Alle inzendingen

waar licht komt is stilte in mij even niets dan warmte waar de weg gaat kom jij op mijn pad wellicht ooit in mijn hart…

Witte watten wolken, voortgedreven door de wind. De schaterlach van een kind. Kwetterende vogels in de tuin. Op zoek naar vetbollen en broodkruim. Natuur gesluierd door de dichte mist. Beroerd door de muziek van een solist. Een teder gebaar. Een streling door je haar. Een vreemde die vriendelijk groet. Een verfrissende wandeling doet zo goed…

uit het knisperen van ijs en sneeuw stromen zij als heldere gedachten binnen in dit jaargetij, meanderen zo vol een lege leegte in die zindert, zingt, bol staat van verwachting, thermiek draagt vleugels op, in golfvlucht wiekt de vrijheid in haar kop, de snavel uit’ een langgerekte toon, fluitenkruid, geurig hangt de vlag, halfstok gestoken…

Danny van Strien is een naam die iedereen in de Literatuurwereld kent Ze weten wie ik ben in de Literatuurwereld Daar heb ik veel voor moeten doen en moeten lijden Om die teksten te verspreiden Dichtersmonument Vroeger zei ik al ooit komt er een moment dat iedereen mij kent Dichtersmonument Dat is algemeen bekend Mijn ouders en familie…

Schuld & Boete het fundament van ons Calvinistisch Nederland afhankelijkheid van de overheid, angst voor die overheid en de overheid is Big Brother, de Majesteit: "zo helpe mij God Almachtig" in Zijn naam dus als een onzichtbare God op zichzelf:: "Het is jouw schuld, jouw grote schuld, jouw grove schuld weet je wel, weet u wel, wat u, jij aan…

Er slingert een rij banken langs de tuinpaden -- voor oude mensen.…

Liefde is het enige Medicijn. Daar kan geen Godsdienst tegenop. Fladder mee Met de liefde En geef het door Telkens weer.…

Ik kan deze ruimte niet (be)schrijven, stil in beweging, eindeloos tijdloos en toch is mijn hartslag voelbaar, telbaar, zelfs hoorbaar. Het licht komt van jouw ogen, afdalend langs een pad als een bergbeek springend naar een ven en valt in mijn ogen waar draaikolken wervelend het licht in gang zetten, dat zich nestelt in mijn borst,…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

tussen ons dansten de woorden op een eigen melodie twee mannen op de bühne nog zonder publiek de uitnodigingen waren niet verstuurd de schoonheid als publiekstrekker zat op de enige stoel zij was gevraagd mocht interrumperen op ieder moment vandaar haar blanco script en vrije blik zij had geschiedenis met de blonde zonder dat…

Rivieren worden wilde waters Een weiland wordt een woeste woestijn Dode dieren, een enkel nog even dolend Dat denkt, dat het niet lang meer zal zijn Maar het blijft bestaan, het beest Maar mens, arme van geest Jij, bent er nooit geweest…

Een grijze lucht de wolken verbergen de zon regen raakt aarde Al heel vroeg in de morgen word ik wakker. Met een daverende kracht hoor ik de regen uit de hemel vallen. Op weg naar een nieuwe bestemming strijken talloze traandruppels neer en scheren nog even langs het dakraam. Buiige neerslag, spetters hebben hun afdruk nagelaten op het…

Er schijnt een nieuwe mijlpaal aan te komen Voor de fluitisten op het voetbalveld. In het vervolg wordt aan het volk verteld Waarom een VAR-beslissing is genomen. Een tip aan die arbiters tot besluit: Leg eerst het vrouwvolk buitenspel maar uit.…

Herinnering aan vrijdagmorgen, 28 dec. 1923 Dit is het laatst geluk geweest, Dat u en mij op aard' verbindt: Een sledevaart door sneeuw en wind, En dit geluk gedenk ik 't meest. Er was geen leven en geen tijd. Onder een hemel van ivoor Gleden wij stil de stilte door Der smetteloze oneindigheid. Peilde onze diepe veiligheid, Aan…

De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden of avond en donker elkander omarmen, het slaapt dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger van wanvruchten galappels wormen in het huis het gemor van adem, van data dat de nachtschade hangt aan zijn leven dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed dat de groene woorden als kersen bederven bij…

Toch wil ik hoop bewaren al voel ik me alleen; 't Is of ze nu voorgoed verdween en nergens plaats meer heeft in mijn bestaan. Haar lichaam rust nu op het kerkhof maar waar is ze nu echt dan heen? Ik voel verdriet en rouw en pijn en spijt om waar ik haar ooit griefde. Wat blijft is enkel nog de liefde. 't Is winter nu en heel veel grijsheid…

