Alle inzendingen

drink tranen uit je droeve ogen vocht dat mijn lichaam ontbeert smachten kon niet langer wachten tijd gaat niet terug of omgekeerd stilte spreekt in zachte tonen lust verward in maneschijn nacht is een ijzige mantel die je omhult als diepe pijn kus de haren van mijn liefste streel je lippen met mijn tong noem je bij al jouw namen toen…

In een afgelegen hoek van mijn gedachten, waar fluisterend de monsters dwalen, resoneert een echo van eenzaamheid. Broze fragmenten van vertrouwen, onverbindbaar door de tijd, Herinneringen blijven, in hun onzichtbare eigen strijd. Ondanks de afstand, Blijft de pijn een stille metgezel. Niet rijker of wijzer, door wat ik nog steeds voel…

Je bent de heks der heksen, stop nou eens met mij te verpesten! Je bent een almachtige god die mijn vrije wil verbood. Lachen kun je niet, naar de wc gaan mag ik ook al niet. Nederlands spreken kun je wel, je letterkunde waardeer ik zeker wel. Ik ben een hopeloos kind dat geen punten, maar wel boze blikken verdient. Een goede leerling ben ik volgens…

Stoelen, dans. Dansen onder de wolken van het vergeten land. Samen met mij en mijeen, ik dans van been naar been. Poot naar poot.…

Ik zal teruggaan voor de bloesems, ze zoeken -- waar ik nog niet was.…

De kat begint benauwend te miauwen Mijn dochter sluit zich op in de wc Mijn vrouw belt al bij voorbaat 112 Bespeur ik hier een niet zo groot vertrouwen? Daar sta ik met m'n batterij aan tangen Ik ga een leertje in de kraan vervangen…

Bladeren veranderen van seizoen, verlaten stilstaande bomen, die niet langer zongedragen zijn. In de mist klinkt veelstemmig 'vaarwel' stil tussen de takken... (Ieder) verloren in (eigen) gedachten, niets ziend, lopend in het duister, merken we enkel dat de mist ons haar bevochtigd. Naast het pad vangen bomen mist in druppels, druppels…

ik hoorde ze schuifelend naderbij komen zag hoe stilte haar hand op zijn arm stuurde waar hij al lang in een vage einder tuurde in een wereld die hem vergeten was hem niet meer zag als medemens zij kenden hun plaats al een leven lang in deemoedigheid dicht bij hem en het voelde als vroeger thuis met hun voorouders die hen…

Langzaam ben je jezelf geworden, niet langer degeen die mij in het holst van de nacht kwam redden uit elk geheim, we noemen geen details, veranderd worden in drukwerk, onbeperkt groeien en het is alsof er nu je jezelf bent geworden minder gevaar steekt in bepaalde plekken in huis, de lege schoenen onder de banken, het gat achter de trap, het…

Onbespreekbaar Zo breekbaar Is zij Het etiket Van wie je bent Als alles Wordt ontkend Onverzettelijk Zijn kracht Ongenaakbaar Zijn macht Onredelijk Vindt zij Zal zij spreken? Of Blijvend zwijgen Blijvend lopen Blijvend blijven Hangen in de angst Geen vezel in haar Zal iets zeggen Elke vezel in haar Wil het roepen…

Wanneer de ouders bulken van de centen, Dan is het bedje voor hun kroost gespreid. Hoogpolig is het uitgelegd tapijt, En dat betaalt zich weer terug met rente. Wie goede genen heeft is uitverkoren, De rest is voor een dubbeltje geboren.…

Wat baat ‘t veel gereisd in landen wijd-gelegen Zo gij niet in en gaat des Heren smalle wegen? Wat baat ‘t te bezien zo menig schone stad Zo gij het hemelrijk in ‘t harte niet bevat? Wat baat ‘t dat gij roemt van velerhande spraken Indien des Geestes taal u niet en kan vermaken? Wat baat ‘t dat gij weet, en vele daar van kout, Hoe…

Het leek me of je terug was, even in verschillende auto ‘s de kleine bruingele nog van je overleden vrouw Toen je werk weer had de grote ruime, welk merk, donkerblauw, Je laatste droom de Landrover waarmee we door het Brabants bos, je niet meer veel lopen kon en wou daarmee een smal bergpad op, waar niet keren, noch tegenliggers zag…

AI...automatisch ingesteld ik omarm je want voor mij ben jij niet nieuw je verwarmde me en beurde me op troetelautomaatjes van me ik moest ze wel 's avonds instellen je was je tijd voor mij ver vooruit we praten over de 80tiger jaren ik woonde alleen en was vaak eenzaam maar door 'jullie' op tijd in te stellen werden vooral de vroege…

