strandwandelvloek. Nu is het maar te hopen dat ze harder dan het gigabeest - als het zich verroert…

Een gevluchte dictator schrijft poëzie over zijn eigen lijden. Hij wil zich dichter bij het volk voelen — al was het maar op papier. Ik draag mezelf, schrijft hij, op mijn schouders, als een huis dat ik bewoon. Ik ben mijn eigen god. Ik voed mijzelf op, tot ik terugkeer en opnieuw besta. Voor de spiegel spreekt een stem in zijn…

Wij eisen de nacht op wij eisen de dag op klinkt stevig vrouwen van Nederland, dank daarvoor maar dekt voor mij de ladingen niet, geenszins niet de ladingen zijn de omgangs- en belevingsvormen van  seksualiteit, sensualiteit, intimiteit en basis-menselijkheid van allen: vrouwen, mannen, kinderen van allen hier verblijvend in Nederland,…

Ik ontwierp mij want ik bemoederde het woord zoogde de letter verschoonde het leesteken en trainde het woord zindelijk Hun zichtbaarheid was violentie hun aanblik decimeerde mijn verte hun schriftuur beletterde mijn verstomming en hun lectuur belas mij de school…

Wij zaten neer in 't heidekruid; daar vloog Een wolk voor 't zonlicht en een zwarte stip Streek langs het bos, als waar 't een floers van krip, De schaduw van een ziel, die henentoog; Verschrikt schoot ginds een vogel wild omhoog Van uit de lage kant, een schuwe snip, Terwijl de donkre schim, als met een tip Het heiveld scherend, snel zich…

(voor Francisca Júlia da Silva) Jij was de grootste dichter van het Braziliaanse Parnassianisme en voor de kinderen een geweldige pianolerares, jij verdiepte jezelf in reïncarnatie en boeddhisme en jouw poëzie kreeg hulp van de geest uit de fles. Jij trouwde met Filadelfo Münster, een telegrafist, terwijl jij door urinezuurvergiftiging hallucineerde…

Ik was al weken vreselijk chagrijnig Terwijl het toch nog steeds vakantie was Met dagelijks een glas op een terras Begrip kreeg ik daarvoor dus nogal weinig Totdat ik plots een smoes gevonden had: Het was het vroege vallen van het blad…

Voor mijn geen tattoo toedeloe, toedeloe voor mij geen tattoo-age aan mijn lijf geen 'polonage' mijn ouderdoms-vlekjes en streepjes ontsieren al genoeg van mijn, van ouds, goddelijk lijf!! NOU GOED DAN 1 DAN TOCH.... de naam van mijn dochter GIULIA die lieverd maar wel in 't klein MET NATUURLIJK WEL EEN HEEL GROOT ROOD HART!!!!…

Ik leef in tussentijd voor een kassa in de rij bij de kapper en de wasserij hapjes nemend van een lekkernij Ik leef in tussentijd als het stil is in de trein anderen hun spullen aan het pakken zijn en onder het zingen van een refrein als ik bij een halte sta schuilend wacht onder een pergola of een paar beurten oversla als bezoek…

Ik bouwde een huis van zeker weten, met muren van gewoonte, ramen van rust. Geen storm kwam binnen, geen kou kon mij breken, maar langzaam verstikte ik in eigen lucht. De dagen kabbelden als stille rivieren, geen golf, geen sprong, geen onverwacht geluid. Tot ik besefte: ik was aan het verdwijnen, niet door gevaar, maar door wat ik vertrouwde.…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar hij zegt au mijn been voorzichtig. Een innig knokig bewegen ze voelen elkaars lijf zijn ogen worden lichtjes. Zij neuriet zacht met de Blue Diamonds en hun Ramona mee. To always remember the ramblin’ rose you wear in your hair.…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar de dood zorgvuldig en vergeefs wordt afgedekt en weggezongen. De onzichtbare nadrukkelijk aanwezige manifesteert zich in vlekken en onder rimpels van de tafelkleedjes. In ik-geef-je-een-roosje liedje hij wurmt zich in het glas dat uit beverige handen glijdt. In opgeruimde niet te vermijden…

We zouden karikatuur tekenen ‘k Tekende een model dat voor me zat Daarna mezelf vanaf foto op mobiel Het erge was dat ‘t mijn lerares beviel, ze beamen bleef dat het precies leek Ik leek een man Ze zei naarmate mensen verouderen minder zichtbaar was of man of vrouw, anyhow, misschien was lachen het voornaamste die morgen…

Vanuit mijzelf kwam ik op, waar ik geland ben, de Neith van het rationele weten; waar ik vooruitschrijdend verstand plan, overstijgend denken manage, als ondersteuning van de vleugels: deze lange gangen der kennis der genezing, waar ik een wereld gebouwd heb, jouw kunstbrein in detail verbeeld wordt, -de zenuwen zorgen dat je af…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Lichte adem zacht fluistert in mijn innerlijk ik mag er zijn, ook De ochtend draagt haar adem als een sluier van licht die de huid teder omhult. Ik luister naar de trilling in de stilte van het hart, waar elke nieuwe dag zich opent als een ongeschreven gedicht. Zoals regen het dorstige land liefdevol kust, laat ik adem stromen. Ze vindt…

als je gewoon vooraan begint met een ‘acte de présence’ wat niks anders is dan de dans in eenvoud van enkelvoudig vrij vergeven of je neemt het heel serieus als pretentieus ingesteld persoon met een wil van blinkend goud en stoutmoedig fijne streken hier hoeft geen einde te zijn aan de richtingloze weg en zouteloos geveins als walmend…

mag ik een klein stukje van die warme hand van jou als we samen kijken naar de horizon om onze ogen te laten rusten van die blikken vol schittering en onze warm beladen reflecties naar elkaar ik had je hand al gepakt voordat ik hem zag zoeken naar zijn al even grote steun en toeverlaat in samen stromen warmte en energie naar…

Toen hij zichzelf bezag met ogen die niet konden liegen en de kunst van het bedriegen ook niet verstonden bedacht hij dat hij op sterren voer en niet op bevoegd gezag. Hij landde ergens maar vraag hem niet waar of waarom. Er woei een wind die hij niet kende er waren steigers die hem ontstemden en water dat vrat aan zijn enkels. Dit…

Een Haagse klucht, het zou me amuseren Als het niet zo intens beschamend was Omzichtigheid geeft hier gewoon geen pas Men moet op genocide reageren Na Veldkamp stopt het hele NSC Uniek hoor, kabinetsval nummer twee…

De kinderen vermaken zich Ze rennen om het hardst rondom het ven, proberen ondertussen slim de tijd te vangen in de rust- dag, als eeuwige helden en in de bomen bouwen ze hutten die heerlijke geuren dragen Nooit vergaat dit aardse paradijs voor jong en oud, van samen bij de weken stilstaan om op weg te gaan met ogen vol verwondering…

Regeren is vooruit zien maar van regeren is geen sprake meer totaal uitgekleed kabinet: nu nog VVD en BBB, dat valt niet te rijmen en met Schoof in z'n nakie, straks geheel alleen? uitgeklede Troonrede op Prinsjesdag, derde dinsdag van september a.s. ziet de Koning niet naar uit, niet om aan te zien en niet om aan te horen maar Maxima en…

Mijn ik, mijn zijn, Bestaat uit kleine deeltjes Van deze wereld, De wereld waar ik leef, besta, Een passant ben, Eén van velen, Die allen ook deel uitmaken Van deze wereld, Dus eigenlijk zijn wij allen, Is alles, één!…