(Misschien denk ik het maar en besta ik nog wel.) Iemand kucht. “De Heer! Is uw herder. Kom in de kudde en verheug u op het grazig dal.” (Je verheugen - op 24/7 rondhangen, met een helse kramp in je kaken van je eeuwig blije grijns..! O Moeder Morfine, haal mij uit dit bed vandaan, zorg toch dat ik… ah, ja, fiets! Met losse handen,…

het fijnste porselein dat de lichtste aanraking niet verdragen kan in scherven uiteenvalt droef gemis blijft verplaatst zich niet het vouwt zich onhoorbaar op in een lege koffer de kalklijn rondom je lichaam voordat je wegging vervaagde op de muur ik zal je herkennen aan de kalkdeeltjes op je rafelige schouders je holle ogen…

Het is voor mij, met mijn geestelijk creatief vermogen niet moeilijk het publieke plaatje voor te stellen van de inauguratie van de heer Donald Trump op 20 januari a.s. Daar gaat ie dan mensen 'make my way, read mij lips' en natuurlijk mijn onderbuikgevoel, 'k bedoel gewoel het plaatje van de inauguratie op 20 januari 2025 Hoog boven de…

Menselijke plicht recht raakt met vingers van hoop maar breekt door machtshand Als glas geblazen, dunner dan ooit gedacht, Zijn rechten krachtig zolang ze worden bewaakt. Eén hand die reikt, één ander die stil verzacht, Een stilte valt wanneer hun kracht wordt geschaakt. Waar vrijheid bloeit, groeit ook de twijfel voort, Een sprankje hoop…

drink tranen uit je droeve ogen vocht dat mijn lichaam ontbeert smachten kon niet langer wachten tijd gaat niet terug of omgekeerd stilte spreekt in zachte tonen lust verward in maneschijn nacht is een ijzige mantel die je omhult als diepe pijn kus de haren van mijn liefste streel je lippen met mijn tong noem je bij al jouw namen toen…

In een afgelegen hoek van mijn gedachten, waar fluisterend de monsters dwalen, resoneert een echo van eenzaamheid. Broze fragmenten van vertrouwen, onverbindbaar door de tijd, Herinneringen blijven, in hun onzichtbare eigen strijd. Ondanks de afstand, Blijft de pijn een stille metgezel. Niet rijker of wijzer, door wat ik nog steeds voel…

Je bent de heks der heksen, stop nou eens met mij te verpesten! Je bent een almachtige god die mijn vrije wil verbood. Lachen kun je niet, naar de wc gaan mag ik ook al niet. Nederlands spreken kun je wel, je letterkunde waardeer ik zeker wel. Ik ben een hopeloos kind dat geen punten, maar wel boze blikken verdient. Een goede leerling ben ik volgens…

Stoelen, dans. Dansen onder de wolken van het vergeten land. Samen met mij en mijeen, ik dans van been naar been. Poot naar poot.…

Ik zal teruggaan voor de bloesems, ze zoeken -- waar ik nog niet was.…

De kat begint benauwend te miauwen Mijn dochter sluit zich op in de wc Mijn vrouw belt al bij voorbaat 112 Bespeur ik hier een niet zo groot vertrouwen? Daar sta ik met m'n batterij aan tangen Ik ga een leertje in de kraan vervangen…

Bladeren veranderen van seizoen, verlaten stilstaande bomen, die niet langer zongedragen zijn. In de mist klinkt veelstemmig 'vaarwel' stil tussen de takken... (Ieder) verloren in (eigen) gedachten, niets ziend, lopend in het duister, merken we enkel dat de mist ons haar bevochtigd. Naast het pad vangen bomen mist in druppels, druppels…

ik hoorde ze schuifelend naderbij komen zag hoe stilte haar hand op zijn arm stuurde waar hij al lang in een vage einder tuurde in een wereld die hem vergeten was hem niet meer zag als medemens zij kenden hun plaats al een leven lang in deemoedigheid dicht bij hem en het voelde als vroeger thuis met hun voorouders die hen…

Langzaam ben je jezelf geworden, niet langer degeen die mij in het holst van de nacht kwam redden uit elk geheim, we noemen geen details, veranderd worden in drukwerk, onbeperkt groeien en het is alsof er nu je jezelf bent geworden minder gevaar steekt in bepaalde plekken in huis, de lege schoenen onder de banken, het gat achter de trap, het…

Onbespreekbaar Zo breekbaar Is zij Het etiket Van wie je bent Als alles Wordt ontkend Onverzettelijk Zijn kracht Ongenaakbaar Zijn macht Onredelijk Vindt zij Zal zij spreken? Of Blijvend zwijgen Blijvend lopen Blijvend blijven Hangen in de angst Geen vezel in haar Zal iets zeggen Elke vezel in haar Wil het roepen…