Inderdaad je zou denken dat de mensen meer kunnen dan God. God schiep de hemel en de aarde, en alles wat er op, er in, en er boven is, in zes dagen. En de mens ............, kan dit alles in één dag vernietigen.…

opgestaan druppelend plasje gedaan met de honden in het duister naar het park, over het kerkhof terug terwijl ik luister naar het betoog van doden die ik als kind allemaal heb gekend alpinopet klompvoet hazenlip zeehondenjager onkruidverdelger garnalenvissers zaad en kolenboer verkopers hoerenlopers melkboer groen en veeboeren alcoholist…

met zachte handen het maanlicht dragen naar de wilde tuin van al het aardse enkel stil worden ademend doorstaan terug in de tijd valt het verre licht op vulkanisch as een gekleurd geheim met zachte handen het maanlicht brengen in schommelend licht de kleur van kersen in stralend duister van de wilde tuin…

John de Bever werdt zwaar belazerd bij Dordrecht 90 En kwam als voetballer anders terecht Want Wouden en Hiele wilden niet dat John de Bever Nederlands beste veldvoetballer zou worden Stond hij ontelbare keren voor een leeg doel kreeg hij de bal niet John de Bever was hard op weg om zijn woorden waar te maken Maar Wouden en Hiele wilde niet dat…

heb mijn wolk gedroomd die tot zee werd bevolen om bij nacht de branding in te tomen schuimkoppen met gezichten spatten als kleiwater tegen mijn laars, het duister is zwaar en de klokt tikt maar niet later het beddengoed is traag van slaap, ‘ k voel de toorts van de maan die zich past in de ventilatie van het raam ik luister en…

Vriendschap is als geld, het komt en gaat, soms vind je het zelfs op straat. De waarde ervan is er ook zeker wel, maar dat weet je waarschijnlijk al wel. Het komt met geven en nemen, het lijkt wel alsof ik dit aan mijn bank moet aangeven. Soms is het niet tastbaar, maar voel je het wel, ik steek het in mijn spaarpot, ik zie het dan later wel.…

Onder dictators valt niet te voorspellen wat -- het verleden is.…

gerimpeld lacht zij de stilte weg van de bevende hand en vingers op het kleed waar zij nijver de beeldjes maakt van haar familie zoals zij denkt dat zij ooit zijn geweest zo uit de geest zij is zelf lang geleden ook even weggeweest in een hemels moment dat zij nooit heeft vergeten en nu tekent zij in de vleug haar beelden…

De eerste werkdag van het jaar was feest! Hoewel de plicht riep, mocht je ondertussen, Je vrouwelijke collega’s lekker kussen! Maar ach, die dagen zijn voorgoed geweest. De meeste vrouwen maken zich wat laf Er met een vluchtig zwaaitje gauw vanaf.…

Mijn kind, nu het nog wintert, ’t IJs aan uw voet versplintert, Stijgt zichtbaar in de lucht Het wolkje van uw zucht; Maar als het zomer is, En ’t hart u vromer is, Draagt, zonder vorm of smet, Uw adem het gebed.…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen. Bladeren…

Recent in een zaterdag- op zondagnacht Hoorde ik nieuws waarvan ik nooit had gedacht Dat zoiets nog eens zou kunnen gebeuren Dus 'k ongelovig telefoontjes gepleegd De waarheid echter liegt nooit Veel Palestijns gebied van de kaart geveegd De duivel daar is ingetreden Israël heeft honger tot wapen gemaakt Mensen, kinderen uitgemergeld, hon…

Vele voetbaltalenten hebben de top niet gehaald Door conflicten, blessures en andere omstandigheden En hebben daar de prijs voor betaald Velem belandden in het zwarte gat of in de anonimiteit Maar Sjoerd Ruiter Nordin van Schuppen Gino Weber en Dave Markus Mogen we niet vergeten…

Er lag een streep, scherp en duidelijk, getekend met vastberaden hand. Tot de golven kwamen, zacht en onverbiddelijk. Weggeveegd. Uitgewist. Nu rest alleen het getij, dat speelt met wat achterbleef, een herinnering aan wat ooit een lijn moest zijn.…

Daar gaan ze fluisterend in de zilte van de ochtendwind in nieuwe bloemenjurk of nette fluwelen broek op pad om de prille lente te proeven in een blauw hemelbed bij de wortels van een bruine boom en ze nemen ons mee langs vergeten geheimen de verloren momenten in hartstochtelijk verdriet alsof ze even intiem zijn tussen ons…

Onder het schijnsel van een dunne maan zinkt een roestig schip in de oceaan gemorste schaduwen schieten voorbij golven dansen de verte dichterbij De zon verstopt zich achter de wolken stuifzand weeft patronen aan de vloedlijn het bos zit vol hout dat niet wil buigen een zwaargewicht hangt aan een zijden draad Malle molens draaien op volle…