Alle inzendingen over psychologie

Wetende en toch steeds weer verbaasd dat het vertrek van de trein die naast je staat je stilstaand rijden doet. Dat uit het fototoestel dat de vader achterliet, hoe hard de grimas ook een lach betracht, geen vogeltje vliegt. Dat het verwijderen van een tegel, jaren geleden in de tuin gelegd, toont hoeveel leven zich aan het oog onttrekt.…

het vooruitzien is gestorven ik zoek naarstig naar het heden had ze ooit verworven soms zelfs krachtig beleden de ochtend kent thans geen gloren het licht voelt als verdoofd wanneer word ik opnieuw geboren en door wie wellicht uitgeloot ik heb weet, dat ikzelf zal moeten herscheppen het lijkt nog reiken naar een te hoog gewelf of op…

Ik ben geen plant: ik wil geen rust ’k Ben jong – en van mijn tijd, Brenge ieder uur mij leed en lust En telkens nieuwe strijd! Als ’t plan wordt een daad, Zonder raad of beraad, Als ik liefheb of haat, Als ik schrei, als ik lach Wel honderd malen iedren dag, Dan ben ’k ’t leven mij bewust, Dan leef ik eerst naar hartelust, Al…

Bij het houden van haar lichaam, vast als een kind dat aandacht vraagt, maar dan zwijgend, moeizaam lachend, zie ik hoe een leven langzaam uiteenvalt tot stof, tot zand, door mijn vingers, als water in een rivier die rondgaat, eerst ondergronds, dan omhoog over land naar zee, het strand nu stil en rood. Zij traant, ik troost. Met gesloten…

Zo had hij het vooraf uitgedacht, op een koude voorjaarsdag in mei zou hij lichtelijk verwaaid en in vermoeide tred naar de periferie van zijn peergroup strompelen. Zijn ego, thans onbarmhartig geklemd in zijn bekraste armen, zou hij afleggen. En later in de sterrennacht, een versleten hond blafte nog even vergeefs en schier overbodig naar…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

praat met mij en doe dat honderduit, vertel me zwijgend waarover een leven gaat hoeveel tederheid er nodig is en adem gulzig tot het eind spreek dit lichaam zonder een spoor van schroom, spreek het, spel het volledig uit laat me duizelen breng me in totale ademnood geef je eindelijk helemaal bloot ----------------------------------…

Terwijl ik staar in ’t spiegelglad Van ’t zilvren nat, Schud ik mijn hoofd; wie ben ik? Ja, hoge Hemel: Hoe, wie, wat? Wat wil, wat weet, wat ken ik? Zie hoe hij lacht – die dwaas, die guit, Die lelijkerd in ’t water: Mijn help! mij-zelven lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward…

Mathilde trok achter de kat aan. Geduldig wachtte hij op iedere hoek. Gloednieuw klonken de klinkers onder de driewieler van Mathilde. Ze reed de Proefsteen uit vertrouwde straat met de verbanden die we huizen noemen, dreef van haar kamertje vandaan. Onafgebroken verschilde ze van de Mathilde in het kamertje: ze rekt haar genen, volgt…

Mijn hart gesloten Voor jou, voor iedereen Want ik wil je niet kwetsen Kwetsen met mijn pijn Jij bent mijn licht Mijn pijn het donker Jij bent mijn hoop Mijn pijn de afgrond Dus ik verberg mijn pijn Laat je licht me beschijnen Zo is de afgrond verder weg En onze eeuwigheid eindelijk in zicht Al hoop ik soms dat de eeuwigheid niet meer…

Eenzame man met je standaarden zo hoog maar je moed zo diep gezonken. Waarop heb jij voor ’t laatst gedronken ? Het kost je moeite, maar je houdt je ogen droog. In afgetrapte all-stars en steeds in korte broek, Liep je vrij van haag en heg, onveranderd, je eigenzinnige weg, je wou rustig leven zonder zorgen maar de liefde onder de roos…

Ze vroeg of ik een westerse leermeester had Ik dacht en zei: ja hier, gewoon dichtbij Een vriendin die wat evenwichtigsstoornisen heeft zoals ik, maar die altijd over Krishna begint En één die me covid wenste, later corrigeerde met een ervaring van covid En die twee vriendinnen, voor wie ik weggevallen ben, omdat ze een man vonden Een…

's Nachts werd hij wakker midden op een ophaalbrug die bezig was omhoog te gaan. Dan rolde hij vanzelf zijn bed weer in. Of hij bevond zich op zijn kop in een karretje op de achtbaan waaruit hij zich liet vallen om tussen de veren te balanden. Eén keer viel hij in een roeibootje in slaap dat losraakte van de wal. Het bleek zijn eigen…

Nos poma natamus Zo hopen dwaze paardenvijgen, Die, daar ze in 't stinkend stalvocht staan, In hun vermeet'le drekhoop-waan Hun afkomst onbeschaamd verzwijgen En zweren dat ze uit zwemmen gaan, Door al dat graad'loos bluffen slaan Tot hoger glorie nog te stijgen, Een eretitel te verkijgen, En, recht met 's Landsheers bruiloft…

Eindelijk Voor mezelf Kiezen Lief zijn Voor mezelf Stil staan Bij wat Ik wil Zonder uitleg Nee zeggen Als dat zo voelt Zonder Schuldgevoel Voor mezelf Kiezen Het zonnetje schijnt En nu ga ik Lekker wandelen…

Mijn hert is als een blomgewas, dat, opgaande of toegeloken, de stralen van de zonne vangt, of kwijnt en pijnt en hangt gebroken! Mijn hert gelijkt het jeugdig groen, dat asemt in de dauw des morgens; maar zwakt, des avonds, moe geleefd, vol stof, vol weemoeds en vol zorgens! Mijn hert is als een vrucht, die wast en rijp wordt, in de schauw…

Ze liepen voorzichtig, en lieten het landschap binnenkomen, ze merkten dat hun tred bewonderd werd. Heel voorzichtig gingen ze door de deuren, langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen, ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren en de hemel onder handbereik. Zie, ze houden zich voorzichtig vast.…

Ik ga vanbinnen kapot Niemand merkt het op Ik huil me leeg Niemand kijkt op Ik ben kapot Allen draaien zich om…

Een denker dacht met zacht misbaar twee gedachten bij elkaar. Daar zij niet naar buiten kwamen had hij zelf voor hen geen namen. Wij noemen ze dus Ploot en Fuit (zo zagen zij er namelijk uit)… Fuit was zestig angström groot maar magerder dan kromme Ploot. Het viel niet op hoe overdag de een over de ander lag maar in de…

Meen niet, dat éne deugd voor allen past! - De popel streeft omhoog met trots verachten Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast; De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last, Die 't water zoeken met een hoopvol trachten, En lijdzaam op de blijde stonde wachten, Dat zij door golfjes worden…

ik ben een stille rank, aldoor schouwend, teder zoekend naar licht ja zo ben ik: op unieke wijze naar binnen en buiten gericht…

Wij dachten toen wij elkander zagen laten we samen tot een orgasme komen en voor eeuwig in die gelukzaligheid blijven maar voor wij het wisten waren wij alweer voor elkaar verdwenen en zoeken wij een eeuwigheid naar elkaar en die gelukzaligheid wij voeren langszij maar wij wisten niet hoe wij bij elkander aan boord konden springen…

Ik ben Verdwaald In de ander Nog steeds Ik hou Mezelf Bezig Met veel Zingen Maar daar Lijk ik Ook in te Verdwalen Bij ieder Contact Met een ander Lijkt mijn Angst groter Te worden Mijn eigenheid Mijn zelf Weer kwijt Te raken…

Voor in de stoet liep stipte plichtsbetrachting, daar achter, ijver en onkreukbaarheid, meteen gevolgd door nog een aantal deugden zoals: efficiency, arbeidsvreugde en spaarzin, ook zo'n hoge kwaliteit. Het juiste antwoord op de concurrentie torste de brandkast met het cijferslot. Dan…

Ja als 't niet kan, dan kan het niet! Zo hoor ik alle dagen Van flauwerds en van tragen Maar ik, ik haat dat laffe lied: En zo mij God de kracht wil gunnen Dan zeg ik wat er ook geschiedt: 't Moet kunnen! Komt haal de handen uit de zak! En steek die uit de mouwen. Gij mannen en gij vrouwen! Staat af van lust en van gemak! En valt er soms…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

als ik vertel van mijn droom en het zoeken naar gevoel dan kan ik nog zoveel duiden jij zult nooit weten wat ik bedoel…

mooier dan mooi is het, met wijsheid, liefde, respect en plezier te leven om in staat te zijn te vergeven en iedereen een hoopvol en vooral Gelukkig Nieuwjaar als groet mee te geven…

Slechter dan slecht is het om sprankelend liefdevol creatief leven weg te geven en daarbij een Gelukkig Nieuwjaar groet te geven…